DIARY: Hoe kan het nu alweer april zijn?

Van prachtig lenteweer naar kou en sneeuw. Niet iets waar ik op gehoopt had in april, maar hé, wat doe je eraan? Ik had mijn handen weer overvol aan Philippa en zat helaas weer een beetje in de lappenmand.

Stil zitten op het moment dat Philippa wakker is, is er niet meer bij. Was ik eerst nog super trots dat ze kon tijgeren, nu denk ik af en toe, mag het iets rustiger? Ze klimt overal op en als ik heel even mijn blik afwend dan hoor ik ineens weer BOEM, gevolgd door flink gejammer. Ze is flink haar eigen grenzen aan het ontdekken en is ongelooflijk nieuwsgierig.

Maandag werkte ik bij mijn ouders, wat fijn was, want op die manier kon ik mijn week toch nog productief beginnen. Ik wandelde ook nog even naar het winkelcentrum aan de overkant bij mijn ouders om een trui te kopen bij ZARA (zien jullie straks voorbij komen) en we dronken een kopje (ijs)koffie bij Starbucks. Philippa deed een aanval op mijn citroencake (ik heb er zelf denk ik maar twee happen van op, ik kon haar blij hoofdje niet weerstaan).

Een logische route vinden is nog niet echt aan Philippa besteed. Ze kruipt het  liefst over en door alles heen, terwijl het een stuk makkelijker zou zijn als ze er om heen zou kruipen. Dat inzicht moet ze nog even leren. Dit is trouwens die trui die ik bij ZARA kocht. Jammer dat hij maar tot maatje 104 gaat, ik wil hem ook!

Kruipt nu zelfs in de vaatwasmachine. Heel gevaarlijk. Vanaf nu extra goed opletten dat die altijd dicht zit, want het lijkt me niet heel leuk als die deur afbreekt (of als ze een mes te pakken krijgt).

Soms kan ik Philippa niet meteen vinden. Dan ga ik even naar het toilet en kom ik terug, zit ze achter het gordijn naar buiten te kijken.

Een van de spaarzame momenten dat ik haar in een stoeltje heb gekregen. Ze houdt van eten, maar de rust vinden om in een stoel te gaan zitten en daadwerkelijk te eten, dat is lastig…

We gingen bij omi op bezoek (mijn oma) en Philippa mocht met de autootjes van oom Felix spelen. Lees: ze stopte ze in haar mond. Echt rijden met de autootjes dat was nog een stapje te ver.

Dit maaltje ging er goed in, we aten woensdag een Dahl en ik besloot wat in de keukenmachine te gooien voor Philippa. Wat witte rijst erbij et voilà, een babymaaltje. Ik vind het soms best lastig om eten voor haar te verzinnen, het liefst eet ze wat ik eet, maar dat is vaak nog te zout voor haar. We hebben een tijdje zoete aardappel met pompoen of wortel gegeven, maar dat krijgen we er nu met geen mogelijkheid meer in.

Zo grappig, ging naar de website van Intersport omdat ik op zoek was naar een paar schoenen, zag ik mezelf op de homepage staan. Deze video en foto’s zijn gemaakt in januari, voelt echt als gisteren! Gaaf dat ze nu eindelijk gebruikt worden.

Iets waar Philippa heel erg blij van wordt: pannenkoeken. Van meergranenpannenkoeken tot kaiserschmarrn tot bananenpannekoekjes, het gaat er allemaal als zoete koek in. Ik denk dat ik eens ga experimenteren met groenten door de pannenkoek mixen, hopelijk eet ze het dan ook.

Vrijdag was niet zo’n leuke dag, mijn kiespijn was weer niet te harden en ik had totaal geen energie. Ik was heel even gaan liggen met Philippa, in de hoop dat ze ging slapen, maar nee hoor mevrouw kroop zo over mij heen, op de tafel, op de bank…  En ze was heus wel moe, getuige de foto op rechts.

’s Middags heb ik weer een wortelkanaalbehandeling gekregen, de kanalen zijn schoongemaakt en nu ook gevuld. Helpen jullie me hopen dat ik er nu vanaf ben?

Deze blog bestaat voornamelijk uit foto’s van Philippa. Reden? Ik voel me zelf de hele week niet echt op en top en dan heb ik weinig zin om mijn camera op mezelf te richten, daarnaast ben ik hele dagen thuis, dus bijzondere dingen fotograferen zit er dan ook niet echt in. Dus ja, sorry Pip, nu plaats ik maar een foto waarop jij heerlijk ligt te slapen. Ze slaapt eigenlijk nooit meer in mijn zwangerschapskussen, maar we hadden haar een flesje gegeven en vervolgens viel ze zo in slaap.

Was super trots op mijn eigen gemaakt bolognese saus voor Philippa met ingrediënten die ik nog in de koelkast had liggen. Dacht echt.. nu heb ik een culinair hoogstandje voor haar gemaakt. Zes bakjes voor de vriezer gemaakt… ze heeft er twee happen van gegeten. Jammerlijk. Maar ze zeggen dat je het moet blijven aanbieden, toch?

Zondagmiddag voelde ik me iets fitter en de zon scheen, dus ik besloot een kort rondje te gaan hardlopen. Onderweg probeerde ik nieuwe schoenen van Nike die al een paar weken in een doos op me stonden te wachten. Het zijn de Streakfly, een super lichte schoen (160 gram) voor wedstrijden van 5/10 kilometer op de weg. Ik heb er een paar versnellingslopen op gedaan en dat liep heel lekker. Maar ik denk dat ik een wedstrijd heb ik toch voor de VaporFly zou kiezen omdat ik denk dat als je er langer op loopt, je die carbonplaat toch gaat missen. Wil er wel een keer iets langere afstanden op lopen, maar eerst: fit worden.

We sloten de week af met een heerlijke pokébowl. Hmmmm die zou ik iedere dag wel kunnen eten.

Inmiddels is het maandagmiddag. Deze blog was wat later dan normaal, ik had vanmorgen een afspraak in het kinderziekenhuis met Philippa voor haar eczeem en op de terugweg viel ze in slaap, dus heb ik in de auto gewacht tot ze wakker werd. Toen we thuis waren wilde ze natuurlijk niet meteen weer slapen en schrijven als zij wakker is, dat is er nu echt niet meer bij. Mijn eigen moeten dan continu op haar gericht zijn (en zelfs dan gebeuren er ongelukjes). Hopelijk heb ik deze week wat meer tijd om productief te zijn en strooit mijn kies geen roet meer in het eten. Ik ben klaar voor goede weken!

Fijne week!

Liefs,
Annemerel