DIARY: #42

Snotverkouden, maar fit genoeg voor mijn zwaarste trainingsweek sinds deze zomer, dat is denk ik de beste omschrijving van afgelopen week. Met acht looptrainingen, een yoga-sessie en twee workouts in het krachthonk had ik mijn slaap harder nodig dan ooit.

Alleen dat slapen werd dus een beetje bemoeilijkt door mijn hoest. Na vier dagen weinig slaap (’s nachts) en twee dagen in bed (afgelopen weekend) besloot ik op maandagochtend toch maar even een bezoek aan mijn huisarts te brengen. Ik begon namelijk lichtelijk gek te worden van mijn eigen geblaf en was ook bang dat het mijn Málaga-plannen in de weer zou schoppen.

De huisarts vertelde me dat het een bovenste luchtweginfectie was en schreef me een inhalator voor en ik mocht wel hardlopen, als ik maar genoeg rust pakte en niet te gek zou doen. Nou ja… ik zal alvast verklappen… ik liep deze week 105 kilometer. MAAR, ik deed wel iedere dag een middagslaapje (dat had ik ook wel nodig omdat ik – ook met inhalator – ’s nachts niet heel veel sliep).

Maandagmiddag deed ik mijn eerste training van de week. Na een weekend in bed kon ik echt niet wachten om weer wat te doen. Mijn training? 16 kilometer met daarin 2x 3000 meter op halve marathontempo. Ik deed de training samen met Arthur tijdens zonsondergang in de duinen. Het was super mooi en ik genoot er enorm van, ook al was het nog best een beetje aanpoten om mijn tempo’s te halen.

Na maandagnacht weer weinig geslapen te hebben besloot ik een bezoekje aan de Etos te brengen. Ik kwam naar buiten met Noscapect, een middel dat de kriebel in mijn keel zou moeten onderdrukken. Het was niet ontzettend succesvol.

Woensdag ging ik samen met Arthur naar de Coldplay film/documentaire/concertregistratie in Pathé. Daarvoor aten we eerst even een lekkere poké bowl, ik kon me al niet meer herinneren wanneer ik die voor het laatst gegeten had, wat wel aangeeft dat het hoogtijd werd om weer eens te eten. De film was trouwens erg leuk om te zien. Ik at echter een groot probleem, iedere keer als ik popcorn at belandde ik in een enorme hoestbui, wat natuurlijk super gênant was. Dus ik kon mijn popcorn niet opeten (en ik had er juist zo’n trek in). Dit zijn echt wel de grotere problemen he?

Ik kon het donderdagmiddag niet laten om even een snel rondje van 35 minuten door de duinen in de zon te lopen. Op 15 november met korte broek hardlopen zonder het koud te hebben, heerlijk! Dit weekend had ik wel iets meer kleding nodig om warm te blijven tijdens het lopen…

Vrijdag had ik een lekker rustig avondje voor mezelf, ik haalde nasi bij de toko en keek naar de nieuwe Netflix-serie The Chilling Adventures of Sabrina. Wie heeft deze serie al gezien?

Zaterdagochtend lag mijn bed erg lekker en had ik weinig zin om op te staan… maar hé, de zon begon te schijnen en er stond wederom een training op mijn programma.

Maar toen ik naar buiten wilde gaan kreeg ik mijn AirPods met geen mogelijkheid meer aan de praat. Of nou ja, de linker was prima, de rechter deed niks meer. Ik deed alles dat ze me op internet vertelde in het geval dat dat gebeurt, maar het mocht niet baten. Ik sloot mijn iPhone af en startte hem opnieuw op, ik liet mijn iPhone mijn AirPods vergeten en installeerde ze opnieuw. Ik hing de AirPods nogmaals aan de oplader… niks. Even een bezoekje aan de Apple Store dus, helaas was het om 10.15u al zo druk dat er geen afspraak meer gemaakt kon worden. De oplossing? Volgende week nog maar een keer terug (heb nog garantie) en ondertussen maar een paar nieuwe gekocht. Die nieuwe kan ik tot 8 januari terugbrengen, wat ik ook zeker ga doen als mijn oude gefixt zijn.

Mijn looptraining ging super met mijn nieuwe AirPods. Ik liep 3,5 kilometer warm en deed daarna 10x 150 meter op een lichte helling. Het voelde goed. Daarna liep ik weer 3,5 kilometer naar huis. In totaal maakte ik dus 10 kilometer, in de zon. Maar wat was het koud.

Van die kou had ik zondag tijdens mijn laatste lange duurloop voor Malaga ook last. Onderweg kwam ik mijn vader nog tegen, maar mijn handen waren zo verkleumd dat een goede foto maken er niet meer in zat. Na het lopen kon ik ook niet meer leuk lachen voor de camera. Maar ik heb het wel mooi gedaan.

’s Middags keken we naar de Zevenheuvelenloop waar Susan een prachtig PR liep en waar ons trainingsmaatje Erwin haar video-bomde tijdens haar interview met Omroep Gelderland. Zo leuk om hem over de finish te zien komen en zich daarna in het hek te zien storten. Gelukkig ging het al snel beter met hem, althans… na enkele seconden kwam hij alweer uit het hek ;-).

Mijn cadeautje uit New York voor Arthur. Ik vond mezelf erg origineel met mijn cadeau. We sloten de week af bij mijn ouders met een lekkere borrel (geen alcohol voor mij) en een pasta-dinner. Al dat eten kon ik wel gebruiken, want volgens mijn Polar heb ik gisteren ruim 3900 calorieën verbrand met al mijn activiteiten. Prima excuus om na het eten nog een extra groot stuk door mijn moeder gemaakte worteltaart te eten (en dat heb ik dus ook gedaan).

Het was weer een lekker weekje, nu nog een kleine drie weken tot Málaga en vier totdat mijn boek als het goed is in de winkel ligt. Werk aan de winkel dus. Mijn hoest lijkt inmiddels op zijn retour, dus dat is een goed teken. Let’s go!

Liefs,
Annemerel