DIARY: #52

Oktober en november leken voor mijn gevoel tergend langzaam te gaan, december daarentegen is in mijn beleving voorbij gevlogen. Het zal vast ook iets te maken hebben gehad met de zwangerschap die ik in oktober en november nog geheim wilde houden en waar ik sinds deze maand open en bloot over kan vertellen. Maar feit blijft dat ik niet weet waar de afgelopen vier weken gebleven zijn. Ik had zoveel meer plannen dan wat ik uiteindelijk heb uitgevoerd. Afgelopen week kwam er ook zeer weinig van mijn ambitieuze plannen terecht.

Hoe schattig… dit koffertje hebben we bij Petit Bateau gekocht voor de baby/Ollie. Ik krijg veel vragen over of Ollie de naam voor de baby is, maar dat is het niet. Het is de werknaam die we eigenlijk al sinds het allereerste begin gebruiken.

Maandag was een best wel productieve dag. De enige productieve dag van de week. Al voordat de zon opkwam had ik boodschappen voor de hele week gedaan, daarna snel (maar lekker) ontbeten en vervolgens naar de verloskundige voor een check. Toen ik thuis kwam was het al elf uur en om twaalf uur heb ik traditiegetrouw mijn diary online, waar ik nog niet aan begonnen was. Dat was dus redelijk haasten. Uiteindelijk waren we tien minuten later dan gepland live.

Vervolgens had ik een meer dan twee uur durend telefoongesprek over Have a Good Run met de video/fotograaf waar ik mee samenwerk. Dat het meer dan twee was weet ik omdat na twee uur de verbinding werd verbroken. Zo grappig dat je iPhone na twee uur gewoon beslist ‘en nu is het klaar’. Daarna natuurlijk wel even teruggebeld ;-).

Ik had op dat moment eigenlijk al wel een beetje last van mijn hoofd, maar door mijn enthousiasme over de dingen die ik van plan was merkte ik er niet zo heel veel van. Ik werkte tot zeven uur ’s avonds door, at mijn avondeten en daarna kwam ‘de klap’.

Twee dagen lang heb ik in bed gelegen met mijn slaapmasker op en mijn hoofd onder de dekens. Dinsdag was de hoofdpijn zo heftig dat wanneer ik me omdraaide in bed, ik moest overgeven van de misselijkheid. Naar het toilet gaan was een regelrechte hel. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo’n heftige migraine aanval gehad heb. Ik dacht dat de aanval van een paar weken geleden erg was, maar dit sloeg echt alles.

Dit was een zeer goede les dat ik toch echt iets beter naar mijn lichaam moet luisteren. In plaats van tijd te winnen door maandag een relatief productieve dag te hebben, heb ik mega veel tijd verloren doordat ik zowel dinsdag als woensdag niets heb kunnen doen. Daarvan balen is heel makkelijk, maar heeft ook geen zin, want dat werkt averechts. Ervan leren is mijn beste optie.

Met mijn familie vieren wij traditiegetrouw kerst op kerstavond. De cadeautjes had ik (bijna) allemaal in huis. Maar die moesten wel nog worden ingepakt. Tijdens het inpakken van de cadeautjes leek het me ook een goed idee om en smoothie te drinken, lekker gezond, zo vlak voor al dat kerstgeweld. Die twee dingen had ik beter niet kunnen combineren, want de smoothie belandde al vrij snel op de grond. Au.

Maar hé, donderdag was mijn hoofdpijn wel zo goed als over. Ik voelde me alleen nog een beetje duf, maar dat is niet vreemd na twee dagen onder de dekens.

Tuur kwam ’s middags thuis met de bestelde broodjes van Philippe Galerne, de Franse bakker. Het rook zo goed dat ik het liefst meteen wilde aanvallen. Maar ik hield me sterk.

Een laagje make-up en ik voel me een ander mens. Ik heb geen foto’s van kerstavond, want het was veel te gezellig om daar mee bezig te zijn. Rond half zes brachten we de cadeautjes bij mijn ouders en dronken we – op anderhalve meter afstand en in de hagel – een drankje in de tuin. Een kwartier later reden we naar huis met onze ‘cadeautassen’ om vervolgens kerst via Zoom te vieren. Het was jammer dat we niet op een plek konden zijn, maar achteraf gezien was het minstens zo’n gezellige chaos als andere jaren. Volgend jaar hopelijk toch weer met zijn allen en dan nemen Tuur en ik een +1 mee ;-).

Merry Christmas! We genoten eerste kerstdag van een heerlijke kerstontbijt. Croissantjes, stokbrood, kerstkransjes en… een pasteitje met ragout. In 48 uur hebben we vijf van deze pasteitjes op. Haha, ik had echt een hele grote pan ragout gemaakt en we hebben er ultiem van genoten. Met oud & nieuw maak ik weer een nieuwe pan.

Hoe schattig zijn de cadeautjes die we voor Ollie hebben gekregen. Een half jaar geleden kon ik me hier nog weinig bij voorstellen, maar ik vind al die babydingetjes veel interessanter dan mijn eigen cadeau’s.

Hoewel… die badjas die ik van mijn ouders kreeg en de pyjama van Tuur daar maak ik ook dankbaar gebruik van. Sinds ik ze gekregen heb (donderdagavond) heb ik nog weinig anders aan gehad. Gelukkig wel nog dagelijks een douche mee gepakt, dus het valt allemaal nog wel mee.

De ossenstaartsoep (uit blik) die ik op eerste kerstdag rond een uurtje of vier dronk was echt goddelijk. Het was een Duits blikje en het zag er gewoon uit als een echte traditionele ossenstaartsoep (dus niet dat slappe aftreksel uit die zak van Unox). En ik kreeg gelijk. Het smaakte bijna net zo lekker als bij mijn moeder (en oma).

Tweede kerstdag was net zo’n luilekkerdag als eerste kerstdag. Naast lekker veel eten keken we naar het kwalificatietoernooi van het schaatsen. Ik heb het schaatsen in geen jaren zo goed gevolgd als dit jaar. Normaal spendeer ik al die uren met hardlopen, nu hang ik op de bank en kijk ik hoe andere mensen sporten. Best relaxt eigenlijk.

’s Avonds haalden we ons kerstdiner bij ons favoriete Indonesische restaurant in Den Haag; Keraton Damai. Ze hadden speciaal voor kerst een kerst rijsttafel en die was mega uitgebreid. Enorm van genoten.

Tuur en ik hadden een doosje Merci gekregen van deelnemer van Have a Good Run en kwamen tot de conclusie dat mijn favoriete smaken precies niet de favoriete smaken van Tuur zijn. Ik geniet het meest van de pure chocolade en koffie/marsepein, Tuur vindt juist de melkchocolade het lekkerste met notenvulling. Toen ik op Instagram vroeg naar jullie keuze, koos bijna 80% voor de smaken van Tuur. Super handig, ‘mijn smaken’ blijven dus het vaakst over in het doosje (en dat betekent in theorie meer chocola voor mij, haha). Het grappige is dat bij mijn ouders thuis die bovenste smaken altijd het eerste weg waren. Als wij een doosje Merci kochten dan kozen we meestal ook voor een variant waar die melk-varianten niet eens in zaten (of in veel mindere mate).

De baby leek afgelopen drie dagen wel een groeispurt gehad te hebben, zo rond was mijn buik gistermiddag ineens. Ik kan je vertellen, het was voor een gedeelte ook gewoon al dat lekkere eten van de afgelopen dagen, want vanmorgen was ‘ie toch weer een stuk platter.

Na een week zonder beweging besloot ik gister aan het eind van de middag dat ik toch nog even iets moest doen. Ik ging voor 35 minuten wandelen op de loopband, omdat het weer buiten nou niet echt aanlokkelijk was om te wandelen. Hardlopen in de regen heb ik niet zo heel veel problemen mee, maar wandelen in de regen is wel echt heel saai (en nat en koud). Tijdens het wandelen heb ik een paar keer versneld en zo kwam ik toch nog richting de vijf kilometer. Voelde best goed, moet ik vaker doen.

We hadden eigenlijk paddenstoelenrisotto op het menu staan voor vanavond, maar Tuur en ik moesten er beiden niet aan denken. Toen maar de vriezer open gegooid en gekeken of er nog wat bruikbaars in lag, dit is het geworden. Daarna nog een stuk cheesecake en stoofpeertjes (het dessert dat ik met kerst niet op kon omdat ik zo vol zat van al het andere eten). Je zou denken dat dat wel genoeg was, maar vannacht werd ik wakker met een knorrende maag. Ik probeerde het nog te negeren, maar na een uur woelen ben ik toch mijn bed maar uit gegaan en heb ik een halve bak kwark naar binnengewerkt. Zoveel honger. Bizar.

Inmiddels is het weer maandag en ik heb nog zoveel ambitieuze plannen voor 2020, maar ik heb nog maar drie dagen (donderdag heb ik andere plannen) en ik weet dat ik keuzes moeten maken, anders lig ik morgen en overmorgen weer plat. Ga nu dus eerst maar een goede (en realistische) to-do-list maken en aan de slag.

Hoop dat jullie ondanks alles fijne kerstdagen gehad hebben en wens jullie alvast een goede jaarwisseling. Al denk ik dat ik woensdag nog wel even bij jullie terugkom met een jaaroverzichtje of iets in die trend. Even kijken of dat nog op mijn to-do-list past ;-).

Liefs,
Annemerel