DIARY: #43

De herfstvakantie verliep is anders dan we gepland hadden, maar hé, loopt er iets zoals we gepland hadden in 2020?

We begonnen de week goed met een lekker uitgebreid ontbijtje. Crackers met Hüttenkäse, Nutella, smoothies, verse gember thee, gekookte eitjes… heerlijk. Ik vind het zo fijn om echt de tijd te nemen voor mijn ontbijt. Van de rest van de maandag kan ik me niet heel erg veel herinneren, alleen dat ik een column geschreven heb voor de Weekly (dat kan ik aflezen aan mijn to-do-lijst) en dat ik mijn diary van vorige week geschreven heb.

Ken je dat, dat je echt raspatat MOET hebben! Dat had ik dinsdag. Het was alweer lang geleden dat ik had toegegeven aan de snackbar, de laatste keren eindigden iedere keer met buikpijn. Nu zijn we naar een andere snackbar gegaan en hebben we de bijbehorende kroketten zelf in de oven gebakken. Ik had nergens last van. Heel fijn.

Ik heb zo’n fijn hoekje op de bank en als ik niet uitkijk zit ik daar de hele dag. Niet echt goed voor mijn nek, schouders en onderrug dus ik wissel het af met de keukentafel en mijn bureaustoel. In mijn bureaustoel heb ik een stabiliteitskussen liggen wat zorgt voor een actieve houding. Zit best fijn.

Grauw herfstweer vraagt om hachée. Mijn broertje had het afgelopen weekend al gemaakt en deelde het resultaat in de groepsapp, sindsdien had ik ook trek in hachée. Ding was alleen, ik had het nog nooit gemaakt en had ook geen flauw idee hoe je het moest maken. Gelukkig kon mijn moeder me dat wel vertellen en het bleek nog super simpel te zijn ook. Ze is er niet trots op, maar ze maakte hachée vroeger altijd uit een pakje (van Honig). Hoe ik het verder gemaakt heb?

1. Zacht rundvlees (van de slager) in blokjes gesneden
2. Twee uien fijn gesneden
3. Vlees aangebakken in hapjespan met deksel
4. Uien erbij, even aangebakken
5. Het vlees in een laagje water zetten (niet helemaal koppie onder, maar wel een goede laag water)
6. Aluminiumfolie eroverheen, vuur laag zetten, deksel erop, twee uur geduld.
7. Twee uur later het pakje hachée gemengd met water en bij het vlees gedaan, nog vijftien minuten op laag vuur pruttelen.
8. Serveren met rijst en wat peterselie.
9. Enjoy!

Er werd afgelopen week volop naar de Giro gekeken. Af en toe best zuur dat wij niet op de plek waren waar de Giro gereden werd, terwijl dat in eerste instantie wel de bedoeling was, maar het is goed zo. Wel jammer dat Kelderman het in de laatste dagen verloor, maar hé, dat is sport.

Ik blijf een beetje in de oudhollandse sferen, donderdag heb ik een heerlijke pan met ragout gemaakt. Ook zo’n recept dat ik vroeger in de herfst vaak at. Het was wederom goed gelukt. Het recept typte ik een paar jaar geleden al uit.

Vorige week vertelde ik al dat ik super excited was over een tas die ik had besteld. Vrijdagmiddag om half zes kwam ‘ie –  zonder waarschuwing – binnen. Het is de Goyard St. Louis in het formaat GM (het grote formaat) met mijn initialen (Annemerel van Dijk de Jongh). Het liefst was ik de tas in Parijs gaan kopen, al jaren loop ik langs de winkel op de Rue Saint-Honoré en droom ik van de tas. Maar ik zie het eerlijk gezegd niet gebeuren dat we heel snel weer onbezorgd naar Parijs kunnen. Daarnaast kost het personaliseren van de tas (wat ik graag wilde) ook een week, dus dan had ik hem nog niet meteen mee naar huis kunnen nemen.

Je kunt de tassen van Goyard niet online kopen, maar je kunt wel via de mail geassisteerd worden over alle mogelijkheden. Ergens eind augustus stuurde ik een mailtje en een paar mailtjes (en twee maanden) later kreeg ik een formulier opgestuurd met mijn tas met alle wensen. Dat moest ik ondertekenen, ik moest het geld overmaken en vervolgens kreeg ik een bevestiging in de mail. Het was een beetje omslachtig, maar het had ook wel weer wat. Ik heb er zeg maar wel moeite voor moeten doen om de tas te kopen en het was dan ook een heel bewuste aankoop. Ik ben er super blij mee, ondanks dat hij voorlopig alleen gebruikt zal worden als boodschappentas voor de Albert Heijn en bakker.

Vrijdagavond hadden we een Hello Fresh maaltijd maar ik had ook zin in sushi. Eten verspillen is zonde, dus we aten gewoon de Hello Fresh maaltijd en bestelden daarna (een kleine portie) sushi. Voor straf heb ik er twee uur op moeten wachten. Maar het smaakte wel enorm goed en het water loopt me op dit moment ook alweer in de mond. Je ziet dat het leven vorige week weer erg veel om eten draaide bij mij. Ik kan er gewoon zo van genieten, lekker eten. En op dit moment zitten we natuurlijk voornamelijk thuis en zijn er nou niet echt bijzonder veel andere dingen om naar uit te kijken of om van te genieten. Daarom geniet ik extra van lekker eten.

Zaterdagmiddag maakten Tuur en ik wandeling door het Westduinpark. We lopen daar allebei een paar keer per week hard, maar zaterdag gingen we over paadjes waar we normaal gesproken met hardlopen nooit komen. Bizar hoeveel kleine paadjes er zijn en hoe je er in kunt verdwalen. Echt genieten.

Zondag deed ik een duurloopje en onderweg liep ik langs de atletiekbaan waar Tuur net lekker aan het trainen was. Ik besloot even langs te gaan en een paar rondjes in de buitenbaan te lopen. Zo blij dat Tuur van zijn kuitproblemen af is, dat heeft echt wel lang geduurd, ik denk wel twee maanden. Hopelijk blijft ‘ie nu iets langer blessurevrij. Niet omdat er heel veel wedstrijden in het vooruitzicht zijn, maar omdat blessurevrij hardlopen gewoon super fijn is.

We sloten het weekend (en de herfstvakantie) af met The Crown. We zijn sinds dit weekend bezig met seizoen 1 tot en met 3 nog eens kijken. Of nou ja, voor mij is het ‘nog eens’ en voor Tuur is het de eerste keer. Half november staat seizoen 4 online, voor de tijd willen we graag bij zijn en verder kunnen met het vierde seizoen. Ik moet toegeven dat ik heel veel alweer vergeten ben en ik geniet dan ook echt deze tweede keer. Niet alleen van de popcorn, maar ook van de serie ;-).

De herfstvakantie is weer voorbij, Tuur zit weer op school, de wekker ging vanmorgen weer om 6.45u (al voelde dat vandaag best laat door de wintertijd) en ik zit weer achter mijn bureau. Voor komende week heb ik niet echt heel veel spectaculaire dingen op het programma staan (zeg maar gerust helemaal niks), maar hé, we’re all in the same boat, right? We moeten maar gewoon het beste van iedere dag proberen te maken. Ik doe dat met lekker eten, fijne Netflixseries, een geurkaars naast mijn bureau, heel veel kopjes thee en iedere dag even naar buiten, voor een wandeling, hardlooptraining of boodschap. We komen hier wel doorheen en weet je nog hoe fijn het van de zomer was toen we weer wat meer konden, dat moment komt wel weer en hoe langer we er op moeten wachten hoe fijner dat moment gaat worden. Althans, dat houd ik mezelf dan maar voor.

Fijne week!

Liefs,
Annemerel