DIARY: #5

Het is bijzonder om te zien. Drie jaar lang maakte ik honderden foto’s per week met mijn iPhone, omdat ik snapshot diaries maakte en nu ik ben begonnen met dagelijks filmen, vergeet ik foto’s te maken. Voor de vijfde week op rij dan ook mijn welgemeende excuses voor het gebrek aan foto’s. Ik heb zojuist een hartje op mijn hand getekend met permanent marker, in de hoop dat dit me de hele week zal herinneren om foto’s te maken, zodat ik volgende week niet weer met een slap excuus hoef aan te komen.

Goedemorgen, ik begin mijn week zoals iedere maandag dit jaar, met twee MacBooks. Op de ene ben ik bezig met mijn video en op de voorste ga ik aan de slag met mijn Diary. Een ontzettende luxe om met twee MacBooks te kunnen werken trouwens. Beide MacBooks vierden afgelopen maand hun verjaardag. MacBook Pro (achter) werd twee, MacBook Air vierde zijn eerste verjaardag. Wat was dat een feest zeg.

Ontbijt met crackers en avocado. Ik wissel mijn crackers met avocado een beetje af met smoothiebowls en eieren. Ook voor het eerst dat ik eten met elkaar afwissel in plaats van iedere dag hetzelfde eet.

De rest van de maandag spendeer ik met het opruimen van mijn huis, het in orde maken van mijn administratie, boodschappen én een gezellige sushidate met Tessa bij mij thuis (meteen ook de reden dat mijn huis opgeruimd moest worden). Het was een goede maandag.

Op dinsdag begon ik met mijn SLA Detox, ik had er super veel zin in en omdat ik iedere dag zoveel mocht eten maakte ik me ook helemaal geen zorgen. Iedere ochtend begon ik met heet water met citroen en gember. Natuurlijk word je doordat te drinken niet ineens een supermodel maar ik vond het wel heel lekker om mijn dag op die manier te beginnen, dus dit doe ik ook na mijn detox nog steeds (voor zo lang het duurt).

En deze smoothiebowl was ook super lekker. En veel! Ik heb nog nooit een detox gedaan waarbij ik zoveel mocht eten iedere dag.

Tussendemiddag deed ik een intervaltraining op de atletiekbaan. Ging best goed, maar ik had denk ik wel beter eerst kunnen lunchen, want op een gegeven moment merkte ik toch wel dat ik honger kreeg. Uiteindelijk at ik pas om half drie mijn lunch en dat was gewoon te laat.

En toen kreeg ik ook nog een Oreo pakket thuisgestuurd. Mijn hemel!

Gelukkig was mijn lunch heerlijk… en mijn soep ’s avonds ook.

Iedere dag begin ik op dezelfde manier, met het editen van mijn video van de vorige dag. Ik vind dat echt een heerlijk ochtendritueel. Ik maak een kopje thee met gember en citroen, importeer ondertussen mijn beelden en ga daarna aan de slag. Doordat ik mijn video meteen edit is het editen volgens mij ook een stuk makkelijker. Als je een paar dagen wacht weet je niet precies meer wat je gefilmd hebt en wat je gezegd heb. Ik weet ’s ochtends nog precies welke shots wel leuk zijn en welke ik niet hoef te gebruiken. Het is soms wel wat lastig om mijn video meteen de dag later live te zetten, als ik op reis ben bijvoorbeeld en ik zelf het programma niet bepaal, of rekening moet houden met reispartners, of wanneer ik slecht internet heb, maar verder zou ik het niet anders willen.

Mijn salade was woensdag trouwens ook weer echt perfect. Verder voerde ik woensdag niet heel veel uit. Of nou ja, ik deed natuurlijk gewoon mijn ‘werk’, maar echt spannende dingen deed ik niet.

Donderdag, dag drie van mijn detox en meteen de laatste dag. Maar als je deze salade ziet begrijp je vast dat ik absoluut geen moeite had met het volhouden van mijn detox. De reden achter deze selfie weet ik eigenlijk niet meer, waarschijnlijk omdat ik dacht ‘shit ik heb nog helemaal niet zoveel foto’s gemaakt deze week.’

’s Middags keek ik de documentaire Cowspiracy op Netflix, hierdoor werden mijn ogen nog wel even extra geopend. Ik wist natuurlijk wel dat veeteelt een belangrijke milieuvervuiler is, maar als je die cijfers ziet word je toch wel een klein beetje depri.

Waar ik minder depri van word, het weerbericht van Parijs voor komend weekend. Ik ben volgend weekend in Parijs voor een hardloopwedstrijd van ODLO en ik houd nu natuurlijk nauwlettend de weersvoorspellingen in de gaten. Vier graden en zon op zondag, daar kan ik heel goed mee leven.

Vrijdagochtend begin ik met de Q&A van Janni, de ene helft van mijn favoriete vlog-koppel (de vriendin van Jon Olssen). Ik ontbijt met bananenpancakes met banaan, voordat ik naar buiten ga om 25 kilometer hard te lopen. Het lopen ging wel OK, maar niet fantastisch. Gelukkig duurt het ook nog even totdat ik daadwerkelijk de Boston Marathon hoef te lopen (vandaag precies tien weken, 70 dagen! De Boston Marathon is dus een van de weinige marathons die op maandag plaats vindt!).

Aan het einde van de dag aanschouw ik deze prachtige zonsondergang in mijn straat, alvorens ik in mijn auto stap richting mijn ouders, waar ook mijn zusje is.

Zaterdag ga ik voor een korte herstelloop van zes kilometer. Omdat ik wel zin heb om naar buiten te gaan, maar geen zin heb om echt hard te lopen, besluit ik wandelen met hardlopen te combineren. Hele fijne manier van actief herstel. En zo zie je nog eens wat, ik kwam dit schattige plekje tegen op de route die ik altijd loop als ik mijn herstelrondje loop. Was hier nog nooit geweest.

’s Middags besloot ik vrij spontaan om mijn wimpers en wenkbrauwen te laten verven bij SOAP Treatment Store. Ik had ’s ochtends een afspraak gemaakt om mijn wenkbrauwen te laten epileren, maar toen ik eenmaal binnen was wilde ik ze eigenlijk ook meteen laten verven en mijn wimpers ook. Maar schrik niet, ik ga niet de komende weken met zulke heftige wenkbrauwen door het leven, ze zijn hier nog extra ingekleurd.

De rest van de dag voerde ik niet heel veel uit, wat op zich best jammer was, want het was zaterdagavond.

En kijk, dan word je op zondagochtend dus zo wakker, met geverfde wimpers en wenkbrauwen. Ben echt super blij met het resultaat, jammer dat dit niet gewoon voor altijd blijft zitten. Over drie weken moet ik terug, als ik wil dat mijn wenkbrauwen en wimpers er dan nog zo uit zien.

Mijn vader is vandaag zestig geworden en ik heb gisteren een kaart en een ballon besteld bij Greetz, om af te laten leveren op zijn kantoor. Ik kan echt niet wachten op zijn reactie. Hoop zo dat hij er net zo om kan lachen als ik de afgelopen dagen gedaan heb.

Ik spendeer mijn zondag met mijn blog, Metro en ik heb de verjaardag van mijn oma die we vieren bij een restaurant op Kijkduin. En dan is het inmiddels alweer over negenen als ik thuis ben en kan ik alleen nog maar aan mijn bed denken. Gelukkig staat ‘ie voor me klaar en staat er verder niets meer op mijn to-d0-list, dus ik kan ook gewoon mijn bed in duiken. Heerlijk.

Het was weer een fijne, ietwat rustige week. Maar ik moet toegeven dat ik daar ook echt wel van kan genieten. Komende week staan zowel Brussel als Parijs op het programma, dus deze week is alles behalve rustig. Maar daar heb ik nu ook echt wel weer zin in.

Liefs,
Annemerel