Ik ben blij dat ik afgelopen week nog even goed genoten heb van het ‘openbare leven’, want daar is een week later weinig van over. Om moedeloos van te worden, maar ik begrijp dat de situatie in de ziekenhuizen nog hopelozer is dus ja, het is vast nodig. Dat betekent niet dat ik (en met mij waarschijnlijk vele anderen) er best wel een beetje van balen. Goed, terug naar afgelopen week.
Twee weken terug zag ik op Instagram een geweldige Afternoon Tea bij het Waldorf Astoria. Dit leek me zo gaaf om een keer te doen samen met mijn moeder en aangezien zij Philippa’s vaste ‘oppas’ is, mocht Philippa ook mee. Achteraf zo blij dat ik meteen de eerste beschikbare datum – afgelopen maandag dus – gepland heb, want die Afternoon Tea gaat nu natuurlijk ook niet meer door.
We hebben echt een geweldige middag gehad, met heerlijke en fotogenieke hapjes. Heerlijke thee, op de achtergrond live piano muziek, geweldige service. Een middag om nooit te vergeten. Philippa had het ook prima naar haar zin, zo bijzonder om dit soort herinneringen te hebben met mijn dochter. Dit had ik vorig jaar rond deze tijd niet durven dromen.
Dinsdag dacht ik, laat ik alvast kerstinkopen doen. Ik besloot met Philippa en mijn moeder naar het winkelcentrum (Mall of the Netherlands) te gaan. Helaas weinig cadeau’s gescoord. Ik verloor mijn hart aan een zonnebril die ik totaal niet nodig heb bij Ace & Tate (niet gekocht, want nogmaals: niet nodig) en kocht daarna nog een cadeautje voor een familielid. Daarna hoorden we berichten dat The Mall ontruimd moest worden omdat er versiering naar beneden was gekomen. Ja, dat kerstshoppen verliep iets anders dan ik me had voorgesteld.
Woensdag probeerde ik mijn vlog te editen met Philippa in de box. Echter, die besloot dat dit nu juist de dag was dat ze geen ochtendslaapje wilde doen. Dan maar even op schoot. Ze vindt het vaak heel grappig om te zien wat zich allemaal op mijn beeldscherm afspeelt als ik de vlog edit. Vrolijk kind.
De rest van de dag werkte ik bij mijn ouders, waar we Philippa voor de grap ook even onder de kerstboom legden.
Dit was een heerlijke maaltijd van HelloFresh… stamppot met spinazie en heekfilet. Ik maak zelf eigenlijk nooit stamppot maar dit is wel voor herhaling vatbaar. Wellicht ook eens met zoete aardappel proberen voor nog iets meer voedingsstoffen.
Over voedingsstoffen gesproken, woensdagavond at ik mijn laatste kruidnoten van het seizoen. Ik kreeg direct berichtjes dat er nog kruidnoten bij Albert Heijn te vinden waren, maar daar heb ik toch maar van af gezien. Misschien is dit wel een mooi moment om te stoppen. Volgend jaar weer een nieuwe ronde (alleen geef ik dan waarschijnlijk geen borstvoeding en kan ik dan niet zo ‘ongestraft’ dagelijks een zak kruidnoten naar binnen werken).
Donderdag was het nieuwe ronde, nieuwe kansen voor de missie kerstcadeautjes. ’s Middags reed ik met Philippa en Tuur naar de stad voor kerstinkopen en een lekkere lunch bij L’Osteria. Nogmaals: zo blij dat ik het er afgelopen week echt van genomen heb. We zijn al een paar keer met Philippa bij L’Osteria geweest en de eerste keer was ze kleiner dan Tuurs pizza, inmiddels is ze een stuk langer (20 centimeter gegroeid sinds haar geboorte een half jaar geleden), maar met haar beentjes in de lucht past ze nog net in de calzone van Tuur.
Vrijdag werkte ik weer bij mijn ouders en liep ik samen een rondje hard met mijn vader. Dat deden we afgelopen woensdag ook al, alleen waren we toen allebei te trots om toe te geven dat we wat rustiger wilden lopen. Dat deden we vrijdag dus wel. We liepen 8 kilometer (een postpartum-PR) de eerste 4 kilometer in 5’50 tempo, de tweede 4 kilometer in 5’30. Heerlijk om zo progressief te lopen en het was ook heerlijk hardloopweer, bijna windstil en een goede temperatuur.
Zaterdag was Philippa precies een half jaar en sneden we de taart aan die we van mijn favoriete Franse bakker Philippe Galerne kregen. Hij was nog lekkerder dan hij er op de foto uit ziet. En het mooiste: er staat nog een stukje in de koelkast dat we straks kunnen eten. Het is maar goed dat ze deze bûches maar een week per jaar verkopen.
Deze trui scoorde ik afgelopen week in de sale bij de Bijenkorf. Hij zat al een tijdje in mijn winkelmandje in de hoop dat ‘ie in de sale zou komen. Toen dat eenmaal gebeurde was ‘ie heel snel besteld. Ben er heel blij mee. Heb er nu trouwens twee liggen, omdat ik dacht een maat 38 nodig te hebben, maar toen ik een dag later bij de Bijenkorf een 36 zag hangen, zag ik dat die ook al vrij groot viel. Ik kocht de 36 en de 38 die een dag later geleverd werd moet ik nog even terugsturen. Want hoewel ik de trui echt heel leuk vind, vind ik twee dezelfde truien voor dat bedrag toch wat overdreven.
Ons zonnetje, krijgt gelukkig niets mee van de coronamaatregelen en is lekker haar vrolijke zelf. Dingen in haar mondje stoppen is favoriet, van Frans stokbrood tot mondmasker (als je haar optilt en toevallig een mondmasker draagt dan trekt ze die van je gezicht en stopt hem in haar mondje).
Aan het eind van de middag reden we naar mijn ouders voor een paar foto’s voor een samenwerking die ik heb. Philippa viel in de auto natuurlijk weer in slaap en was een en al schattigheid toen we in de lift naar boven stonden.
Inmiddels is het weer maandagochtend. Komende vier weken zullen een stuk minder gezellige uitjes hebben, maar we gaan er gewoon maar weer het beste van maken. Dit weekend heb ik de tijd genomen om even flink te balen (dit baalmoment werd mede mogelijk gemaakt door flinke PMS) en stiekem vind ik het allemaal nog steeds heel erg stom. Tegelijkertijd besef ik ook dat mijn leven er maar een heel klein beetje door beïnvloed wordt en dat er mensen zijn die veel meer negatieve gevolgen van de crisis hebben (winkeliers, kappers, horeca, mensen die wachten op een operatie, ziekenhuispersoneel, om zomaar wat mensen te noemen). Ik kan dan ook echt heel boos op mezelf worden dat ik mijn stemming er zo door laat beïnvloeden, maar ja dat werkt natuurlijk alleen maar averechts. Wat het meest steekt is het onzekere, het niets kunnen plannen. Je zou denken dat je daar na twee jaar wel gewend aan bent, maar blijkbaar werkt dat bij mij niet zo.
Anyway, het is maandag, het is wat het is, we gaan er het beste van maken. En zo niet, dan toch.
Liefs,
Annemerel