DIARY: Herfstzon en een spontane halve marathon

Een heerlijke werkweek waarin zelfs het herfstzonnetje zichzelf liet zien.

We begonnen de week bij mijn ouders. Ik had een hele goede schrijfdag en mijn moeder speelde ondertussen met Philippa. Zo fijn dat het op deze manier kan.

’s Avonds ging papa (Tuur dus) hardlopen en gingen Philippa en ik samen even een dutje doen. Ze blijft het fascinerend vinden om zichzelf in het scherm te zien, al denk ik dat ze niet doorheeft dat ze het zelf is. Baby’s gaan zichzelf toch pas na een half jaar herkennen?

Dinsdagochtend kwam ik mijn bed uit gestrompeld en zag ik dit heerlijke ontbijtje klaar staan. We zijn weer helemaal into the toast met avocado en ei ontbijtjes.

Het zonnetje scheen en aangezien ik de hele maandag binnen had gezeten besloot ik dinsdagochtend even naar een winkelstraat hier in de buurt te wandelen met Philippa. Heerlijk! Ze vindt het prachtig om de lucht en de bomen te bekijken, dat vindt ze zelfs interessanter dan haar Nijntje knuffeltjes.

Ik heb Philippa meteen maar ingeschreven bij de bibliotheek, dat is voor kinderen tot en met 17 jaar gratis. Wanneer je je inschrijft krijg je een koffertje met babyboekjes, helaas waren die niet op voorraad, maar we hebben wel veel andere leuke boekjes kunnen lenen. Ook goed om te weten: de knuffelboekjes worden na iedere uitleen gewassen! De overige boekjes heb ik zelf met ontsmettingsmiddel eerst schoon gemaakt, ik zag namelijk op een pagina etensresten zitten en kreeg spontaan smetvrees.

Vorige week bestelde ik in de webshop van Sandro een nieuwe winterjas in de sale en afgelopen week kwam hij binnen. Hij ziet eruit als een comfortabele badjas (zo zit hij ook), maar ik mag er ‘legaal’ mee naar buiten. Wat een vondst!

Woensdag waren Philippa en ik voor het grootste gedeelte van de dag alleen thuis. Tuur moest de hele dag werken en moest daarna naar de andere kant van het land om te condoleren.

Toen Philippa in slaap viel had ik eindelijk tijd voor dit boek. Ik bestelde het ergens in mei, omdat ik dacht dat ik me tijdens mijn verlof zou vervelen en dan echt zin zou hebben in een goed boek. Maar tijdens mijn verlof verveelde ik me helemaal niet en als ik even niets om handen had dan had ik toch echt niet de rust om een boek te gaan lezen. Lezen met een baby gaat niet zoals vroeger, dat je een boek in een ruk uitleest, maar ooit krijg ik dit boek wel uit.

Philippa trappelt zo met haar benen in haar slaap dat ze iedere ochtend zonder dekens wakker werd. Toch maar geïnvesteerd in een goede slaapzak en het lijkt er zelfs op dat ze nu iets langer slaapt. Deze is – hoe kan het ook anders – van Petit Bateau.

Donderdag hadden Tuur en ik exact hetzelfde idee. Lunchen bij L’Osteria in de stad. Donderdag is Tuurs papadag, dus eigenlijk de dag dat ik ‘ongestoord’ kan werken, maar ik had deze week al vrij veel gedaan gekregen (niet te geloven hoe productief je wordt van een baby die steeds een paar uurtjes achter elkaar slaapt, op het moment dat ze slaapt kan ik ineens veel meer dan normaal en haal ik het niet in mijn hoofd om mijn telefoon op te pakken en door Instagram te gaan scrollen) en nou ja… heb ik nog meer redenen nodig om lekker te gaan lunchen?

En het zonnetje scheen, dat was natuurlijk ook een goede reden om lekker even naar buiten te gaan. Zo mooi al die herfstkleuren en zo lekker dat herfstzonnetje in je gezicht.

Philippa zit nu in een fase dat ze alles in haar mond wil stoppen. Dus als je haar nachtlampje naast haar zet, dan pakt ze dat op, knuffelt ze het en gaat ze er aan likken. Ze zeggen dat ze hier weerstand mee opbouwen, toch? Anyway, het nachtlampje is van Liewood en die is super zacht, volgens mij is hij gemaakt om door babyhandjes opgepakt te worden.

Vrijdag eind van de middag, papa is thuis! Weekend!

Ik ben nog lang niet in staat om een hardloopwedstrijd te lopen, maar ik wilde wel graag mijn nieuwe tenue een keer passen, dit kregen we in april toen ik hoogzwanger was en ik had me nog niet eerder gewaagd aan een passessie. Het shirtje zit redelijk goed, alleen wat strak bij mijn voorgevel. Het broekje zit perfect, maar bestelde ik een maat groter dan normaal (M). Dat broekje bestelde ik overigens deze week pas, hij is bij Nike in de sale en deze week krijg je nog 20% extra korting over de sale (OCT21 is de code die je daarvoor nodig hebt).

We maakten zaterdag een fijne zonnige wandeling door Meijendel. Voor het eerst zette ik Philippa in het stoeltje in plaats van in de kinderwagenbak. Was wel een succes! Maar het is niet dat we die kinderwagenbak niet meer gaan gebruiken, daar ligt ze ook nog wel lekker in en zeker als we wat langer op stap zijn is het heerlijk als ze gewoon lekker kan liggen (en slapen).

Philippa wil niet meer zo vaak knuffelen (eigenlijk vrijwel nooit), maar op schoot zitten vind ze heerlijk… doen we dus lekker vaak.

Zaterdagavond aten we bij mijn ouders, op de terugweg sliep Philippa heerlijk. Dit is eigenlijk het enige moment dat ze nog rustig in onze armen wil liggen.

Zaterdagmiddag zagen we dat het zondag in de ochtend windkracht 0 zou zijn. Wow. Dat hebben we hier aan de kust echt nog nooit gezien. Tuur had een duurloop van 22 kilometer op zijn programma richting de Rotterdam Marathon staan en ik zei… waarom ga je niet de halve lopen in Leiden? Zo gezegd zo gedaan, dus de volgende ochtend zaten we om half tien in de trein richting Leiden. Philippa’s eerste keer in de trein, zo’n leuke manier van reizen met een kindje. Ze keek haar ogen uit en wij genoten met haar mee.

Zo’n heerlijke dag, ik genoot echt van de rust vroeg in de ochtend in Leiden (’s middags was het mega druk en waren voor mijn gevoel alle straten afgesloten dus deden we er drie keer zo lang over om bij het centraals station te komen, toen genoot ik iets minder). Tuur liep een degelijke 1.16 op de halve marathon (iets harder dan beoogd marathontempo) en het was heerlijk om weer even wat van die marathonsfeer te proeven. Kan niet wachten om zelf ook weer aan de start van een wedstrijd te mogen staan.

Maar… dat duurt nog wel even denk ik. Na afloop had ik het gevoel dat ik zelf een halve marathon had gelopen. Mijn benen, mijn voeten, mijn rug, mijn hele gestel… zo moe! Wandelen met een kinderwagen over de Leidse grachten was voor mij al genoeg uitdaging.

Ik dacht even lekker een dutje te doen samen met Philippa, maar die had er geen boodschap aan dat haar moeder moe was, die wilde alleen maar spelen. Geeft niet Philippa, van jou krijg ik ook energie.

Het was weer een super fijne week zoals je hebt kunnen zien. Zo mogen er van mij wel meer zijn. Hopelijk hebben jullie ook een fijne week gehad! Tot volgende week!

Liefs,

Annemerel