DIARY: Pippa negen maanden en mijn eerste halve marathon na de bevalling

Philippa bereikte deze week de mijlpaal van negen maanden, ik liep een halve marathon en had mijn handen vol aan Pip.

Ik weet niet meer precies waarom ik maandag besloot thuis te werken in plaats van bij mijn ouders, want erg veel kreeg ik niet gedaan met een rondkruipende Philippa. Ze is de laatste weken echt op ontdekkingstoer en kan iedere dag een beetje meer. Van in dozen klimmen, tot op de bank klimmen (vanaf het matras, dat nog steeds in de woonkamer ligt). Tijgeren gaat ook steeds meer op kruipen lijken en gaat steeds sneller. Het gekke is dat ze ook steeds minder slaap nodig lijkt te hebben, terwijl je zou denken dat ze door al die nieuwe activiteiten heel erg moe wordt en meer slaap nodig heeft. Zou het een slaapregressie zijn?

… OK, even Google geraadpleegd… rond 8-9 maanden is er weer sprake van een slaapregressie die gepaard gaat met het leren van nieuwe activiteiten als kruipen en optrekken/staan. Ik heb zo’n vermoeden dat we daar nu midden in zitten.

Tuur moest ’s middags naar de tandarts en besloot Philippa meenemen, heel fijn, kon ik mooi nog even een paar uurtjes werken. Aan het eind van de middag ging ik ook nog even naar buiten voor een rustig rondje van 7,5 kilometer. Ik had al sinds woensdag niet gelopen door maagdarm-perikelen dus ik was er echt wel aan toe. Ik liep heerlijk met een super lage hartslag en het zonnetje maakte instant gelukkig.

Dinsdag liep ik op mijn nieuwe VaporFly Next%2 die ik gekregen heb van Nike om te testen. Ik was van plan er zondag mijn halve marathon op te lopen, maar daar zag ik op het laatste moment toch vanaf omdat ik er niet genoeg op heb kunnen trainen. Wellicht had ik toch beter deze schoenen aan kunnen trekken, want ik heb heel veel last van mijn voeten gekregen tijdens de halve marathon (maar daarover later meer in deze blog). Deze VaporFly’s zijn uit het nieuwe FastPack van Nike. Zo’n fijn kleurtje, word er helemaal vrolijk van.

Ik deed dinsdag een training waarbij acht keer 400 meter op mijn 10 kilometertempo liep. Ging lekker. Ik liep rond de 4’20-4’30 per kilometer op de 400 meters en dribbelde tussendoor een minuutje. De zon was ook weer van de partij.

’s Avonds genoot ik van een heerlijke risotto gemaakt van orzo met paddenstoel, van HelloFresh. Heb deze week geen box besteld omdat de recepten me niet aanspraken, maar als ik nu dit zie denk ik… shit, misschien had ik toch wel iets lekkers kunnen vinden, want dit was toch ook wel erg lekker en nu moet ik weer gaan nadenken wat we allemaal gaan eten deze week.

Op weg naar de supermarkt komen Philippa en ik altijd langs een gezellige speeltuin. In het weekend is het hier zo druk dat je in de rij staat voor de schommel, maar doordeweeks is het gelukkig wat rustiger. Pip mocht dus weer even op de schommel.

Tuur kwam ’s middags thuis met appeltaart… niet vervelend.

Donderdag draaide ik mijn wedstrijd outfit voor de halve marathon even ‘proef’. Ik was bang dat het veel te koud zou zijn, maar dat viel echt alles mee. Ik kon toen alleen nog niet weten dat het weer zondag ineens om zou slaan en het gevoelstemperatuur 5 graden zou zijn. Ik heb dit dus uiteindelijk tijdens de halve marathon niet aan gehad.

Aan het eind van de middag trok ik mijn mooiste jurkje aan en smeerde ik wat make-up op mijn gezicht. Ik had een feestje van mijn agency in Amsterdam. We besloten er een gezellig avondje van te maken en na afloop wat te gaan eten in Amsterdam. Echter, had ik de uitnodiging totaal verkeerd gelezen en was het feestje ook met eten. Daar kwam ik dus pas na anderhalf uur op het feestje achter. Ik belde Tuur, die op dat moment met Philippa in de buurt aan het wandelen was en we zijn dus niet uit eten gegaan maar hebben lekker gegeten op het feestje. Philippa vond het ook allemaal wel prima, die kreeg heel veel aandacht, dus die was al lang blij.

Nieuw trucje van Pip, eierkoeken uit mijn tas jatten en dan stiekem op eten terwijl ik even vijf minuten achter mijn MacBook zit. Moest er eigenlijk heel hard om lachen, vind het lastig om streng te zijn want dit is toch eigenlijk ook gewoon heel grappig?

Mijn baby was vrijdag precies negen maanden. Tijd vliegt echt. Volgens mijn berekeningen zat Philippa exact negen maanden in mijn buik, dus vrijdag was ze even lang uit de buik als dat ze in de buik heeft gezeten. Die negen maanden voelen tegelijkertijd heel lang (het is alsof ze altijd in mijn leven geweest is) als kort (wat is de tijd snel gegaan!). Iets anders dat redelijk lang is, Philippa’s benen. Qua rompers kan ze nog in maatje 68, maar haar benen…

We besloten Philippa’s mijlpaal te vieren met een lunch in de duinen. Ik een kaasstengel, zij een eierkoek en een half uurtje van het lekkere zonnetje genieten. Daarna sliep ze als een roosje.

Zaterdag begonnen we de dag alweer vroeg, om acht uur liepen we naar de bakker voor croissants en vers stokbrood. Ook kwamen we weer langs een (voor ons) nieuwe speeltuin, die Pip natuurlijk even moest uitproberen.

Ik had zaterdag een echte opruimbui en heb het hele huis onder handen genomen. Mijn bureau, dat al negen maanden onder steeds meer rommel verdween, is nu weer helemaal vrij om te werken. Zo fijn.

Gisteren liep ik mijn eerste halve marathon in meer dan twee jaar tijd. Volgens mij is het ook meer dan twee jaar geleden dat ik voor het laatst zo’n lang stuk achter elkaar hard liep. Er waren tijden dat ik wekelijks minstens een keer een halve marathon in een training liep, toen voelde het uitlopen van een halve marathon geen hele prestatie, maar dit keer voelde dat zeker wel zo. Ik was de dagen van te voren niet echt zenuwachtig, maar de ochtend van de wedstrijd voelde ik wel wat spanning. Zou het me lukken om een halve marathon achter elkaar hard te lopen? Hoe zouden mijn darmen zich houden? Hoe zouden mijn benen voelen? Ik moest ook hals over kop op zoek naar een nieuwe outfit, want het was regenachtig, bewolkt en koud… iets wat ze een paar dagen eerder echt niet voorspeld hadden.

Aan de wedstrijd zal ik nog een blog (of vlog) wijden, maar laten we het zo zeggen, ik heb de finish gehaald. Het ging niet vanzelf, mede door een hongerklop halverwege en pijnlijke grote tenen. Een halve marathon lang op AlphaFly’s lopen, dat waren mijn tenen niet gewend. Ik loop sowieso al veel op mijn voorvoet, maar de AlphaFly stimuleert dit nog eens extra. De voorkant van de schoen is best wel hard en dat hebben mijn tenen (en nagels) geweten. Onder beide grote teennagels zit een enorme blaar en op mijn linkerteen zit de blaar rondom, dus mijn hele teen is een grote blaar. Hierdoor kon ik de laatste kilometers niet zo lekker meer afzetten en moest ik mijn tempo verlagen tot een dribbeltje. Op het moment van schrijven zit ik met mijn voeten in een soda badje, in de hoop dat het niet gaat ontsteken. Hopelijk ben ik snel van de pijn af zodat ik weer schoenen aan kan, want het is veel te lekker weer om binnen te zitten.

En het is officieel LENTE! Aaah hier heb ik zo lang naar uitgekeken. Voorjaar! Mijn favoriete seizoen. Hopelijk wordt het een mooie.

Fijne week :)

Liefs,
Annemerel