DIARY: Ik ben klaar met kolven en Philippa’s eerste ochtend bij het KDV

Hormonen, hormonen, hormonen, mijn laatste keer kolven, ons eerste bezoekje aan het kinderdagverblijf en slapeloze nachten.

Maandagochtend was een onverwachtse mijlpaal. Het was de laatste keer dat ik kolfde, in totaal 25 ml. Haha, begin dit jaar had ik nog 600ml per sessie. Ik had niet gedacht dat dit de laatste keer zou zijn dat ik zou kolven, ik wilde eigenlijk 48 uur later gewoon nog een keer, om het echt rustig af te bouwen. Maar ik was die kolfsessie helemaal vergeten en toen ik 72 uur na mijn laatste kolfsessie op maandag achterkwam, had ik niet het gevoel dat er druk op mijn borsten stond en dat ik dus weer moest kolven. Inmiddels zijn we een week verder, als ik mijn best doe komen er nog wel wat druppels uit, maar het echte kolven is klaar. An end of an era.

Ik werkte maandag bij mijn ouders, wat helemaal niet verkeerd is als je tussendoor getrakteerd wordt op dit soort lekkere ijskoffie’s. Het lukte me ook echt om veel werk te verzetten. Ik schreef twee blogs en editte een video. ‘Helaas’ zijn mijn ouders de komende weken op vakantie dus moet ik het weer hebben van de slaapjes van Philippa (en de papadag en kinderdagverblijf-dag).

Dinsdag startte ik de dag veel te vroeg met een hardlooptraining. Het ging zeker niet vanzelf, maar het lukte me toch om iedere kilometer iets harder te lopen.

Ik lees een tof boek, ‘How She Did It’ door atlete Molly Huddle en ex-atlete en coach Sara Slattery. Het boek staat vol verhalen van hardlopende vrouwen die bijzondere prestaties hebben geleverd. Ik ben niet de enige die het boek interessant vind, zoals je ziet vind Pip het ook echt een aanrader.

Woensdag keken Philippa en ik een video van Casey Neistat die voor het eerst in maanden weer eens een video had geupload. Pip zat erg aandachtig te kijken. Het maakt niet uit of je Sesamstraat, Tik Tak of een video van Casey Neistat aanzet, Pip vindt het leuk. Gelukkig kan ze ook steeds beter (zelf) spelen en rent ze het liefst rond in de speeltuin (voordat jullie denken dat ik mijn kind de hele dag schermtijd geef). Het is wel belangrijk dat we de iPad op een plek leggen waar ze hem zelf niet kan vinden, want als ze hem gevonden heeft dan gaat ze in drama-queen modus totdat we haar even Bert en Ernie laten kijken.

Dat je in de spiegel kijkt en ziet dat er een speen in je nek hangt.

Ons huis is net Villa Kakelbont. Gelukkig draagt Philippa in huis een helm voor haar eigen veiligheid.

Donderdag (en eigenlijk de rest van de week) voelde ik me niet helemaal zoals ik me zou willen voelen. Zat mezelf behoorlijk in de weg. Denk dat het hormonen zijn, die ook helemaal in de war kunnen zijn als je gestopt bent met borstvoeding geven. Ineens maakt je lichaam geen prolactine en oxytocine meer aan en de dip in die hormonen kunnen voor een soort PMS in het kwadraat zorgen. Mijn PMS komt vaak samen met een verkoudheid en dat is ook dit keer weer het geval. Dus naast mentale klachten ook fysiek niet helemaal 100% en moet zeggen dat me dat niet leuker in de omgang maakt.

Vrijdag was een bijzondere dag, Philippa ging voor het eerst wennen op het kinderdagverblijf. Philippa had bij binnenkomst het idee dat we bij het paradijs waren binnen gewandeld en had niet eens oog voor mij toen ik afscheid nam. Toen ik haar drie uur later op kwam halen bleek ze niet geslapen te hebben (want zo druk met spelen) en niks gegeten. Op zich geen groot probleem, maar ik kwam net van de tandarts en moest anderhalf uur later weer terug voor een vervolg op de afspraak.

Pip viel natuurlijk meteen in de auto in slaap. Maar ik had inmiddels berenhonger, dus ben maar door de McDrive gereden en heb een Happy Meal besteld, zodat ik in ieder geval een Danoontje en appelpartjes had voor Pip bij de tandarts. Dat was ook nog wel een ervaring, want waar Pip normaal nooit huilt, was ze nu alleen maar aan het huilen en wilde ze alleen maar heel dicht bij mij. Dus lag ze tijdens de behandeling bij mij op schoot met haar Danoontje, die ze voor de helft over ons heen spoot 🤣. Heerlijk. Na afloop lekker samen gedoucht en daarna een ommetje buiten gemaakt.

In de nacht van vrijdag op zaterdag hebben we erg weinig geslapen. Philippa zat onder de eczeem en sliep erg onrustig. Gelukkig is de eczeem (dankzij veel smeren) nu minder, maar afgelopen twee nachten sliep ze weer heel onrustig, waardoor wij meerdere keren per uur wakker waren. Niet heel goed voor je nachtrust. Misschien heeft ze net als ik keelpijn en hoofdpijn? Ik weet het niet. Overdag is ze in ieder geval de gezelligheid zelve.

Zaterdagavond had ik een feestje van Marloes en Paul, zij zijn dit jaar allebei 40 en dat moest gevierd worden.

Ik had een stukje taart voor Tuur meegenomen, het koekje dat erop zat was meteen al geconfisqueerd door deze dame die het vervolgens heel rustig op ging eten.

Mijn zondagochtend was niet heel relaxt. Ik had problemen met de webshop van Have a Good Run en wist niet waar de fout lag. Urenlang heb ik naar oplossingen gezocht en volgens mij is het nu eindelijk zoals het zou moeten zijn. Het was helaas niet de relaxte zondagochtend die ik me had voorgesteld, maar hé. Gelukkig kreeg ik pas een migraineaanval nadat ik klaar was. Ja, nee, het was niet mijn favoriete zondag.

Over Have a Good Run gesproken, dit is de laatste week dat je je kunt aanmelden voor het nieuwe programma. Train jij komende tien weken met ons mee? Naar je eerste 5? Je snelste 5? De Zevenheuvelenloop? Of de Valencia Marathon misschien? Meer info vind je in de webshop.

Fijne week!

Liefs,
Annemerel