DIARY: Hoe lang duurt januari nu al?

Hebben jullie ook het gevoel dat januari nu al een eeuwigheid duurt? We zitten pas op de helft. Het grijze natte stormachtige weer van afgelopen week heeft ook zeker niet geholpen. Ik kijk uit naar het zonnetje dat ik voor later deze week in mijn weer-app zag staan.

We begonnen de week met de verjaardag van Tuur. Of nou ja… Tuur moest gewoon werken en ik had een afspraak bij de tandarts. Ja, het is 9 januari en ik heb nu alweer een afspraak bij de tandarts. Ik had gehoopt dat ik het hoofdstuk kiespijn in 2022 had afgesloten, maar helaas kwam de pijn vorige week weer terug. Lichte paniek en ook verdriet, want ik was daar zo klaar mee. Nachtenlang werd ik uit mijn slaap gehouden door een kloppend gevoel in mijn kaak en kiezen. Maandag was het gelukkig al minder dan de dagen ervoor, maar weg was het nog niet.

Ik had geen oppas voor Pip, dus nam haar mee naar mijn afspraak. Gelukkig lijkt het allemaal mee te vallen, zoals het er naar uit ziet is het voornamelijk mijn tandvlees dat (nogal hevig) ontstoken is. Beetje flauw, want ik poets twee, soms wel drie keer per dag en gebruik twee keer per dag flosdraad en stokers. Maar hé, alles beter dan een wortelkanaalbehandeling. Na de tandarts kon ik meteen terecht bij de mondhygienist, waar ik ook weer een half uur in de stoel heb gelegen, met Pip en een iPad op schoot. Ik probeerde te ontspannen – en mijn tandarts complimenteerde me met hoe rustig ik was – maar ik denk dat ik toch wel wat spanning gehad heb, want bij thuiskomst had ik migraine. Op Tuurs verjaardag ja.

Gelukkig sliep Pip ’s middags ruim drie uur achter elkaar en vond Tuur het niet erg om het etentje dat we gepland hadden te skippen en daarvoor in plaats kip, patat en appelmoes te bestellen (zijn idee!). Ik voelde me toen gelukkig alweer iets beter dus heb ook wat kunnen eten. Maar nee, echt een topverjaardag was het niet. Binnenkort gaan we dat gewoon even goed overdoen.

Dinsdag voelde ik me gelukkig alweer een stuk beter. Ik werkte de hele dag bij mijn ouders, terwijl mijn moeder Pip in de gaten hield. Ik ben maandag, dinsdag en woensdag alleen met Pip (donderdag heeft Tuur papadag en vrijdag gaat ze naar het KDV) dus op dinsdag bij mijn ouders werken breekt die drie dagen wel lekker op. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk om drie dagen met Philippa te zijn, maar af en toe tegen een volwassene kunnen praten is ook wel fijn. En drie dagen dreumes kan best eentonig worden, zeker tijdens een regenachtige week in januari, wanneer je niet veel naar buiten gaat. Daarnaast natuurlijk het belangrijkste: ik heb de hele dag de tijd om te werken, in plaats van alleen de uren die Pip slaapt.

’s Avonds boekten Tuur en ik een reis naar New York. Net als vorig jaar gaan we in de voorjaarsvakantie een (klein) weekje. Toen boekten we vijf dagen van te voren en zagen we tijdens het boeken al dat de weersvoorspellingen goed waren, nu is dat nog een groot vraagteken, maar hé, als het zes dagen regent of sneeuwt maken we er vast ook iets moois van. Het is de laatste keer dat Pip ‘gratis’ mee kan vliegen en de periode dat we naar New York gaan is het laagseizoen, dus de tickets en hotels zijn niet zo duur (in de meivakantie is dit hotel bijna twee keer zo duur). Vorig jaar was de week in New York (ondanks kiespijn) mijn favoriete week van 2022. Nu zijn de verwachtingen misschien iets hoger dan toen door de herinneringen aan vorig jaar, maar ik heb toch goede hoop dat het weer een fijne week gaat worden. Nog vijf weken en drie dagen, dan vliegen we al.

Arme Pip, iedere dag verdrietig dat papa naar zijn werk gaat. Hij was net de deur uit toen ze zijn muts stond, ze rende naar de deur om hem te brengen, maar Tuur kwam hem niet halen.

We kochten woensdag nieuwe schoenen voor Philippa (rib uit mijn lijf, maar hé, alles voor de ontwikkeling van haar voetjes) en wandelden daarna nog even door de winkelstraat. Pip zit in een Bing-fase en roept de hele dag Bing (en wijst dan naar de TV). Omdat ik natuurlijk niet wil dat ze de hele dag TV kijkt leek het me een goed idee om een spelletje van Bing te kopen. Maar ik was denk ik iets te enthousiast, memory is nog niet helemaal haar ding. Gelukkig vindt ze het ook heel leuk om met de kaartjes te spelen. Ze was zo blij met haar cadeautje dat ze het de hele weg wilde vasthouden, zelfs toen ze in slaap gevallen was zaten haar vingertjes er stevig omheen geklemd.

Ken je dat, dat je man de verwarming uitzet als jullie het huis uitgaan en dat je dan terugkomt in een vrieskist? Niet gek toch dat ik dan heel veel moeite heb met het uittrekken van mijn jas.

Over jassen gesproken, ik heb een nieuwe. Of nou ja, het is meer een slaapzak dan een jas. Ik heb al een zwarte jas/slaapzak van Rohnisch en vind die zo fijn, dat ik er nu ook eentje in het beige gekocht heb. De doorslaggevende reden? Vorig jaar heb ik een week lang in mijn zwarte slaapzak door New York gelopen (een andere jas was echt veel te koud geweest) en ik dacht… ik kan dit jaar toch niet weer exact dezelfde foto’s in exact dezelfde jas maken. Nou ja, kan natuurlijk wel, maar ik had een goede reden nodig om deze er bij te kopen. Als je nog op zoek bent naar een hele lekkere warme jas dan kan ik je de jassen van Rohnisch in ieder geval van harte aanbevelen (en ze zijn nu in de sale!).

Klein schouderklopje voor mezelf want het is vrijdagochtend 9.00u en ik heb al mijn BTW-aangifte gedaan en betaald. Daarnaast heb ik ook meteen mijn voorlopige aanslag van de inkomstenbelasting en zorgverzekeringswet 2023 betaald. Dat doe ik altijd in een keer, zodat ik het ook niet kan uitgeven. Wel altijd een zeer pijnlijke hap uit mijn spaarrekening, maar hé.

Na mijn administratieve-taken meteen naar buiten gegaan voor een rondje hardlopen, zodat ik het niet meer tot in den treuren hoefde uit te stellen. Het lopen ging niet vanzelf, de wind was niet mijn vriend, maar hé, toch weer een rondje in de pocket na een week niets gedaan te hebben (kiespijn!).

De nieuwe playkit van Lovevery werd geleverd (gekregen), deze is voor kindjes van 19, 20 en 21 maken en heeft als thema ‘De Realist’. Vorige keer hebben we Philippa de box zelf uit laten pakken en mocht ze met al het speelgoed tegelijk spelen, nu probeer ik het haar gefaseerd te geven zodat ze echt de tijd neemt om de items te ontdekken. Het eerste ‘cadeautje’ dat ze nu gekregen heeft is de box met de verschillende slotjes. Het is echt een grote hit, ze vindt het zo leuk om die slotjes steeds open te maken en te kijken wat er achter het deurtje zit (wij leggen er soms iets in). Ze heeft hier nu al langer mee gespeeld dan met haar Duplo 😅. Heel benieuwd hoe lang ze hier geboeid door blijft.

Ik heb iets ‘nieuws’, ik probeer mijn eerste koffie van de dag uit te stellen tot ten minste 10.00u. Voorheen begon ik altijd met een koffie in bed, maar ik had ergens gelezen dat dat zorgde voor een dubbele dosis cortisol (wanneer je wakker wordt maakt je lichaam van nature cortisol aan en de koffie zorgt daar ook voor), hierdoor zou je op den duur steeds meer nodig hebben. Nou, daar kan ik wel inkomen, want een koffie deed helemaal niets meer voor me. Maar zaterdag lukte het me niet, om half tien – een half uur voordat ik zou ‘mogen’ – moest ik echt een kop koffie. Niet heel vreemd, want we waren als sinds kwart voor zes wakker. Pip dacht dat het tijd was om op te staan. Er is een reden waarom Tuur en ik – heel saai – ook in het weekend tussen tien en half elf in bed willen liggen…

Zondagochtend was Tuur de deur uit, dus leek het een klein beetje maandag voor Philippa en mezelf. We hebben ons goed vermaakt met puzzels, boekjes en nog meer puzzels en boekjes, totdat ik even een momentje voor mezelf nam en Bing spontaan wakker werd (wij zeggen tegen Pip dat Bing slaapt als ze Bing wil kijken). Toen Tuur thuis kwam ben ik naar buiten gegaan voor een rondje hardlopen en een Pilates workout. Tussendoor maakte ik een grote pan erwtensoep voor ’s avonds.

Mijn broertje was jarig dus ’s middags vierden we zijn verjaardag in Leiden. Ik ken mezelf, als ik dan rond etenstijd naar huis rijd dan zwicht ik zo vaak voor McDonalds. En op zich vind ik daar eens in de zoveel tijd helemaal niets mis mee, ware het niet dat we zaterdag al gezwicht waren voor een aanbieding van KFC en twee dagen achter elkaar van die meuk dat gaat me iets te ver. Ik was dan ook heel blij dat ik ’s middags zo slim geweest was om een grote pan erwtensoep te maken. Daar hebben we alle drie heerlijk van gegeten, Pip zelfs twee kommen! Zo blij altijd al ze iets goed eet. Maar dat biedt helaas geen garanties, kan zomaar dat ze er morgen na drie happen weer klaar mee is.

Inmiddels is het zondagavond. Tuur brengt Pip naar bed, ik maak mijn diary af. Hopelijk hebben we straks nog tijd voor een of twee afleveringen van de serie die we nu kijken (The Good Wife, ik kijk voor de tweede keer Tuur voor het eerst). Komende week geen spannende afspraken op de planning, maar met Pip is het nooit saai. Ik wilde eigenlijk zeggen dat met Pip de tijd vliegt, maar dat is een leugen, want januari vliegt helemaal niet. Januari kruipttttt.

Liefs,
Annemerel