DIARY: Eindelijk een goede week! #8

Het was een goede week! Mijn eerste echt goede week van 2022. Hij was niet spannend, maar hij was wel goed. En daar gaat het om.

Maandag moest er natuurlijk naar de 1500 meter gekeken worden. Philippa wordt nu al ‘gedwongen’ naar haar tweede olympische spelen te kijken en ze is nog geen acht maanden oud. Als ik zie hoe geïnteresseerd ze naar schaatsen kijkt, denk ik dat ze later op schaatsen wil, haha. Of projecteer ik nu mezelf teveel op mijn dochter? Ik wilde vroeger graag schaatsen, maar ik zeurde niet hard genoeg bij mijn ouders en heb dus nooit schaatsles gehad.

Yesssss go Ireen! Zo knap dat zij na al die jaren nog steeds de beste is. Ook omdat het afgelopen jaren niet altijd even goed ging in wedstrijden en er regelmatig gevraagd werd of het niet eens tijd werd om te stoppen. Wie het laatst lacht, lacht het best.

Als Tuur aan het eind van de middag thuiskomt kan ik nog even naar buiten voor een hardlooptraining. Zo fijn dat het weer wat langer licht blijft. Ik ga om vijf uur naar buiten en ben een uurtje later thuis, het is dan nog steeds niet helemaal donker buiten. Zo fijn. Over vijf weken is het lente! Training ging ook best lekker. Het was een combi-training waarbij ik op verschillende tempo’s liep (easy tempo, marathontempo en intervaltempo).

’s Middags was ik ook nog even in de stad om mijn MacBook op te halen, super fijn dat ‘ie al zo snel gerepareerd was. Kon het niet laten om ook nog even langs Petit Bateau te lopen en ik kwam met deze trui naar buiten. Hij is nog wat groot(eigenlijk veel te groot), maar denk dat ze hier nog wel een tijdje plezier van kan hebben (het is maat 81).

Dinsdag werkte ik bij mijn ouders. Natuurlijk werd er tussendoor ook even naar de 1500 gekeken, Philippa zag hoe Kjeld Nuis net iets sneller was dan Thomas Krol. Vind het zo mooi hoe geconcentreerd ze naar het schaatsen kijkt.

Kon het ook weer niet laten om weer (!) wat voor haar te kopen. Liep langs de Prenatal en zag deze bal met honderdduizenden lintjes. Philippa is groot fan van lintjes en toen ik haar deze bal gaf was ze helemaal door het dolle heen. Daarna heeft ze minstens een half uur gebiologeerd naar haar bal en alle lintjes gestaard. Mooi om te zien.

Dit is toch heerlijk wakker worden? Wel een beetje jammer dat ze sinds deze week iedere nacht een uurtje feest viert waardoor wij dus last hebben van gebroken nachten. Tot nu toe val ik wel snel weer in slaap als zij ook eenmaal weer slaapt, maar om nu te zeggen dat het echt fijn is om steeds wakker te worden, niet echt… maar alles is een fase, toch?

Al vraag ik me af hoe lang die fase duurt dat ze alles in haar mond stopt. Die duurt namelijk al redelijk lang. Hier is mijn horlogebandje het slachtoffer.

Donderdag ging ik voor mijn eerste (semi)lange duurloop in een maand tijd. Door corona en kiespijn heb ik afgelopen weken niet zo veel van het hardlopen kunnen genieten. Deze week kon ik dat gelukkig wel. Ik liep ruim 80 minuten hard en liep meer dan 14 kilometer. Het gaat nog niet vanzelf en het gaat ook nog niet op het tempo waar ik voorheen op liep, maar het gaat wel en dat is voor nu het belangrijkste. Moet ook niet te hoge eisen aan mezelf stellen, heb ruim een jaar geen cardio gedaan, dat doet wel iets met je uithoudingsvermogen.

Donderdag aten we voor het eerst sinds de horecasluiting in december weer eens buiten de deur en waar anders dan bij L’Osteria. Pip kon voor het eerst in de kinderstoel en bestuurde de menukaart aandachtig. Lees: ze keek goed waar ze de kaart het beste in haar mond kon stoppen en deed vervolgens haar aanval. Gelukkig waren we net op tijd, want het is natuurlijk niet heel fris om zo’n menukaart in je mond te stoppen.

Na afloop liepen we nog even langs de speeltuin. In het begin was ze niet heel enthousiast, maar op de trampoline werd ze wel heel blij.

Wij ontbijten nog steeds iedere ochtend heel goed. Naast twee boterhammen met ei en avocado, wordt er ook genoeg gedronken. Een gembertheetje, groen sapje (spinazie, verse jus, banaan, rode vruchten) en een grote mok met koffie. Best een goede manier om de dag te beginnen vind ik zelf.

Ik werkte vrijdag weer bij mijn ouders en Philippa mocht spelen met mijn eerste telefoon (of was het toch de telefoon van mijn zusje, we weten het niet meer). Zo grappig om Pip nu te zien spelen met dit oude speelgoed. Al blijft ze mijn iPhone toch het meest interessant vinden.

We begonnen het weekend goed met verse broodjes van de Franse bakker. Tuur was ’s ochtends vroeg met Pip op stap gegaan om ze te halen en als verrassing nam hij ook een taartje voor me mee. Lief!

Philippa heeft het niet zo op zitten, maar staan (met hulp) vindt ze wel leuk. Oh en als er dan ook nog een sticker op de tafel zit, dan kan ze daar minutenlang naar staren. Die sticker zit daar trouwens omdat ik niet altijd even goed in opruimen ben. Een paar weken geleden had ik iets beste bij Joe & The Juice, de zak met eten zat dichtgeplakt met een sticker en die sticker plakte ik heel even op tafel… inmiddels zijn we ruim een maand verder.

Gisteren was weer een rustige dag. Ik deed Pilates en een krachttraining en verder keken we naar de Olympische Spelen. Zo mooi om te zien hoe de shorttrackers met zijn vieren het goud veroverden. Alhoewel… ik heb alleen naar het commentaar geluisterd, ik vond het te spannend om te kijken. Vandaag geen schaatsen, dat wordt afzien.

Deze week staan er nog geen spannende dingen op het programma, maar als ik gewoon lekker kan hardlopen, geen last heb van kiespijn, kan knuffelen met Pip (en Tuur) en verder lekker kan eten, ben ik een gelukkig mens. Echt. 

Liefs,
Annemerel