DIARY: Philippa’s diaries

Bij het selecteren van mijn foto’s voor dit dagboek kwam ik tot de conclusie dat ik vrij veel foto’s van mijn dochter maak en vrij weinig van iets anders. We kunnen dit beter de Philippa Diaries noemen. Ik zal mijn best doen het ook over iets anders te hebben.

Maandag! De eerste maandag met baby dat ik in mijn eentje thuis aan het werk ben. Of nou ja in mijn eentje, Philippa is er natuurlijk ook. Ik krijg meer gedaan dan ik afhankelijk verwacht had, dus dat is een dik pluspunt.

’s Avonds hebben we een Live Q&A voor Have a Good Run en probeer ik een beetje teveel tegelijk te doen. Ik probeer te kolven, het avondeten te maken (vier pannen tegelijk op het fornuis) en Philippa heeft iets onder de leden want die is alleen maar aan het overgeven. Natuurlijk brandt het eten aan. Tien minuten balen en een klein beetje geïrriteerd dat Tuur is gaan hardlopen op het moment dat ik mijn handen vol had (heel eerlijk: er was ook even geen ander moment dat hij kon hardlopen en nu in die laatste maand voor de Rotterdam Marathon snap ik best dat hij zich aan zijn schema wil houden). Maar gelukkig is het gezellig met de mensen van Have a Good Run en ben ik mijn irritatie al snel weer vergeten. De pizza die we na afloop bestellen (eten was immers mislukt) was heerlijk.

Dinsdag werken we bij opa en oma. Mijn ouders dus. Terwijl Philippa speelt in haar nieuwe speelparadijs houdt mijn moeder een oogje in het zeil en kan ik lekker achter elkaar door werken. Super fijn.

’s Avonds maken Tuur en ik samen het avondeten en at ik voor het eerst in HELE lange tijd broccoli. Het smaakte niet eens zo heel slecht.

En Philippa probeerde weer met al haar speeltjes tegelijk te spelen. Ze zit nu in een fase dat ze alles vast wil pakken en in haar mond wil stoppen. Ik probeer maar niet te veel na te denken over alle bacteriën die op haar speeltjes zitten. Of nou ja, daar krijgt ze hopelijk een goed werkend immuunsysteem van.

Woensdag werk ik thuis, maar Philippa voelt zich nog steeds niet helemaal de oude en slaapt daardoor bijna de hele dag. ’s Ochtends tweeënhalf uur en ’s middags drieënhalf uur. Ik heb dus alle tijd om mijn werk te doen, maar vind het tegelijkertijd wel heel sneu dat ze zoveel moet overgeven. Gelukkig heeft ze geen koorts, heeft ze nog steeds volle plasluiers (dus droogt ze niet uit) en kan ze ook nog lachen.

Op het menu staat ’s avonds een noodle-soepje van Hello Fresh. We hebben niet iedere week meer een box, alleen als ik lekkere dingen op het menu zie staan waar ik op dat moment echt trek in heb. Ik vind het nog steeds wel een groot voordeel dat je dan gedurende de week minder na hoeft te denken over wat je gaat eten.

Zo schattig. Dit is mijn oude rammelaar, die Philippa natuurlijk weer in haar mond stopt.

Ik heb nooit echt over sportbeha’s hoeven nadenken omdat ik niet echt rijkelijk bedeeld was en dus met iedere beha kon sporten. Nu ligt dat net een beetje anders. Mijn favoriet op dit moment is de Lululemon Swift Speed Bra. Hij zit super comfortabel en geeft genoeg steun. Het is wel zaak dat ik voor een training net gekolfd heb, want als ik een paar uur niet gekolfd heb en ik ga dan sporten, dan voelt dat niet heel erg ontspannen. Ik heb trouwens mega geluk gehad met deze beha. Ik had al een zwarte die ik voor de volle prijs (88 euro) gekocht had. Afgelopen week hadden ze de beha ineens in deze mooie aubergine kleur voor de halve prijs. Ze hadden er maar een en hij was precies mijn maat (C34). Van de 24 maten was er slechts eentje en dat was precies mijn maat. Meant to be dan toch? Ik zie dat ze nu weer een paar andere maten op voorraad hebben.

Met Philippa op schoot FaceTimen, ze vindt het vooral heel interessant als ze zichzelf kan zien.

Voor een samenwerking met Armed Angels kreeg ik een spijkerbroek en shirt binnen. Mijn spijkerbroeken van voor de bevalling krijg ik dicht, maar zitten niet echt heel comfortabel. Mijn jeans van voor ‘Trainen als een Topatleet’ krijg ik makkelijk dicht (toen was ik 6-7 kilo zwaarder dan vlak voor mijn zwangerschap), maar die zitten juist weer een beetje te wijd. Nu heb ik een broek die echt op alle plekken perfect zit. Erg blij mee. Al moet ik na zo’n lange tijd in leggings en joggingbroeken toch wel weer een beetje wennen aan een hele dag jeans dragen.

Vrijdag werkte ik weer bij mijn ouders en Philippa werd heel goed vermaakt. Zo fijn dat dit kan. Aan het eind van de middag had ik al mijn werk af en klapte ik mijn MacBook met een voldaan gevoel dicht. Ik klapte hem pas vanmorgen weer open. Dat komt niet heel vaak voor hoor, dat ik het hele weekend mijn MacBook niet open heb. Ik heb het idee dat ik nu in korte tijd nog veel meer gedaan kan krijgen dan voor Philippa, omdat ik weet dat ik niet alle tijd van de wereld heb, de momenten die ik rustig kan werken benut ik dan ook extra goed.

Zaterdagochtend loopt Tuur zijn langste duurloop in aanloop naar de Rotterdam Marathon. Hij loopt tweeënhalf uur en in die tweeënhalf uur loopt hij 34 kilometer. Het is zijn langste training ooit. Zo grappig, ik denk dat ik in mijn leven minstens 20 keer een duurloop van 35 gelopen heb en daarnaast heb ik ook nog 12 keer een marathon gelopen, maar voor Tuur is dit een hele nieuwe wereld. Hij vond het support van Pip en mij heel fijn zei hij achteraf. Ik had het van te voren niet aangekondigd, dus het kwam als een verrassing. Het was super lekker weer dus ik vond het ook wel fijn om buiten te zijn.

’s Middags lunchten we bij Laura, Robin en Lucca. Of nou ja lunchen, we begonnen om één uur en om half zes aten we het toetje. De brioche met roomkaas, zalm en avocado was echt mega lekker. Zelf had ik ragout gemaakt en die was ook best goed gelukt.

Philippa is duidelijk meer geïnteresseerd in Lucca dan andersom, haha. Zo lief.

De zondag begon mega chill in bed. Philippa keek naar Finding Dory (het eerste half uur heeft ze nu denk ik al een stuk of vijf keer gezien, ze wordt erg blij van visjes) en wij aten een heerlijke amandelcroissant van de Franse bakker.

Later in de ochtend reden we naar Kijkduin voor een live training met deelnemers van Have a Good Run. Het regende, maar dat mocht de pret niet drukken. De deelnemers kwamen echt van heinde en verre, van België en Duitsland tot Maastricht, Wageningen en Groningen. Daar word je toch super vrolijk van? We trainden dit keer in de Puinduinen, lekker veel onverharde paden, heuveltjes en trappen. Volgens mij was het wel een succes. Zelf heb ik – natuurlijk – nog niet meegelopen, maar het was erg leuk om erbij te zijn als mental support en fotograaf.

We sloten de dag weer lekker relaxt thuis af. Philippa keek weer naar haar visjes (dit keer een video van YouTube), Tuur keek Parijs – Roubaix, ik deed een krachttraining en een middagslaapje… het was een heerlijke zondag.

Deze week ga ik weer lekker aan de slag met van alles en nog wat. Ik ga zo eerst maar eens een to-do-lijst per dag maken, zodat ik alles in goede banen kan leiden. Daarna rijd ik – als Philippa wakker is van haar ochtend dutje – naar mijn ouders, zodat ik weer lekker gefocust aan het werk kan.

Fijne week allemaal!

Liefs,
Annemerel