DIARY: Een hardnekkig virus & 24 weken zwanger

We waren zoet met het maagdarmvirus van Pip en ik bereikte een belangrijke mijlpaal in de zwangerschap, ik ben 24 weken zwanger (wat ons kindje officieel ‘levensvatbaar’ maakt, maar eh… nog niet echt heel gezond als ik op deze termijn zou bevallen dus blijf gerust nog even zitten lieve baby).

Het maagdarmvirus van Pip duurde helaas langer dan een weekend. Eigenlijk zijn we er de hele week zoet mee geweest en iedere dag waren de klachten anders. Zo had ze maandag hoge koorts (39+). Ze wilde niks eten en water kregen we er ook niet in. Gelukkig dronk ze appelsap (aangelengd met water) wel als een malle, dus voor uitdroging hoefden we gelukkig niet bang te zijn. Pip zat de hele dag tegen me aangekleefd, dus erg veel heb ik die dag niet kunnen doen. Ik heb me er maar aan overgegeven.

Dinsdag was de koorts weg, maar voelde Philippa zich nog niet helemaal de oude. Toch zijn we naar mijn ouders gegaan, zodat ik nog wat kon werken. Normaal doen we dat niet als Pip ziek is, omdat ik niet wil dat mijn ouders ook aangestoken worden. Maar we zijn inmiddels 72 uur verder en Tuur en ik hebben nog geen enkele klacht (terwijl ik normaal alles oppik dat Pip mee naar huis brengt). Dus dit keer durfde ik het wel aan.

Helaas nog steeds niet veel kunnen doen, omdat Pip echt wel een beetje heel erg zielig was en wilde alleen maar bij mij. Ze had duidelijk veel last van haar buik en raakte helemaal in paniek als ze weer een krampje voelde. Waar ik maandag nog heel relaxt was en me er aan overgaf, had ik dinsdag de hele dag het gevoel dat ik tekort schoot. Ik kwam niet aan mijn werk toe en voor mijn gevoel gaf ik Pip ook niet de aandacht die ze nodig had.

Misschien ben ik wel niet ziek geworden omdat ik tegenwoordig iedere avond een heel arsenaal aan pillen slik. Die pillendoos is tot nu toe echt een succes, want ik ben het nog geen een keer vergeten. Ik slik nu drie supplementen speciaal voor de zwangerschap (SUPS), magnesium, calcium en probiotica. Oh en ik heb ook een zakje die mijn stoelgang op gang houdt, want dat is ook weer drama. Denk dat de ijzer in een van de supplementen hier ook mee te maken heeft, maar die heb ik ook nodig (tijdens zwangerschap van Philippa was die te laag).

Woensdag was Pip eigenlijk nog niet de oude, maar we hadden een paar weken geleden al afgesproken met Laura en Lucca en ik hoopte dat ze van de buitenlucht en gezelligheid wat op zou knappen. Volgens mij heeft ze zich wel vermaakt, maar tegelijkertijd was ze niet echt zichzelf en was het veel jammeren en aan mama vastgeplakt zitten. Over een paar weken gaan we maar weer in de herkansing. Laura en ik kwamen tot de conclusie dat we echt een keer zonder kinderen af moeten spreken want echt diepgaande gesprekken volgen met twee dreumesen is er niet echt bij. We hebben mooie verjaardagsplannen gemaakt (we zijn allebei half mei jarig).

Deze quinoa salade was zo lekker. Wil al tijden, misschien wel jaren, zo’n soort rijkgevulde salade maken, maar wat me tegen staat is dat je zoveel ingrediënten nodig hebt (en dat je voor dat geld ook gewoon twee dure salades bij SLA kunt kopen), maar afgelopen week besloot ik gewoon alles dat ik nodig had te bestellen en die salade te maken. Heb nog zoveel ingrediënten over dat ik vanavond een tweede keer deze salade ga maken (hij was ook echt super lekker dus dat is zeker geen straf).

Ingrediënten zijn:

Quinoa

Boerenkool (gewoon die voorgesneden genomen, want van die grote bladeren kon ik nergens krijgen)

Witte kool

Rode kool

Bosui

Edamame

Cashews

Koriander

Dressing is een mix van: amandelboter, sojasaus, sushi azijn, olijfolie, peper en zout. Gewoon een beetje naar smaak toegevoegd.

Ik ga er vanavond wat kip bij serveren voor wat extra proteïne. Afgelopen week at ik alleen deze salade (en dat was ook al best vullend!)

Donderdagochtend twee minuten in het zonnetje met mijn koffie, totdat de wolken mijn momentje kwamen verpesten en ik het ijskoud kreeg. Lente, waar blijf je?

Pip was nog steeds niet beter en ondanks dat het papadag was, wilde ze voornamelijk bij mij op schoot. Dit blijft een bijzondere gewaarwording, tot een paar weken geleden trok ze juist wat meer naar Tuur toe. Zou ze (onbewust) haar plekje claimen nu ik zwanger ben?

’s Middags ook nog even snel langs de huisarts, omdat het virus nu wel erg lang duurt en er geen verbetering in lijkt te zitten (ze drinkt nu ook geen appelsap meer en aan eten doet ze echt niet). We kwamen er bij de huisarts achter dat beide oortjes ook ontstoken zijn. Eentje iets heftiger dan de ander, maar allebei onrustig. Geen antibioticakuurtje meegekregen, omdat ze nu geen koorts heeft en ze vorige keer nogal heftig op de AB reageerde. Daarnaast wil je natuurlijk ook niet te vaak antibiotica gebruiken. Ik heb het zelf wel veel gehad als kind, maar ook toen ik rond de twintig was en regelmatig AB-kuurtjes deed voor mijn acne. Heb het idee dat mijn rare darmen niet beter van zijn geworden.

Vrijdag was Philippa helaas nog niet fit genoeg voor het kinderdagverblijf, maar ik had een beurs (We Are Pregnant) in Utrecht. Gelukkig wilden mijn ouders oppassen. Vond het lastig om haar achter te laten, ze keek me heel zielig aan toen ik weg liep, maar goed, ik wist dat ze in goede handen was. Blij dat ik gewoon naar mijn afspraak kon (samenwerking met het Deense haarmerk Hairlust) en even snel over de beurs gewandeld.

Thuis heb ik samen met Pip een kwarktaart gemaakt, in de hoop dat ze die wel zou eten (ze eet nu al vijf dagen vrijwel niets). Helaas moest ‘ie eerst nog twaalf uur in de koelkast.

En toen hij zaterdagochtend uit de koelkast kwam, bleek er iets niet helemaal goed gegaan te zijn, want echt hard was de kwarktaart niet geworden. Gelukkig was de smaak goed en heb ik er alsnog flink van kunnen genieten. Pip niet trouwens, die vond het na drie happen helemaal niets.

Iets anders dat helemaal niets was, deze bikini. Ik dacht dat ik wel in een M zou passen, maar hij was aan alle kanten te klein. Ik vind hem te duur om te houden en dan te gokken dat ‘ie na de zwangerschap wel als gegoten zit. Maar ooooh wat jammer, want vind hem zo tof. Gelukkig is het komende weken toch geen bikini-weer.

24 weken zwanger. Als je me tegenkomt hoef je je niet af te vragen of ik zwanger ben of gewoon teveel gegeten heb, die buik is zeer duidelijk aanwezig. Dankzij Pilates en krachttraining zit ik best lekker in mijn vel. Met gewone kleding voel ik me regelmatig een zeekoe, maar in mijn Lululemon sportoutfit voel ik me juist op en top vrouw. Dus ja, daar zul je me komende maanden nog vaker in zien dan normaal.

Tuur liep zondag een hardloopwedstrijd in Naaldwijk en won de 5 kilometer. Hij kwam thuis met bloemen en een doos vol met lekkere groenten. Ik heb bijna alle tomaten er al uit gegeten (gelukkig houdt Tuur hier niet van!). Het was voor het eerst in een paar jaar dat Tuur weer eens won en met een bloemetje thuis kwam. Je begrijpt dat ik nu verwacht dat ‘ie hier weer een gewoonte van gaat maken, haha. Kan stiekem ook niet wachten om zelf weer op niveau te kunnen lopen, maar daar zal ik nog wel een paar jaar geduld voor moeten hebben (als het überhaupt al lukt met twee kleine kinderen en een lijf dat twee kinderen heeft gedragen, maar hé positief blijven!).

Inmiddels is het maandag. Pip is weer beter. Ze eet weer normaal (voor haar doen) en ze zit weer vol energie. Vanmorgen heeft ze in 30 seconden de hele muur onder gekalkt met een blauw potlood, dus ook haar streken zijn weer terug. Ik ga haar snel weer wat aandacht geven, voor ik straks weer een muur kan schoonmaken.

Liefs,

Annemerel