DIARY: 92

Afgelopen week sloot ik mijn diary af met te zeggen dat deze week weer heel gezellig druk zou worden. En geloof me, afgelopen week was (gezellig) druk. Ik was maandag nog niet thuis, of de eerste was werd al gedraaid.

Alleen uh…. De wasmachine werkte niet helemaal mee. Na twee minuten draaien was het einde oefening. Zo’n vijf keer achter elkaar. Fijn thuiskomen. Gelukkig was mijn vriend ook thuis en kon ik dat probleem aan hem over laten, kon ik tenminste… schrijven! Ik heb altijd het voornemen om op vakantie vooruit te werken. Ik bedoel, wat heb ik nu eigenlijk te doen als ik drie weken in Italië ben? Maar dat valt dus keer op keer vies tegen. Niets te vooruit werken, gewoon keihard verder als we weer thuis zijn. En dus zat ik maandagmiddag mijn blogjes voor dinsdag en woensdag te schrijven, omdat ik beide dagen moest werken. Erachteraan nog snel een stukje voor Metro Mode, et voila.. soort van klaar. Klaar om te eten (buiten) en een klein stukje hardlopen over het strand. Kun je je een leukere work-out voorstellen?

De volgende dag ging mijn wekker weer om 5.45u; Girlscene-time! Na een kwartier snoozen kon ik mezelf uit bed slepen en klaar maken voor de dag. Wat een dag… Wat een hitte op kantoor! Daar was de warmte in Italië niets bij. Of nou ja, toen ik in Italië was hoefde ik niet zoveel dus dan valt de warmte wel mee. En als je in Italië in de schaduw ging zitten, waren alle problemen voorbij. Op ons kantoor aan de Keizersgracht met enkele beglazing en zonder airco en MET zon vanaf 14.00u vol op de ramen, is dat net iets anders. Ik was niet de enige die er last van had. Zowel mijn iPhone en MacBook raakte oververhit. Mijn MacBook viel dus gewoon spontaan uit.. Leuk als je je stukje niet hebt opgeslagen en de admin waarin het stuk geschreven is niet tussentijds opslaat. Beetje jammer…

Ook woensdag werkte ik bij Girlscene, maar dit keer ging ik NOG een uurtje eerder. Tropenrooster, dan zou ik om half vijf klaar zijn. Helaas las ik pas om half twee ’s nachts over dit zogenaamde tropenrooster en moest mijn wekker snel een uurtje eerder… 4.45u. Natuurlijk ging ik er niet uit om 4.45u, dat werd 5.15u. Douche, no make-up, fruit in de blender, smoothie in de tas.. GAAN! Ik had serieus het gevoel dat ik op vakantie ging, in de eerste tram om 6.05u en moederziel alleen op het station om 6.30u. Stiekem best cool. Vooral toen ik in Amsterdam niet overhoop gereden werd door fietsers en auto’s toen ik naar kantoor liep.

Op kantoor kwam ik er achter dat Esmée niet aan het tropenrooster meedeed. Who cares zou je denken? Nou I care, want ik zou nadat we klaar waren op de redactie met Esmée de bootcamp gaan voorbereiden. Was ik alsnog tot laat op kantoor. Ik kon er eigenlijk wel om lachen… Om half zes liepen we door de Leidsestraat naar het Vondelpark (geen aanrader) en bereidden we onze bootcamp voor. Twee uur later zat ik in de trein naar huis en om 21.00u stapte ik de tram uit op dezelfde plek waar ik vijftien uur eerder op de tram gestapt was. Lekker dagje dus, woensdag.

Gelukkig was ik donderdag ‘vrij’. Ik vertrok al vroeg naar mijn ouders waar die dag drie pakketten waarvoor ik moest tekenen afgeleverd zouden worden. Natuurlijk komen die pakketdienst nooit om 9.00u, maar het zou zomaar kunnen en dus was ik er wel al om 9.00u, voor het geval dat…. Wat er donderdag allemaal arriveerde? Ooooh alleen maar 400 tijdschriften voor de bootcamp (Runner’s World & Start To Run), 200 pakjes alpro amandelmelk (ook voor de bootcamp) en natuurlijk mijn Nike Flyknit ID’s. Wohooo! Tussendoor heb ik me met mijn MacBook afgezonderd, af en toe in de tuin van het zonnetje genoten om de avond af t e sluiten met een barbecue bij mijn ouders.

Vrijdag stond er een duurloop op het programma. Omdat ik de komende weken iedere keer op zondag een bootcamp heb, kan ik mijn duurloop het beste op vrijdag doen. Maar voor vrijdag werd er niet al te best weer voorspeld. Ik wilde eigenlijk om 6.00u gaan lopen, om de warmte voor te zijn, maar toen ik om 6.00u wakker werd regende het. Niet mijn ding. En dus wachtte ik tot 9.00u. Op het programma? Tussen de 20 en 25 kilometer. Lekker strekkend inderdaad. Het werden er uiteindelijk 20, dat voelde ik al na de eerste kilometer. Om de een of andere reden voelde alles zwaar en ik heb zelfs weer een pitstop bij mijn ouders moeten maken i.v.m. darmproblemen. Na die 20 kilometer (die ik voor mijn doen helemaal niet snel gelopen had) voelde ik me zwaar gesloopt, alsof ik net een marathon gelopen had. Lekkere voorbode voor de komende 14 weken. Maar komt goed, ben ik van overtuigd.

De rest van de dag heb ik mezelf als vaatdoek voortbewogen, alle energie leek uit mijn lichaam gezogen. Met moeite heb ik boodschappen gehaald, een paar blogjes geschreven en eten voor mezelf gemaakt, maar makkelijk was het niet. Om 21.00u viel ik met mijn boek (iPad) in slaap in bed (misschien had ik niet in bed moeten gaan liggen, maar anders was ik op de bank in slaap gevallen en dat was helemaal slecht geweest voor mijn nek..).

Zaterdag was ik om de een of andere reden nog steeds gesloopt van die twintig kilometer. Geen spierpijn, wel moe. Ook zaterdag deed ik niet al te veel dus, terwijl er wel een dagje shoppen in Antwerpen gepland stond, maar daar heb ik maar van afgezien. Ik had toch geen geld. Ook zaterdagavond heb ik niet wild gedaan, ik maakte een pasta voor mijn zusje (met veel te veel parmezaan, ughh als ik er aan terug denk proef ik nog de parmezaan en ik vind parmezaan normaal juist zo lekker!) en we keken van alles.. van de aller eerste Glee aflevering (R.I.P. Cory) tot Bridget Jones 1 & 2 (die had Roos allebei nog niet gezien, dat KAN toch niet?!).

En toen stond gisteren de bootcamp op het programma. Ik had er super veel zin in, maar was van te voren toch wel een beetje gespannen.. OMG, kan ik dat wel samen met Esmée, zoveel meiden een training geven, dalijk zijn die meiden allemaal veel beter getraind dan ik en val ik door de mand. Meer over de bootcamp lezen jullie vanmiddag, dit Diary stukje is inmiddels alweer meer dan 1100 woorden en dat terwijl ik altijd tegen mezelf zeg “800 woorden, MAX!”

De zondag sloot ik af met een zelfgemaakte Salade Caprese en mijn MacBook, schrijven, schrijven, schrijven.. En oh ja, administratie, mijn lievelings. Yuk! Als ik daar toch iemand fulltime voor in zou kunnen huren………..

Liefs,
Annemerel