DIARY: Eindelijk geen geheimen meer

Afgelopen week maakten Tuur en ik (voor mijn gevoel) eindelijk bekend een tweede kindje te verwachten. Voelt echt zo goed om lekker te kunnen praten zonder op mijn woorden te hoeven letten (je wil niet weten hoe vaak ik afgelopen maanden bijna de mist in ging). De zon liet zich afgelopen week ook iets meer zien en dat zorgde voor net wat meer energie.

We begonnen de week met een virus van het kinderdagverblijf. Pip gaat op vrijdag altijd naar het kinderdagverblijf (altijd als in: als ze niet ziek is) en op zaterdagavond begint het dan vaak al met een snotneus. Dat was nu ook weer het geval. Zondag kwam er een vervelend hoestje bij en maandag was het gewoon doffe ellende. Verhoging, hoesten, snot en niet lekker in haar vel. We hebben veel geknuffeld en Tuur nam uit zijn werk bij de Etos een hoestdrankje voor haar mee (die ik zelf trouwens ook even geprobeerd heb, oordeel: veel te lekker haha).

Normaal gaan we op dinsdag vaak bij mijn ouders werken, maar dit keer besloten we dat niet te doen. Mijn moeder is van Philippa’s vorige griepje flink ziek geweest. Als in: een maand ziek. Mijn oma (volgende maand 91) werd een paar dagen later ook ziek, heeft twee weken in het ziekenhuis gelegen en ligt nu op de revalidatieafdeling van een verpleeghuis. Je weet natuurlijk nooit zeker of dat door de bacillen van Pippa kwam, maar laten we het zo zeggen: we zijn wat voorzichtiger geworden. Ik vind dinsdag altijd wel een lastige dag in mijn eentje, omdat ‘ie zo lang duurt. Ik besloot de dag te breken door een wandeling te maken en een sapje te drinken bij Anne & Max. Pip vermaakte zich heel goed in de speelhoek en leek zich minder ziek dan de dag ervoor te voelen.

Bij thuiskomst stond net de postbezorger voor de deur met een pakketje voor mij. Bij Stieglitz heb ik een maternity legging besteld en een coltrui (die laatste is nu in de sale). Ik heb al een klein buikje en normale broeken zitten helemaal niet lekker. Mijn Lululemon leggings gaan overigens wel prima, maar deze van Stieglitz is net iets meer gekleed. Heel blij mee dus. Heb zo’n gevoel dat ik hierin ga wonen de komende maanden.

Woensdag stapten Pip en ik voor het eerst in maanden samen in de tram richting het centrum. Dat ging helaas niet zonder slag of stoot. Eerst wilde ze perse de kinderwagen uit en op een stoeltje zitten. Daarna mocht ik haar niet meer vasthouden (wat natuurlijk super gevaarlijk is in een rijdende tram) en vervolgens wilde ze niet meer blijven zitten en zette ze het op een gillen. Ik heb zo’n bui nog nooit in mijn eentje meegemaakt en moet zeggen dat ik even moest slikken toen het gebeurde. Op de terugweg sliep ze gelukkig, haha.

In de stad kocht ik onder andere dit heerlijke theetje bij de Bijenkorf. Ik had al weken zin in een lekkere kruidenthee en deze voldoet helemaal aan mijn eisen. Kan hem de hele dag wel drinken (en er zit geen cafeïne in of andere stoffen die niet goed zijn tijdens de zwangerschap). Verder kocht ik ook een trui (zoals je hier op de foto kunt zien) en die trok ik meteen aan, want mijn andere trui stonk inmiddels een uur in de wind door de zweetaanval die ik had na Pippa’s driftbui in de tram.

Donderdag was Tuurs wekelijkse papadag en hadden we eerst een check-up bij de verloskundige. Ik zit net als vorige keer bij Mundo Vroedvrouwen en voel me daar inmiddels echt thuis. We hebben het hartje gehoord, mijn bloeddruk werd gemeten (was gewoon prima in orde) en verder kon ik vragen stellen, maar die had ik eigenlijk niet. We stonden dus snel weer buiten.

Daarna haalden we mijn moeder op en reden we naar Meijendel. Het was eindelijk goed weer om een foto te maken om de zwangerschap aan te kondigen. Dat stond al weken op de planning, maar het kwam steeds niet uit. Het was voornamelijk rotweer en als het dan iets minder rotweer was, dan moest Tuur werken. Een foto maken met een eigenwijze dreumes was overigens nog niet heel erg makkelijk, mijn idee pakte niet helemaal goed uit, maar uiteindelijk zat er gelukkig toch iets tussen. Daarna taart gegeten bij de boerderij en warme chocolademelk gedronken. Heerlijke ochtend.

’s Avonds vierden we de ‘bekendmaking’ met McDonalds. Daar heb ik al zin in sinds 1 januari en ik kreeg het maar niet uit mijn hoofd. Pip maakte er alleen een klein zooitje van. De kipnuggets die we voor haar besteld hadden lustte ze ineens niet meer, ze at alleen de broodjes van onze McKroket op. De chocolade milkshake die ze normaal enorm lekker vindt (sorry, ik weet het, ze is anderhalf, dit is wellicht niet wat je een kind van anderhalf moet voeren, neem vooral geen voorbeeld aan ons) gooide ze dit keer op de grond. Zo zonde. We hadden namelijk een grote besteld omdat we er zelf ook wel zin in hadden en met zijn drieën wilden delen. Maar hé, de (koude) frietjes smaakte goed en ik heb uiteindelijk genoten van de kipnuggets van Pip. En Pippa, die at uiteindelijk opgewarmde risotto. Wel zo gezond.

Vrijdag was Pip weer de hele dag op het kinderdagverblijf en kon ik even lekker goed doorwerken. Tussendoor gunde ik mezelf natuurlijk ook wel even een heerlijke lunch. Mijn favoriet op dit moment is speltbrood met mozzarella en tomaat. Dat zou ik echt drie keer per dag kunnen eten.

Zo blij dat ’s middags heel even de zon scheen, het was maar een half uurtje, maar dat was precies het daglicht dat ik even nodig had. Ik voel me veel energieker als de zon schijnt. Kan niet wachten op het voorjaar, nog acht weken.

 

Tijdens mijn zwangerschap van Philippa zaten we een groot gedeelte van de tijd in lockdown. Of het werd je sterk ontraden om met mensen af te spreken. Ik leefde toen echt alleen in leggings en pyjama’s, hetzelfde als ik in november en december deed toen ik zo misselijk was. Maar komende maanden ben ik van plan een iets meer sociaal dier te zijn en af en toe het huis te verlaten, dus leek het me wel handig om wat kleding te kopen die daadwerkelijk past. Mijn kast hangt vol sportkleding, de meeste jurkjes zijn al jaren oud en zijn normaal al vrij kort, maar met een buik loop ik helemaal in mijn onderbroek.

Bij H&M deed ik een vrij grote bestelling, het zag er online allemaal heel mooi uit, maar toen ik het aan had werd ik nou iet echt mega vrolijk. Het meeste gaat dan ook weer terug. Wat ik wel houd is de longsleeve die ik op de rechterfoto draag (ik draag hem hier in combinatie met de Stieglitz legging) en ik denk dat ik toch ook maar de set links houd. Ik voelde me er niet zo mezelf in, een klein beetje een bimbo (ja als je altijd sportkleding draagt is dit al ‘sexy’), maar ik kreeg zoveel reacties dat het zo leuk stond, dat ik het toch maar ga proberen.

Rustig naar het toilet gaan is er voor Tuur en mij niet meer bij. Pip achtervolgt je sowieso en soms neemt ze zelfs haar stofzuiger mee, want alles is ‘bah’.

Zondagmiddag liep Tuur een hardloopwedstrijd. Normaal zou ik met Pip aangemoedigd hebben, maar deze wedstrijd was om 13.00u en dat is echt midden in haar middagslaapje. Daarnaast was het nu ook niet echt super lekker weer om een paar uur buiten te staan met een hyperactieve dreumes, dus besloot ik lekker thuis te blijven. Ik had allemaal wilde plannen die ik wilde doen in die paar uur dat Tuur weg was en dat Pip (hopelijk) zou slapen, maar ik heb het grootste gedeelte van de tijd gewoon bij Pip in bed gelegen en zelfs een beetje geslapen. Easy like zondagmiddag dus.

Inmiddels is Tuur weer thuis en is hij samen met Philippa naar de kinderboerderij en speeltuin. Ik heb net een Pilates workout gedaan en schrijf nu deze blog, zodat ik morgen blog-stressvrij de dag kan beginnen. Ik ben klaar voor een nieuwe week. Nog exact een maand tot we naar New York gaan, ik tel de dagen af en mijn notities staan vol met dingen die ik wil doen en (voornamelijk) eten. Zoveel zin. Kan aan de ene kant niet wachten, aan de andere kant is de voorpret ook al heel erg leuk, daar ga ik komende maand dus ook lekker van genieten.

Liefs en fijne week,

Annemerel