DIARY: Week #10

De week voor de CPC, de week met PMS. Ik denk dat deze week niet de boeken in gaat als de beste week van 2018, maar hé, niet iedere week kan ‘de beste week’ zijn. En onderaan in de lijst staat hij ook zeer zeker niet.

Maandag. Ik heb ’s ochtends een peeling bij de skin kliniek die minder lang is dan ik heb ingepland en mijn afspraak in de middag wordt afgezegd. Ik heb dus ineens een vrije middag. Ik besteed hem helaas niet heel erg nuttig. Ik analyseer (halve) marathons die ik de afgelopen jaren gelopen heb in de hoop hier wijzer van te worden. Moet best wel een beetje lachen om de Chicago marathon. Kijk hoe snel ik die halve marathon gelopen heb. 1:42:26, dat is gewoon ruim drie minuten sneller dan deze week tijdens de CPC. Daarna ging het snel bergafwaarts.

’s Avonds heb ik mega veel trek in Chinees, maar het is maandag en ik moet even normaal doen, dus ik ga uiteindelijk voor een wrap met guacamole en garnalen en een laatste restje broccoli soep.

Dinsdag ben ik de grootste kluns op aarde en laat ik mijn iPhone uit mijn handen vallen tegen mijn enkel aan. Hij is een heel klein beetje dik (echt heel klein beetje maar) en heb een klein wondje, maar het gaat om het idee. Hoe suf is het?

’s Avonds maak ik het enige recept dat ik in mijn dromen nog kan maken, een paddenstoelen risotto. Al moet ik zeggen dat ‘ie dit keer niet echt heel erg op smaak is, dus misschien was ik toch iets te veel aan het dromen en heb ik een ingrediënt vergeten (maar ik kan mijn vinger er niet op leggen wat dat ingrediënt dan geweest moet zijn).

Mijn wang ziet er woensdag nogal schrikbarend uit zonder make-up. Ik had een paar ontstekingen op mijn wang toen ik maandag een peeling kreeg bij Annelijn van de Skin Kliniek, die ontstekingen waren na de peeling meteen weg, maar het resultaat is wel een paar korstjes in mijn gezicht. Absoluut geen wereldramp, want die korstjes vallen er binnen een paar dagen af en er onder zit gewoon mooie huid. Maar ik had woensdag dus eigenlijk een videoshoot voor een zonnebrand. Zo blij dat het weer niet mee zat en de shoot dus niet door ging, want dit had ik op video niet heel goed kunnen verbergen ben ik bang.

’s Middags deed ik een laatste testloop voor de CPC, 7 kilometer op beoogd halve marathon tempo. Het ging mega slecht, wat je ook wel aan mijn gezichtsuitdrukking kunt aflezen. Ik gaf de PMS de schuld en wenste nog harder dat ik voor de CPC ongesteld zou worden.

Donderdag at ik dit heerlijke bakje kokosyoghurt met homemade granola en mango bij mijn moeder als lunch. Ook maakte ik deze foto, ik weet eerlijk gezegd niet meer waarom. Ik had voor donderdag een hele to-do-list en was heel blij dat ik aan het eind van de dag alles had kunnen afstrepen. Ik moet weer vaker ’s ochtends een to-do-list maken want door precies te zien wat ik doe voel ik me veel productiever en dus beter. Als ik deze blog af heb ga ik mijn lijstje voor vandaag maken (en dan kan ik meteen deze blog afstrepen, haha, altijd dingen opschrijven die je al gedaan hebt, is goed voor het moreel).

Ik heb weer een samenwerking met Na-Kd (bestellen met code ‘anne20’ geeft je 20% korting op de hele collectie) en ik bestelde onder andere deze twee outfits. De outfit rechts heb ik voor mijn zusje besteld trouwens en is in een maat 34 (zou zelf 36 besteld hebben). De trui links is een maat 36 en de broek een maat 38.

Zaterdag, de dag voor de CPC. Ik spendeer het grootste gedeelte van de dag op de bank met mijn MacBook en mijn slaapmasker als haarband op mijn hoofd (weet je hoe lekker dat zit, dat slaapmasker heb ik het nu over). Mijn huid ziet er trouwens ook weer een stuk beter uit dan een paar dagen eerder, op deze foto zie je het niet goed (je ziet de andere wang vooral), maar de korsten zijn weg en mijn huid straalt (voor mijn doen). Best wel blij mee.

Zondag, de dag van de CPC en de regen komt met bakken uit de hemel. Wat een geluk. Maar ik weet… het wordt op een moment droog.

Hoe de CPC verliep hebben jullie vanmorgen allemaal in mijn CPC dagboek kunnen lezen. Korte samenvatting: naar omstandigheden mag ik niet klagen, maar erg trots kan ik niet op mezelf zijn. Gelukkig komen er nog genoeg races waarin ik dat wellicht wel kan zijn, dus er is absoluut geen man over boord en ik hang mijn hardloopschoenen nog niet aan de wilgen.

Ik had namelijk gezegd dat wanneer Roos sneller zou lopen dan ik, ik zou stoppen met hardlopen. Gelukkig scheelde onze eindtijd nog zo’n kwartier ;-). Haar vriend liep wel een hele snelle tijd (1.32) en mijn schoonzusje liep een kwartier van haar tijd af (2.07). Mijn vader die niet op de foto stond liep eindelijk onder de 2 uur, 1.58. En mijn haas Erik liep in zone D0 (dat is dus langzamer dan D1) om mij door de ellende heen te slepen. Hahaha.

Na de CPC heb ik nog lang op het Malieveld rondgehangen. Als afsluiter hebben we op het plein nog wat gedronken en bitterballen gegeten. Na een warme douche ben ik vervolgens naar mijn ouders gereden voor een heerlijk bordje pasta carbonara en om half elf lag ik op een oor.

Eind deze week vlieg ik naar New York City voor de halve marathon. Ik heb er zo ontzettend veel zin in. Ook na deze halve marathon op vlak parcours die REDELIJK ZWAAR was. Volgende week staat de halve marathon in het teken van genieten van het parcours en dan loop je op een heel andere manier dan wanneer je strijd voor een tijd.

Liefs,
Annemerel