DIARY: #42

Het was een mooie week. Met een bijzondere ontmoeting, een flinke valpartij, een klusdag en de eerste kerst vibes.

15 oktober 2019 gaat de boeken in als een van de mooiste dagen van 2019. Ik mocht hardloopheld Eliud Kipchoge ontmoeten en interviewen in Den Haag. Ik zie Eliud als een van de meest bijzondere levende personen op aarde. Niet alleen omdat hij onmenselijk hard kan lopen (en dat gewoon een marathon lang kan volhouden), maar ook om zijn manier van denken en de rust die hij uitstraalt. Heel bijzonder om hem te mogen spreken en nog steeds een beetje onwerkelijk.

Maar dat was niet het enige dat afgelopen dinsdag een hele mooie dag maakte, mijn vriendinnetje Marloes lanceerde haar tweede boek ‘Bucketlist Stedentrips‘. Zo trots op haar, ik weet als geen ander hoeveel werk er gaat zitten in het maken van een boek en dat dat soms best wel een beetje eenzaam werk kan zijn. Hoe mooi is het dan om dat met vrienden en familie te kunnen vieren.

Ik had voor haar een bidon laten signeren door Kipchoge en dat kon ze héél erg waarderen.

Woensdag ging ik een lekker rondje hardlopen, ik genoot van het mooie herfstweer en de bladeren die overal op de grond lagen.

Totdat…. ik ineens onderuit lag. Dat veroorzaakte nogal een bloedbad, maar ik kon gelukkig wel gewoon zonder problemen doorlopen. Ik zat een beetje eh… onder het bloed.

Donderdag voerde ik een half buikspiertraining uit. Ik heb mijn balansbal nu gewoon midden in de kamer liggen. Niet heel gezellig, maar ik word hierdoor wel herinnerd aan het feit dat buikspieroefeningen goed zijn om af en toe uit te voeren.

Ik wandelde donderdag naar de supermarkt en genoot wederom van prachtig herfstweer. Ik kan hier wel aan wennen.

Aaaah kijk nou naar die prachtige Dior bruidsjurk van Karlie Kloss. 700 (!) uur werk zit hierin. Niet NORMAAL! Ik heb net een iets ander budget voor mijn bruidsjurk, maar als geld geen rol zou spelen…

’s Middags trok ik toch nog even mijn hardloopschoenen aan voor een rondje hardlopen. Ik was eigenlijk van plan om vrijdag te gaan lopen, maar ik zag de zon en de weervoorspellingen voor de volgende dag en besloot: ik kan beter gewoon vandaag lopen. En het was heerlijk.

Vrijdag schreef ik mijn vader, Tuur en mezelf in voor de Berlijn Marathon. Of nou ja, voor de loterij. De kans dat we worden ingeloot is niet erg groot. Maar hé, niet geschoten altijd mis. Het leuke is, als je je als groepje inschrijft, word je of alle drie ingeloot, of alle drie uitgeloot. Dat maakt reisplannen maken een stuk gezelliger.

Verder ben ik nog steeds aan het dagvloggen (vandaag komt de 50ste online sinds 1 september!) en daar geniet ik enorm van. Ik merk wel dat ik een stuk minder foto’s maak, omdat ik nu mijn camera vaak pak als ik iets te zeggen heb. Ik weet dus niet perse of mijn wekelijkse diary’s er leuker op zijn geworden, maar ik doe nog steeds mijn best het allebei zo goed mogelijk te doen.

Zaterdagochtend verraste ik Tuur met een experimenteel ontbijtje. Ik maakte dit recept dat ik gisteren deelde. Het viel erg in de smaak. De rest van de dag stond in het teken van klusjes. Ik zag daar van te voren best wel tegenop, want ik hou gewoon niet zo van klussen en ik had van te voren ook geen to do list gemaakt, wat ervoor zorgde dat het in mijn hoofd totale chaos was. Note to self: volgende keer beter voorbereiden. Het viel uiteindelijk natuurlijk reuze mee en het was alsnog een hele fijne dag.

Zondag begonnen we de dag met kijken naar de Amsterdam Marathon. Ik kreeg keiharde marathonkriebels en baalde stiekem dat ik zelf niet aan de start stond, maar ik weet dat ik ook totaal niet klaar zou zijn om nu een marathon te lopen. Het was gisteren nog precies een half jaar tot de Boston Marathon. De eerste maand ‘wachten’ heb ik in ieder geval al overleefd (ik schreef me een maand geleden in), nog maar zes te gaan en die gaan waarschijnlijk sneller dan me lief is.

Geinspireerd door de marathon deed ik zelf een training. Met mijn fysio heb ik besproken dat ik ga proberen mijn lange duurlopen weer op te bouwen en op een tempo te lopen van 4’50, omdat ik daar altijd heel comfortabel in liep. Ik merkte dat het conditioneel nu nog wel een uitdaging was, maar voor mijn lichaam voelde het tempo wel echt goed aan. Ben blij dat ik dit nu in een training kan zonder echt héél veel moeite, hopelijk voelt het tempo conditioneel snel weer makkelijker aan en kan ik ook de afstand weer gaan uitbreiden.

’s Middags reden we naar de Bijenkorf om een housewarming gift voor Robin en Laura te kopen, ik kon het ook niet laten om zelf deze rietjes mee te nemen. Ze zijn van glas, dus ik hoop dat ik ze niet te snel sloop, maar ze zien er super tof uit en het drinkt een stuk lekkerder dan die bamboerietjes die ik nu gebruik.

De kerstafdeling is ook weer opgebouwd en ik ben helemaal verliefd op deze ornamenten in de vorm van kersttruien. Hoe gaaf is het om je boom daar helemaal mee vol te hangen? Is wel een dure business, want die truitjes kosten dus 8,50 per stuk en je wil er dan natuurlijk wel een stuk 100 hebben om je boom helemaal mee te vullen. Dat plan gaat dus niet door. Ik wil dit jaar wel weer een kerstboom. Twijfel nu alleen of ik voor echt of nep wil gaan. Wat doen jullie?

Kijk nou hoe schattig, Bobbie heeft dit jaar een kersttrui! Ik kreeg vorig deze beer van Tuur omdat ik er ongeveer 100x per dag over sprak dat ik hem zo schattig vond. En nu is ‘ie er dus weer, met trui. Ik heb nog gekeken of ze de truitjes ook los verkopen, maar dat kon ik niet vinden. Ik heb wel een beertje gekocht, niet voor mezelf, maar als kerstcadeautje voor mijn oma. Die er vorig jaar ook graag een wilde hebben, maar toen was hij net uitverkocht.

’s Avonds aten we bij Robin en Laura in het nieuwe huis. Het is zo bizar groot en gaaf geworden. Toen ik de eerste keer de foto’s op Funda zag dacht ik… jullie huis in Heemstede is zo mooi, waarom ga je in vredesnaam verhuizen?! Maar nu weet ik het wel. Dit is echt een huis waar je de rest van je leven kan blijven wonen. En Laura heeft haar ‘magic’ weer op het huis losgelaten en het ziet er fantastisch uit.

Over fantastisch gesproken, dat was het eten ook. De wijn smaakte ook goed en die voel ik op het moment van schrijven, maandagochtend half twaalf, best nog wel een beetje zitten. Oeps. Ach ja, I’ll survive. Vandaag weer even ‘normaal’ doen.

Deze week is Tuur vrij en daarom ging mijn wekker vanmorgen gewoon lekker helemaal niet. Na een rustige ochtend met kopjes koffie in bed en een ontbijtje ruim tweeënhalf uur later dan normaal heb ik de weg naar mijn MacBook gevonden en is Tuur net de deur uit om te gaan klussen in Monster. Dit keer een keertje niet op vakantie, maar orde op zaken stellen in huis. En waarschijnlijk nog wel een dagje en misschien zelfs nachtje weg deze week. Hebben jullie ideeën waar we naartoe zouden kunnen gaan? We denken nu aan Antwerpen. Best wel dichtbij (nog geen anderhalf uur rijden) en we zijn er allebei al een tijdje niet geweest. 

Fijne week allemaal en tot snel :)

Liefs,

Annemerel