DIARY: #51

Niet mijn beste week, maar we probeerden er wel het beste van te maken en er was ook iets heel moois!

Maandag was niet mijn dag. Het begon met een computer die niet mee wilde werken waardoor ik meteen al achter op mijn eigen strakke schema liep. Daarna hielden YouTube en Gmail er (tijdelijk) mee op en vervolgens kwamen al die lockdown maatregelen door. Damn. Ik wist dat het er aan zat te komen en dat het nodig is, maar het viel toch even rauw op mijn dak dat alle pretecho’s tot en met 19 januari niet door zouden gaan. Als ik rationeel nadacht wist ik heus wel dat het het minst grote probleem ooit was, maar rationaliteit is regelmatig ver te zoeken sinds ik zwanger ben (daarvoor ook wel eens hoor, maar ik heb het idee dat het alleen maar erger wordt).

Wie draagt er nog meer UGGS in huis? Ik heb mijn UGGS al ruim 10 jaar en ik draag ze de laatste jaren standaard als pantoffels. Zelfs in de zomer! Zit zo lekker comfortabel. Denk dat de Cost Per Wear (CPW) van mijn UGGS zo ongeveer de laagste van al mijn kledingstukken moet zijn. Op mijn badjas van Primark (13 euro) na dan, die heb ik als ruim vijf jaar en draag ik ook bijna dagelijks.

Uiteindelijk lukte het me om een afspraak bij een verloskundige praktijk voor diezelfde avond te maken in Rijnsburg. Omdat ik pas 14+4 was durfde ik niet meteen te hopen dat we ook daadwerkelijk het geslacht zouden zien, maar dat lukte dus wel. Er komt geen gender reveal party (beetje ongepast in deze tijd en kan volgens de regels ook helemaal niet!) maar we hebben het wel al een aantal mensen in onze omgeving verteld (en dat hebben we gefilmd). Een aantal anderen die iets meer uit de buurt wonen krijgen een kaart, maar PostNL heeft het erg druk en die kaarten zijn dus al vier dagen onderweg. Als iedereen in onze omgeving het weet delen we het ook met jullie.

Dinsdag heb ik heel veel last van spanningshoofdpijn gehad. Dat kwam niet zo heel lekker uit, want ik zou ’s middags een presentatie geven via Teams aan een advocatenkantoor. De hele ochtend sliep ik, vlak voor de start van de presentatie at ik een kom erwtensoep met wat brood en smeerde ik een laagje mascara op mijn wimpers. Gelukkig ging de presentatie wel goed, als ik praat voel ik me altijd beter dan wanneer ik stil ben. Maar als ik dan weer stil ben, dan komt de pijn drie keer zo hard terug. Het is best wel balen, maar me er druk over maken werkt alleen maar averechts dus dat doe ik niet meer. Ik kan niet meer dan mijn best doen en probeer tussendoor gewoon zo veel mogelijk te rusten.

Woensdag kreeg ik twee boeken bij de post uit de Oei, ik groei! serie. Het zijn echt twee mega dikke handboeken. Ik heb er al een beetje doorheen gebladerd en het ziet er interessant uit. Ik weet alleen niet zo goed waar ik moet beginnen… eh, zoals normaal bij een boek natuurlijk, bij het begin ;-).

Buikje groeit gestaag. Vanaf deze week voel ik me niet meer ‘flubby’ maar echt zwanger. Het eerste trimester had ik gewoon het gevoel dat ik vreselijk out of shape was en dat ik hoognodig buikspieroefeningen moest doen om weer een beetje in vorm te komen (wat natuurlijk helemaal niet de bedoeling is). Maar nu komt er echt een beetje vorm in en daar ben ik wel blij mee.

De CPC, mijn favoriete hardloopwedstrijd, is uitgesteld tot september. Toen ik net zwanger was had ik het idee om de CPC samen met mijn vader te lopen, omdat ik verwachtte dat we tegen die tijd ongeveer hetzelfde tempo zouden hebben. Haha, grappig was ik, mijn vader heeft me qua snelheid inmiddels al ingehaald en ik loop nog geen vijfhonderd meter achter elkaar hard op het moment. Maar ook in september sla ik even over, schijnt niet echt goed te zijn om zo snel na de bevalling alweer hard te lopen en ik heb liever een paar maanden extra zonder hardlopen dan slepende blessures. Natuurlijk sta ik wel met Ollie aan de kant om Tuur aan te moedigen (en jullie misschien ook wel!) zin in!

Vrijdag maakten Tuur en ik een wandeling door Meijendel. Bij de Horsten, het natuurgebied waar we de laatste tijd regelmatig wandelen is het restaurantje waar je warme chocolademelk kunt halen tot half januari gesloten en dat vind ik nu juist het leukste van wandelen. Gelukkig was er bij Boerderij Meijendel ook heerlijke warme choco te krijgen. Het gaat gelukkig beter met mijn rug dan vorige week, maar het pad dat Tuur had uitgezocht (met veel los zand en heuveltjes) was wel iets te veel van het goede, dus op de terugweg hebben we een iets minder spannend pad gekozen.

Zaterdag… was volgens mij geen goede dag want er zijn geen foto’s van en ik kan me er ook weinig meer van herinneren terwijl het pas twee dagen geleden is. Oh, ik weet het weer. Video ge-edit, Pilates gedaan, broodjes van de Franse bakker gegeten… maar verder? Oh ja, in bed gelegen.

Zondag was een betere dag. Ik maakte samen met Tuur een korte wandeling (helaas zonder warme chocolademelk) en heb heel veel DM’s op Instagram beantwoord. Ik vind dat super leuk om te doen, maar heel eerlijk, ik kom er vaak niet aan toe, omdat het er super veel zijn. Zondag heb ik er echt de tijd voor genomen.

Verder deed ik weer een Pilates workout, na vijf minuten begon mijn maag al te knorren en moest ik echt even stoppen om een cracker te eten. Ik eet nu meer dan tijdens mijn marathontrainingen en het schijnt dat je niet meer dan 100-300 calorieën per dag extra hoeft te eten (en ik denk eigenlijk dat ik minder zou moeten eten, omdat ik ook veel minder calorieën verbrand dan normaal). Af en toe denk ik echt, ik ga deze zwangerschap 30 kilo aankomen, help! Maar het valt tot nu toe gelukkig wel mee. Vanmorgen had ik een afspraak bij de verloskundige en er zit sinds de vorige afspraak (ruim een maand geleden) pas twee kilo bij en daar was de verloskundige juist blij mee, omdat je wanneer je een lager BMI hebt juist iets meer mag aankomen. Top, is het al tijd voor lunch?

Ja, dat is het inderdaad! Het is namelijk al 12.00u, doordat ik vanmorgen allerlei andere klusjes op het programma had staan (kerstboodschappen, verloskundige) ben ik een beetje laat met mijn diary, oeps! Maar hé kan gebeuren. Komende weken zullen raar worden, met een kerst in ‘lockdown’. Maar dat is het voor (bijna) iedereen op de wereld.

Op kerstavond heb ik een Zoom Diner met mijn familie, op eerste kerstdag maak ik risotto en op tweede kerstdag halen we een rijsttafel. Aan lekker eten geen gebrek. En die familie kunnen we hopelijk in de loop van de zomer weer in onze armen sluiten. We houden het al tien maanden vol, dan kan dat laatste half jaar er ook nog wel bij, toch?! Besef maar al te goed dat ik in een luxe positie zit met een fijn huis en een partner (niet alleen!) met heel veel lekker eten in de koelkast en allebei gewoon thuis (en dus niet in het ziekenhuis, of in de supermarkt, of op straat als postbezorger!). Geen reden tot klagen dus.

Liefs,

Annemerel