DIARY: #40

Mijn eerste pumpkin spice latte, een hardloopwedstrijd, mijn lievelingsontdekkingen van 2020 en hoe een rondje hardlopen je dag kan omkeren.

Goedemorgen, ik werd maandagochtend wakker met het gevoel van…. oh alsjeblieft laat me alsjeblieft de hele dag in bed liggen. Maar ik besloot toch gewoon op te staan en te ‘doen wat ik moest doen’. Een van die dingen was 3x 12 minuten op marathontempo. In mijn hoofd was het een missie onmogelijk, maar het ging uiteindelijk wel gewoon hartstikke goed. Zo’n fijn gevoel. De rest van de dag was ook meteen een stuk positiever en productiever. Echt het beste begin van de week.

’s Middags reed ik vrij spontaan samen met Tuur naar Amsterdam voor een afspraak. Ik ben bezig met het maken van een product en ik wilde graag wat dingen in het echt voelen en zien. Lang geleden dat ik in Amsterdam was, ik denk dat ik er voor het laatst in januari was. En nu waren we niet eens in het centrum en waren we binnen 30 minuten de ring weer uit.

Onderweg haalde ik eindelijk de Pumpkin Spice Latte bij Starbucks. Er waren seizoenen dat ik dit drie keer per week dronk (toen ik nog regelmatig in het OV zat richting Amsterdam). Nostalgie!

Daarna ging ik meteen snel door naar een andere (vrij spontane) afspraak. Zo heb je nooit afspraken, zo heb je er twee op een dag waarvan je van te voren dacht dat je beter in bed had kunnen blijven liggen.

Coach Anna was dinsdag weer training aan het geven aan de kinderen van de Amerikaanse School in Wassenaar. We deden een Time Trial en het was mijn taak om alle 40 kinderen te timen. Wat helpt is dat het me gelukt is om alle namen uit mijn hoofd te leren, wanneer er een kind over de finish kwam wist ik wie dat kind was en kon ik de tijd achter de naam schrijven. Nooit verwacht trouwens dat het me zou lukken al die namen uit mijn hoofd te leren, de eerste week was ik echt ‘clueless’ qua namen.

Woensdag werd ik voor de vierde dag op rij niet echt fit wakker, ik denk dat mijn hartslag genoeg zegt. Voor veel mensen is dit een normale hartslag in rust, voor mij is dit redelijk hoog. Mijn V02max is de afgelopen week ook met 3(!) punten gedaald. Gelukkig ben ik geen topatleet en draait mijn leven om meer dan sport ;-).

Die Tuur herinnerde zich gewoon dat we op 29 september 1 jaar verloofd waren. Zonder dat ik hem daar aan heb hoeven helpen herinneren. Vorige week was hij nog vergeten dat we een maand getrouwd waren, zelfs toen ik hem vroeg ‘weet je waarom het vandaag een speciale dag is’ ging er geen lichtje bij hem branden. Dit is dus een hele verbetering.

Tuur en ik hebben inmiddels een half jaar Hello Fresh (met uitzondering van de zomervakantie) en willen echt voorlopig nog niets anders. Soms denk ik… Blegh, hier heb ik helemaal geen trek in, maar als we het dan gemaakt hebben blijkt het super smaakvol te zijn. Het scheelt ook een heleboel bezoekjes aan de supermarkt en ik heb het idee dat we een stuk voedzamer eten dan wanneer we zelf eten kopen. In het weekend hebben we geen Hello Fresh, maar dan koken we vaak een recept dat we al eerder bij Hello Fresh gegeten hebben. Het nadeel is dat je vaak best veel ingrediënten bij elkaar moet zoeken en dat je vaak duurder uit bent, omdat je veel verschillende verse kruiden moet kopen (en bij Hello Fresh krijg je het precies afgemeten). Tot zover mijn monoloog over Hello Fresh.

Oh nee toch nog niet helemaal, want deze Dahl met linzen, zoete aardappel en spinazie was fantastisch. Ook bijzonder, voor Hello Fresh lustte Tuur geen gember en koriander (althans, dat beweerde hij), sinds Hello Fresh vindt hij het allebei héél erg lekker. Het is zo fijn om twee gember en koriander-fans in een huishouden te hebben. Is een stuk makkelijker tijdens het maken van recepten en bij Hello Fresh zit er zéér regelmatig koriander in een recept (evenals gember trouwens!). Mocht je Hello Fresh nog nooit geprobeerd hebben en het een keer willen proberen, met deze code krijg je 20 euro korting op je eerste bestelling (en ik krijg ook 20 euro korting dankzij jou, voor de duidelijkheid!).

Ik weet niet precies meer waarom ik deze foto vrijdagmiddag op de bank maakte, maar ik heb zo weinig foto’s gemaakt dat ik deze foto wel moet delen (anders heb ik helemaal niets).

Vrijdagmiddag had ik trouwens wel echt de allerbeste middag. Hij stond al een week in mijn agenda, vrijdagmiddag was ‘Annemerel doet lekker helemaal niets middag’. Iedere keer als ik afgelopen week dacht ‘ik heb geen zin’ dacht ik ‘doorwerken, vrijdagmiddag wil je vrij zijn!’. En zo geschiedde. Ik heb de hele middag op de bank gelegen met thee en de nieuwe serie ‘Emily In Paris’. Het was fantastisch en ik voelde me geen moment schuldig (wat ik normaal gesproken wel zou hebben als ik een middag op de bank zou hangen met een serie).

Zondag deed ik mee aan de All4Running I Run Series Den Haag. Bij deze alternatieve hardloopwedstrijd loop je alleen (of met je partner als je kunt bewijzen dat je in een huishouden woont, haha, thank god voor de ring!) en navigeer je naar twee herkenningspunten in de stad die je pas te horen krijgt vlak voor de start. Of nou ja het eerste punt kregen we bij de start te horen (Het Vredespaleis), bij het Vredespaleis kregen we het tweede punt te horen (Huis Clingendael). Ik vertrouw niet echt op mijn eigen navigatieskills dus vertrouwde op Tuur.

Dat had ik op een gegeven moment beter niet kunnen doen, omdat hij halverwege toch een klein beetje abuis was over de ligging van Huis Clingendael. Ik had meteen in moeten grijpen, ik woonde immers lange tijd op nog geen 500 meter afstand van Clingendael en kwam er regelmatig tijdens het hardlopen. Anyway, we hebben hierdoor een lekkere detour gemaakt over klinkers en vals plat. Gelukkig liepen we voornamelijk voor onze lol en kunnen we er samen heel hard om lachen.

Het was koud en nat, maar tijdens het hardlopen voel je daar weinig van. We liepen heerlijk. Na 9,08 kilometer (ik) en 9,4 kilometer (Tuur) kwamen we weer bij All4Running uit. Je vraagt je misschien af of Tuur een andere route genomen heeft dan ik, maar daar is niets van waar… onze horloges liepen gewoon totaal niet gelijk. Daar hebben we wel vaker last van. Nu is de grote vraag natuurlijk… wiens horloge heeft er gelijk? Ik hoop die van Tuur natuurlijk ;-).

We waren voor tien uur alweer thuis. Ik nam een lekkere warme douche en keek het laatste gedeelte van de vrouwenrace tijdens de London Marathon. Wow, die eindsprint van Sara Hall, bizar. Ze zag er eigenlijk het laatste uur van de race uit alsof ze volledig stuk aan het gaan was, maar dat schijnt haar manier van lopen te zijn. Ik vond het er behoorlijk oncomfortabel uit zien, maar als je zo’n tijd kan lopen (met zo’n eindsprint), dan ben je echt een grote.

De wrap met Hüttenkäse die ik at was mega lekker en mega welkom na zo’n koude, natte, zondagochtend waarop ik ook nog eens bijna 10 kilometer in 4:41 tempo (of was het toch 4:34 Tuur?) gelopen heb. Naast Hello Fresh was Hüttenkäse echt mijn beste ontdekking van 2020. Maar dat zal trouwe diary-lezers niet ontgaan zijn.

Inmiddels is het maandagochtend. Ik zit met een geurkaars naast me aan mijn bureau. Het is maar goed dat we sinds kort gordijnen hebben, want dat vreselijke deprimerende weer hoeven we niet de hele dag te zien. We gaan er weer een mooie week van maken, ondanks de verschrikkelijke weersvoorspellingen. We can do this. Toch?

Liefs,

Annemerel