DIARY: Happy New Year

Die rare dagen tussen kerst en 1 januari, Tuur leert een nieuwe kant van mij kennen en Pip zit vol in haar imitatiefase.

Arme Tuur, hij kent me niet als boekenworm. Mijn liefde voor lezen bekoelde toen ik hem leerde kennen, ik had het druk met andere dingen en kwam er nooit meer zo lekker in. Maar de boeken van Colleen Hoover zijn zo makkelijk te lezen, ik word er iedere keer weer in meegezogen. Afgelopen week las ik drie boeken van haar (It Ends With Us, It Starts With Us en Ugly Love) en er was geen boek waar ik langer dan 24 uur over gedaan heb. Tuur weet niet zo goed wat hij meemaakt, want ik ben tijdens het lezen vrij onbereikbaar. Zelfs op app’jes reageer ik niet. En de serie die we samen volgen (The Good Wife) is even minder belangrijk (ik heb de serie een paar jaar geleden al een keer gezien, maar alle afleveringen voelen weer als nieuw dus het is niet dat ik afleveringen wil missen).

Het vierde boek van Colleen Hoover is inmiddels al naar me onderweg (Reminders of Him). Misschien dat ik na dat vierde boek eindelijk even pauze neem en tijd maak om een blog over de boeken te schrijven.

De hele week aten we dingen die ik eigenlijk met kerst had willen maken, zoals deze aardappelschotel met prei. Het is een recept van mijn moeder, maar zij had het al zo’n tijd niet meer gemaakt dat ze niet meer precies wist wat er in ging. Uiteindelijk kwam ik erachter door een Google-sessie. Ik kwam op een oude blog van mezelf en die blog linkte weer naar een video waarin ik de aardappeltaart ook maakte. Ik beloofde in die blog trouwens dat ik het echt eens voor mijn blog zou uitwerken, maar dat heb ik nooit meer gedaan. Dus dat ga ik nú doen.

Benodigdheden:

Aardappelschijfjes 800 gram

Gesneden prei (200 gram)

Creme Fraiche (200 gram)

3 teentjes knoflook fijn gesneden

3 eieren

150 gram geraspte kaas

Peper & Zout

1. Verwarm de oven voor op 200 graden.
2. Vet een ovenschaal in met roomboter
3. Verspreid plakjes aardappel over de bodem van de ovenschaal
4. Gooi de gesneden prei over de aardappellaag
5. Leg op de prei nog een laag met aardappelschijfjes
6. Mix in een kom de creme fraiche met de knoflook, eieren, de helft van de kaas en peper en zout
7. Verdeel deze mix over de ovenschaal
8. Strooi de overige kaas over de ovenschaal
9. Zet 20 minuten in de voorverwarmde oven
10. Enjoy!

Woensdagochtend zaten we al om half negen in de auto voor een heerlijke after-kerstbrunch bij onze vrienden Laura en Robin. En Pippa’s vriend Lucca. Ik blijf het bijzonder om die twee samen te zien opgroeien. We zien ze helaas niet zo vaak als we zouden willen, maar iedere keer is het weer zo bijzonder om de interactie tussen die twee te zien.

Het ontbijt blijft mijn favoriete maaltijd van de dag. Ik kan ’s avonds naar bed gaan en denken, yes… als ik morgenochtend wakker word mag ik weer ontbijten. Ik maak er ook altijd een feestje van. Donderdag gingen we voor wraps met ei en avocado en speltbrood met ei en bacon. Bacon eet ik normaal nooit, maar ik had voor kerst een pakje gehaald en zoals ik al zei, we aten de heel week dingen die we eigenlijk met kerst zouden eten.

Een ander voorbeeld: pastinaaksoep met truffel. Ik had er tijdens de kerstdagen geen energie voor om dit bewerkelijke soepje te maken, maar hij smaakte een paar dagen later ook erg lekker. Ik had in eerste instantie een klein kopje voor mezelf gepakt, maar heb zes keer bij gepakt. Zo lekker.

Kijk trouwens iedere donderdag naar de nieuwe Gossip Girl serie op HBO. Het eerste seizoen vond ik niet heel bijzonder, maar dit tweede seizoen is beter. Of ik raak gewoon meer gewend aan de personages. Het is een totaal nieuwe show zonder Blair, Serena, Nate, Dan en Chuck, maar de aflevering kwam er wel een oude bekende langs (Georgina Sparks) en werd er iets over twee andere belangrijke personages vertelt. Ik wil het niet verpesten voor degenen die het nog niet gezien hebben en het nog willen gaan zien, maar vond het zelf erg leuk. Ook al is het natuurlijk maar een verhaaltje.

Had voor Pip twee mooie truien besteld bij Jacadi in de sale. Ik wilde ze niet meteen aantrekken, want wilde ze nog even netjes houden. Natuurlijk gooit Pip er al een kop koffie overheen voordat ze de trui überhaupt aan heeft gehad. Zo zonde! Maar ik heb de vlekken er gelukkig uit gekregen met Vanish.

Het hoofd van iemand die heel erg fan is van stoofpeertjes. Wederom iets dat we eigenlijk met kerst hadden willen eten.

We zouden oudejaarsavond eigenlijk bij mijn ouders vieren, maar mijn moeder was weer ziek en oud & nieuw vieren was echt geen optie. Dus haalden we oliebollen en appelbeignets die mijn vader gebakken heeft op en reden we weer naar huis. Er lag bij mijn ouders ook nog een klein kerstcadeautje onder de boom voor mij, van mijn broer en schoonzus (het schattige gouden huisje). Nu alleen even nieuwe waxinelichtjes halen want ik had er nog maar twee (en inmiddels heb ik er geen meer).

1 januari! We hebben twaalf uur niet gehaald, maar om klokslag twaalf uur werd ik wel wakker van het vuurwerk en heb ik toch nog even gekeken. Vanuit bed dat wel. Blij dat ik er geen lange avond van gemaakt heb, want Pip maakte ons om zeven uur stipt alweer wakker. Die was dus wel gewoon door het vuurwerk heen geslapen.

Ik begon het jaar met een kort rondje hardlopen in korte broek. Kan me niet herinneren dat ik het jaar ooit begonnen ben in korte broek en moet zeggen dat ik hoop dat het geen gewoonte wordt. De trui die ik droeg was véél te warm.

Dit eerste dagboek van 2023 sluit ik graag af met een trotste Philippa die het liefst de hele dag met mijn tassen om haar nek loopt. En trots dat ze is. De fase waar ze in zit is echt een enorme imitatie fase. Als ik make-up op doe, wil zij make-up doen. Als ik aan het schoonmaken ben, wil zij schoonmaken. Als ik aan het koken ben, wil zij koken. Als ik stofzuig, wil zij stofzuigen. Als ik op mijn MacBook zit, wil zij dat ook (deze is wel heel onhandig want ik kan dus niet werken met haar in de kamer). Ze loopt de hele dag met haar poppenwagen door het huis en als ik haar een hapje eten geef, wil zij mij een hapje eten geven. Als ze een nieuw kledingstuk aan krijgt worden haar ogen groot en rent ze naar de spiegel om zichzelf te bewonderen. En mijn tassen, die zijn dus gewild. Toegegeven, deze fase is af en toe vermoeiend (welke niet eigenlijk), maar ook zóooo leuk.

Rest mij alleen nog te zeggen: HAPPY NEW YEAR! Het beloofde overzicht van 2022 is er nog niet gekomen door drukte rondom de start het winterprogramma van Have a Good Run (je kunt je nog inschrijven, dan kun je vandaag nog starten!). Misschien doe ik dat alsnog deze week wel (zou daar interesse in zijn?)

Liefs,

Annemerel