DIARY: Lente in Nederland en een onaangename verrassing

Na een fantastische week in New York was het vorige week weer tijd om terug te keren naar de realiteit. Dat ging de ene dag beter dan de andere.

We begonnen de maandag met een half uurtje schermtijd voor Philippa (Tiktak is favoriet) zodat ik mijn New York Diary kon schrijven. Niet veel later kwam oma (mijn moeder) want je dochter de hele dag voor een iPad zetten zodat jij kan werken… heel verleidelijk, maar zelfs ik begrijp dat dat geen goed idee is.

De reden dat ik niet naar mijn moeder ging, maar mijn moeder naar mij kwam, was omdat ik hier in de buurt naar de tandarts moest. Ja alweer. De wortelkanaalbehandeling is nog steeds niet af en in New York heb ik er zelfs best wel veel last van gehad, dus ik vrees het ergste. De vorige behandeling – twee weken geleden – was super pijnlijk en ik zie er enorm tegenop. De verdoving werkte dit keer gelukkig beter, maar een uur lang in zo’n stoel liggen terwijl de tandarts met allerlei materialen in je kies/kaak aan het wroeten is, dat zal echt nooit mijn hobby worden.

Bij thuiskomst begon ik met mijn actie voor Giro555, ik zocht wat sportkleding uit om te verkopen op Vinted. De gehele opbrengst wilde ik doneren aan Giro555. Ik voel me al weken machteloos (net zoals de meeste mensen). In New York volgden Tuur en ik het nieuws ook op de voet, de pushmeldingen van de NOS zorgden iedere keer weer voor kippenvel over ons hele lichaam. Ik weet dat je je niet schuldig hoeft te voelen als jij lekker vakantie aan het vieren bent terwijl andere mensen op de vlucht zijn, er zijn immers altijd mensen op de vlucht en daar geven we (veel) minder aandacht aan, maar het voelde voor mij persoonlijk vaak een beetje tegenstrijdig. Goed, lang verhaal kort, ik wilde graag iets doen en door wat kleding te verkopen had ik het gevoel dat ik een piepklein beetje kon bijdragen.

Ik was heel enthousiast met het fotograferen en uploaden, Philippa vond het voornamelijk leuk om aan de touwtjes van alle kleding te zitten en bleef maar in foto’s kruipen. Ik kon er wel om lachen. Ik was zo in mijn Vinted-verkoop-bubble dat ik ondertussen vergat dat ik ook nog aan het koken was. Sorry, geen courgette vanavond.

Dinsdag had ik een afspraak bij de kapper. Dat kwam eigenlijk niet zo lekker uit omdat ik gisteren ook al niet heel veel had kunnen werken, maar deze afspraak stond al sinds half januari (mijn kapper is vast niet de enige die het enorm druk heeft?). Ik ging weer voor het standaard recept. Een goede dode punt en verse – natuurlijk ingezette – highlights. Dit keer heb ik voor blondeer gekozen in plaats van verf, omdat ik de kleur graag iets frisser wilde. Er is ook nog een toner overheen gezet om het niet te fris te laten worden. Ben zelf blij met het resultaat.

Na de kapper wilde ik eigenlijk echt aan het werk, maar mijn vader haalde me over voor een rondje hardlopen. OK. Een uurtje dan? Mijn vader wilde graag 15 kilometer dus het werd bijna anderhalf uur. Mijn mailbox bleef liggen.

Woensdag was het tijd om alle pakketjes van Vinted in te pakken en te verzenden. Helaas had Pip geen goede slaapochtend, dus deed ik alles terwijl ik ondertussen haar in de gaten moest houden (wat tegenwoordig best lastig is omdat ze alles in haar mond stopt en voornamelijk dingen die ze niet in haar mond mag stoppen).

Je kon er op wachten, het is natuurlijk helemaal verkeerd gegaan. Ik had drie paarsblauwe leggings te koop staan, een van ODLO, een van Asics en een van Nike. De ODLO legging ligt nog thuis, de Nike legging ligt bij degene die de Asics leggings had moeten ontvangen, de Asics legging ligt waar de ODLO legging had moeten liggen (in België nota bene!!!) en het meisje van de Nike legging heeft op dit moment niks. OMG. Wat een zooitje. Hoe krijg ik dit weer voor elkaar. Nou ja het hielp in ieder geval niet dat de bestelling van de Asics en de Nike legging dezelfde voornaam had. Nu hard aan het werk om deze logistieke ellende weer op te lossen.

Van dit alles had ik nog geen weet toen ik heerlijk in het zonnetje een flat white dronk bij Anne & Max. Mijn spaarkaart was vol, dus hij was nog gratis ook. Heerlijk!

Op de terugweg liepen we langs de speeltuin, Pip mocht natuurlijk weer even op de schommel. Zo leuk om te zien hoe blij ze hier van wordt.

Had voor de verandering ook iets anders aan dan een Lululemon Legging. Deze jeans van ARMEDANGELS zit zo lekker. Heb hem in oktober gekregen, maar draag hem pas sinds kort regelmatig omdat hij toen nog iets strakker op mijn buik zat. Nu zit hij lekker losjes en daar houd ik wel van. Ik ben gewoon echt niet meer gewend om een jeans te dragen, dus als het dan een klein beetje strak zit, dan voel ik me de hele dag oncomfortabel. De broek heet trouwens de Fjella. En de top heet Malenaa (ook van AA en ook gekregen).

Kijk dit bedoel ik dus, die boevenkop wil alleen maar aan draadjes liggen en ik heb het probleem met de stekkers op de grond nog steeds niet opgelost.

Ja goed zo Pip, dat is wel iets waar je mee kunt spelen, een boekje! Ze pakte dit boekje uit haarzelf en is zelf de pagina’s om gaan slaan. Dit is echt een unicum. Normaal gesproken heeft ze veel meer interesse in alles dat GEEN speelgoed is.

Donderdagmiddag namen Tuur en ik een video op voor Have a Good Run in de duinen. Het was een prachtige middag om buiten een video op te nemen. Echt wat een geluk.

De afsluiter bij een strandtent was ook heerlijk maar eerlijk… als ik nu deze foto zie word ik kotsmisselijk.

Deze foto is namelijk van vrijdag, toen ik niks kon eten of drinken omdat ik last had van mijn maag en darmen. Ik weet niet wat er precies aan de hand was (maagdarmvirus, voedselvergiftiging of gewoon mijn hormonen)  maar ik heb me in geen tijden zo slecht gevoeld. Iedere beweging die ik maakte resulteerde in kokhalzen. En ik had er ook 39 graden koorts bij. Tuur had precies zijn langste dag op school en was van half acht tot half zeven de deur uit. Mijn ouders waren beiden ook ziek. En Pip… die kroop weer gezellig naar de draadjes zoals je rechtsachter op de foto kunt zien.

Ik heb de dag overleefd maar vraag me niet precies hoe. Ik heb de minuten afgeteld. Ik vind dit misschien wel het zwaarste van het moederschap, hondsberoerd zijn en voor je kindje zorgen. En nu ze kan kruipen en dus ook niet meer rustig naast me in bed blijft liggen, wordt het ook niet makkelijker..

Behalve als ze dan lekker in slaap valt natuurlijk. Want ooooh wat is het fijn als ze zo bij je komt liggen.

We sluiten het weekend af met een smulpaap Pippa foto. Ze at deze week voor het eerst sushi (die met komkommer) en dat vond ze bijzonder lekker. Toch echt een kind van haar moeder zo te zien.

Inmiddels is het maandagochtend. Voor mijn gevoel loop ik hopeloos achter met ALLES, maar ja, kan niet meer dan een ding tegelijk doen. Ik heb mijn lesje ook wel weer geleerd van afgelopen woensdag, toen ik dacht even snel al mijn Vinted-pakketjes in te pakken. Mijn ouders zijn nog steeds niet fit dus vandaag werk ik thuis. Zelf voel ik me gelukkig wel iets fitter, maar nog steeds een beetje weeïg op de maag en mijn benen voelen als gekookte spaghetti. Deze week weer rustig aansterken, stap voor stap.

Fijne week!

Liefs,
Annemerel