DIARY: Het kinderdagverblijfvirus

De week verliep wederom niet zoals ik van te voren verwacht (en gehoopt) had. Er kwam weer een kinderdagverblijfvirus aanwaaien en die zorgde voor redelijk wat ellende.

Maandag! Het is nu bijna twee weken geleden dat ik gevallen ben en mijn knie helemaal open lag, tot donderdag werd de wond op mijn knie eigenlijk alleen maar erger, hij wilde gewoon niet dicht. Er kwam geen korst op. Uiteindelijk heb ik pleisters besteld bij Masterplaster (niet gesponsord), dit wilde ik eigenlijk vanaf dag een al doen, maar ja, ik wilde gewoon meteen die pleister en niet nog een dag moeten wachten, want wie weet had ik het de volgende dag wel niet meer nodig. Die gedachte heb ik ruim een week gehad voordat ik de pleisters eindelijk bestelde. En dat had ik dus veel eerder moeten doen, want dit leek wel een soort wondermiddel? De pleisters zijn waterproof en kunnen tot wel vier dagen blijven zitten. Er kwam geen korstje op mijn wond en toen ik de pleister ervan afhaalde, was er (hele dunne) nieuwe huid. Echt een wereld van verschil. Heb nu een hele voorraad liggen, dus de volgende keer (die hopelijk niet komt, maar ik ken mezelf inmiddels langer dan vandaag) ga ik hier meteen mee aan de slag. Enige nadeel, ik had vlak voor het plakken van de pleister de huid rond de wond geschoren omdat ik niet wilde dat de haartjes in de lijm zouden gaan zitten (au), dit zorgde uiteindelijk voor flink wat uitslag en jeuk.

Pip heeft iets nieuws, de wasbak uit haar keukentje halen en er vervolgens in gaan staan. Het liefst probeert ze er in te zitten. Sinds ze weet hoe de wasbak eruit moet, heeft hij er nooit langer dan een paar seconden achter elkaar meer ingezeten helaas.

Toen Tuur maandagmiddag vertelde dat hij misselijk was voelde ik de bui al hangen. In de nacht van zaterdag op zondag had Philippa al veel overgegeven, toen wist ik niet zeker waar het vandaan kwam, maar nu Tuur ook klaagde over misselijkheid (wat hij normaal nooit doet) was het wel duidelijk. Weer wat bacillen van het kinderdagverblijf. Tuur hoefde gelukkig niet over te geven, maar hij at geen hap van zijn lievelingspasta, dus dat zei wel genoeg.

Ik ging met lichte buikkrampen naar bed, maar dat stond in schril contrast met waar ik iets na tweeën mee wakker werd. Ik moest overgeven en wel meteen. Dit ging de hele nacht en vervolgens hele ochtend en middag zo door. Mijn maag bleef zich maar omkeren. Hoogst irritant. En ook mijn darmen deden gezellig mee. ‘Gelukkig’ was Tuur ook nog steeds ziek en meldde hij zich af voor school, want in mijn eentje had ik Philippa echt niet kunnen verzorgen (en ik wilde ook mijn ouders niet met onze bacillen belasten). Dinsdag stonden we echt volledig in de overlevingsstand en hadden we het gevoel alsof ieder uur een dag duurde.

Woensdag hoefde ik gelukkig niet meer over te geven, maar ik was nog steeds weeïg op de maag en had nergens trek in. Niet heel goed voor mijn energieniveau. Maar als je dan dat lieve hoofdje van Pip ziet, dan voel je je al snel beter. Of in ieder geval, beter dan zonder dat lieve hoofdje.

We kregen een box met speelgoed van Lovevery. Ik heb daar vorig jaar het speelkleed van gekocht en een box met speelgoed voor baby’s van 5-6 maanden en ik ben fan. Het speelgoed heeft een hele goede kwaliteit en Philippa vindt het nog steeds leuk om met de items van vorig jaar te spelen. Ook deze box viel meteen in de smaak, vooral het kralen rijgen vindt ze erg leuk om te doen. Kind van haar moeder, die verkocht vroeger op het schoolplein kralenkettinkjes aan klasgenoten (nooit meer dan de kostprijs van de attributen, want dat mocht niet van mijn ouders).

Donderdag was wederom een rustige dag. Ik kon gelukkig weer een beetje normaal eten, maar echt energie zat er nog niet in mijn lichaam. Pip vond het erg leuk om de boxen met te kleine kleding uit te pakken en liep met een oude slaapmuts door het huis. Ik kreeg een pakketje met kleding van Armed Angels (voor een samenwerking) en bekeek hoe het stond. Denk dat het leuker zou zijn geweest als ik iets vrolijker had gekeken, haha.

Vrijdag was een fijne dag. Taylor Swift lanceerde een nieuwe album en ik werkte de hele dag alleen onder het genot van een geurkaars en in mijn nieuwe pyjama van Victoria’s Secret. Voelde weer een beetje als vroeger. Ik hou van mijn ‘nieuwe’ leven met mijn gezin, maar af en toe denk ik met weemoed aan de tijd dat ik hele dagen in mijn eentje met mijn MacBook was. Al vond ik dat toen op zijn tijd echt mega saai. Denk dat het juist fijn is dat ik nu iedere week een dag heb waar ik weel heel even die ‘oude Annemerel’ kan zijn.

Vrijdag liep Tuur een hardloopwedstrijd door ons trainingsgebied. Het was een pittig parcours met redelijk wat heuvels en er stond ook flink wat wind. Het waren twee rondjes, wat het voor Pip en mijzelf heel makkelijk maakte om aan te moedigen. Bij de finish zagen we hoe Tuur nog net binnen de 36 minuten finishte. Niet slecht op zo’n parcours in een week met een maagdarmvirus.

’s Avonds maakte ik onze nieuwe favoriete herfstpasta, deze pasta met pompoen, parmezaan, knoflook en salie. Oh en roomboter, veel roomboter.

Pip is geen heel groot fan van haar helm, maar ik vind het wel een veilig idee dat ze een helm draagt als we fietsen. Wij wonen in de buurt van veel tramsporen en het is echt mijn nachtmerrie om daarin te komen met mijn wiel, laat staan dat ik daar in kom met Pip voorop. Anyway, we moeten vaak wat trucjes uithalen om die helm op te krijgen. Ons nieuwste trucje is om selfie’s te maken tijdens het opdoen, dan ziet ze zichzelf en is ze een beetje afgeleid.

Ik had een prachtige ski-jas van Kjus gezien en moest hem hebben. Echter, we hebben (nog) geen wintersport gepland en ik heb een kast vol mooie wintersportjassen hangen. Sterker nog, de kast hangt zo vol dat er een paar jassen op de bodem van de kast liggen omdat die er niet meer bijpassen. Uiteindelijk besloot ik via Instagram een paar jassen te verkopen en daarna alsnog deze nieuwe te kopen. Zo blij mee. Ze hadden er nog eentje, in mijn maat en met 50% korting. Meant to be toch?

Inmiddels is het weer maandag. Tuur heeft herfstvakantie en is met Philippa buiten aan het spelen. Kreeg net al een video van Pip op haar fietsje die door een plas heen reed. Fijn dat ik nu even rustig mijn dagboek kan schrijven en een to-do-list voor de rest van de week kan maken. Scheelt een hoop drukte in mijn hoofd. We hebben geen spannende dingen gepland voor deze week. We hadden het vage plan om naar Italië te gaan, maar het weer was daar niet heel veel beter dan hier en je kunt je geld maar een keer uitgeven. Daarnaast zijn er in huis ook genoeg dingen te doen (als in: klusjes die al maanden blijven liggen), dus ik denk dat we op die manier onze tijd zeker doorkomen.

Fijne week!

Liefs,
Anmemerel