DIARY: Week 22

Voor iedereen die een beetje spanning in zijn leven zoekt, ga iets doen dat je nog nooit gedaan hebt. Genoeg (veelal positieve) spanning in mijn leven op dit moment. Laten we het zo zeggen, ik heb me sinds de aankondiging van Have a Good Summer Run niet hoeven vervelen en deze laatste week spande de kroon. Maar ik ben hier om het (na) te vertellen.

De week begon niet fantastisch. Omdat Tuur maandag al vroeg (half zeven) naar zijn werk moest had hij de avond ervoor alvast de vuilniszak klaar gezet om mee te nemen naar beneden. Blijkbaar zat er iets vochtigs in de zak want toen ik de zak ’s ochtends weghaalde en naar de gang tilde, zag ik dat er een hele donkere vlek op onze (ooit zo) mooie houten vloer zat. We hebben het geprobeerd op te lossen met een spulletje dat we gekocht hebben bij de winkel waar ook onze vloer vandaan komt, maar het is nog steeds lelijk. Dat wordt schuren, maar nu even niet. Voor nu kijk ik er voor het gemak wel even doorheen ;-).

Ik had nogal stress maandag. Ik had veel te veel gepland en ging ook nog eens dingen doen die ik niet op mijn to-do-list had geschreven, zoals het bestellen van een microfoon voor mijn MacBook. Ik bestelde de microfoon met een voucher en de laatste 25 euro wilde ik betalen met Paypal. Maar blijkbaar was mijn Paypal geblokkeerd doordat er teveel betalingen voor Have a Good Summer Run op waren gekomen. De bestelling viel dus halverwege het bestelproces weg, evenals de voucher die ik daarna niet meer kon gebruiken. Na 46 minuten in de wacht bij de winkel gaf ik het op, ik ging nú hardlopen.

Helaas had ik alleen niet zoveel tijd meer om hard te lopen want Hello Fresh zou geleverd worden. Shit. Ik deed een kort rondje. Halverwege kreeg ik buikpijn, echt van die buikpijn dat je eigenlijk meteen naar de WC moet en geen stap meer kunt zetten. Maar ja, Hello Fresh kwam dus wandelen kon ik ook niet doen. Ik besloot een kortere route naar huis te nemen…

Ik liep over een ventweg, maar zag in de verte een fietser aan komen dus bedacht, misschien kan ik beter de stoep op. Terwijl ik dat wilde doen zag ik twintig meter verderop een familie stilstaan op de stoep, shit, hoe moest ik daar langs? Ondertussen miste ik een stoepje en toen…..

Boem, au, tranen, want alle opgepropte spanning kwam er natuurlijk in een keer uit. Oh en mijn witte schoenen zijn niet wit meer. Na een half uurtje goed uithuilen dronk ik twee glazen water in de hoop dat ik daarna geen hoofdpijn zou krijgen want dat krijg ik altijd nadat ik gehuild heb. Spoiler alert. Ik kreeg wel hoofdpijn.

Maar….. er werd fantastisch voor me gezorgd, Tuur maakte het eten, terwijl ik nog een uur in de wacht hing bij de webshop. Helaas werd ik er na een uur ook gewoon uitgeknikkerd ‘helaas, we zijn nu niet bereikbaar’. Frustrerend.

Hardlopen met een pleister op je knie is niet echt handig, maar plak wat fysiotape over je gaasje en het gaat ineens wel. Wat een oplossing! Niet dat ik dinsdag ging hardlopen, maar ik wilde het toch even testen.

Ik verplaatste mijn kantoor dinsdag ook even naar het dakterras. Omdat ik graag wilde dat mijn knie aan de lucht droogde deed ik er even niets op. Maar… je wil natuurlijk ook niet dat de huid verbrandt en als het open is kan er ook geen zonnebrand op. Dus bouwde Tuur een tent voor mijn knieën. Ik zei toch dat er goed voor me gezorgd werd. Ik weet trouwens dat de meningen er over verdeeld zijn of het nu beter is om je huid aan de lucht te laten drogen of met een pleister en wondzalf erop, maar ik wilde nu gewoon even dat ‘ie snel dicht ging, zodat ik ’s avonds video’s op kon nemen. Daarna is hij (door het douchen) nog veel open geweest en ik draag er nu wel vaak een pleister met zalf overheen.

Mijn hoofd stond er eigenlijk echt niet naar, maar we hadden opnames voor video’s van Have a Good Summer Run gepland staan en wat ben ik blij dat ik uiteindelijk toch gewoon gegaan ben. Een beetje make-up op mijn gezicht (herken je me nog?) en lieve mensen om me heen (we filmden bij Laura en Robin in de tuin en onze foto en videograaf Jorrit Ooyen is inmiddels ook een goede bekende geworden), het was precies wat ik nodig had om weer in positieve sferen te komen.

Woensdagochtend werd ik moe maar voldaan wakker. Het lukte me zelfs om (ok wel met een klein beetje moeite) een rondje van 5 kilometer hard te lopen.

De HelloFresh van zondag was super lekker!

Het rondje fietsen dat we ’s avonds deden was ook lekker. We fietsten langs het huis van de Koning, al valt dat hier een beetje weg op de foto.

Vrijdagochtend mocht ik eindelijk mijn bruidsjurk aan om hem op maat te laten maken. Goed nieuws, er hoeft alleen ingenomen te worden bij mijn voorgevel, mijn billen zijn er in gegroeid, hahaha. Dat krijg je als je van 90 kilometer naar 30 kilometer in de week gaat en je eetpatroon nauwelijks aanpast ;-).

Ik vind mijn trouwjurk echt mooi enzo, maar stiekem voel ik me toch het lekkerst in een oud slaapshirt met een knot boven op mijn hoofd en zonder mascara en andere poespas. Als Tuur dit leest zegt hij waarschijnlijk… dat vind ik nou ook, waarom heb je in vredesnaam zoveel geld voor een jurk uitgegeven, waarom trouwen we niet gewoon in onze pyjama?

Zo content met de opmaak van mijn boek in iBooks. Ik heb de iPad van Tuur geleend om hem op deze manier te bekijken en vind nu eigenlijk dat iedereen een iPad moet kopen om het boek op deze manier te kunnen lezen.

Zaterdagavond aten we bij mijn ouders Hello Fresh. We wilden eigenlijk barbecuen, maar we hadden beiden nog Hello Fresh liggen die op ‘moest’ en toevallig was er eentje die we allebei hadden. Dus we fietsten naar mijn ouders, wij ploften in de tuin en mijn ouders maakten het eten. Net een restaurant. Sorry pap en mam, jullie weten dat we graag hadden geholpen, maar ja… dat mag niet van jullie.

Toen ik zondagochtend op de verzendknop van Hoofdstuk 1 had geklikt ben ik meteen samen met Tuur naar buiten gegaan voor een rondje hardlopen. Ik wist dat ik de rest van de dag waarschijnlijk veel mailtjes zou krijgen met vragen, dus ik dacht, als ik nu niet ga, dan ga ik helemaal niet meer. Het was ook wel lekker zo vroeg, de temperatuur was nog goed en op straat was het rustig, heerlijk. Het was voor het eerst in maanden dat ik weer een keertje samen met Tuur liep en het was mega gezellig. En het mooiste, ik ben dit keer niet onderuit gegaan en het lukte me weer om verder dan 5 kilometer te lopen (het waren er dit keer 8). Het was een mooi begin van de dag.

De rest van de zondag spendeerde ik zoals gezegd met het beantwoorden van mailtjes en vragen via Facebook. Op de een of andere manier is mijn mail met hoofdstuk 1 bij veel mensen met @hotmail.com niet aangekomen, waardoor ik veel vragen kreeg. Ik hoop vooral dat iedereen die de mail niet ontvangen heeft zich nu gemeld heeft, want ik zou het echt mega stom vinden als zij niets krijgen terwijl ze wel gewoon mee doen, maar ik weet natuurlijk niet precies wie het wel en niet ontvangen heeft. Zo lastig! Ook waren er een paar andere opstartproblemen, waardoor ik eigenlijk de hele dag bezig was en dat was niet erg, want ik vind het leuk om te doen, maar uiteindelijk kreeg ik wel weer knallende koppijn, inclusief overgeven en zwarte vlekken voor mijn ogen. Niet echt een goede afsluiter van de week dus.

Daarom moet ik deze week iets beter mijn energie gaan verdelen. Mijn mailbox alleen op gezette tijden openen en de meldingen van Facebook op mijn MacBook gewoon uitzetten. Ik kan dit heus wel zonder migraine te krijgen, ik moet er alleen even mijn weg in vinden. Dus het komt wel goed en maak je over mij vooral geen zorgen. Ik heb wel de keuze gemaakt om deze week drie blogs te plaatsen (maandag – woensdag – vrijdag) en verder wel iedere dag te vloggen. Op die manier kan ik hopelijk drie leuke blogs schrijven. Hoop dat jullie dat begrijpen (ik leg het in de blog van woensdag beter uit). De dagelijkse vlogs gaan voorlopig wel door, vooral omdat die zorgen voor een fijne routine en ik er verder niet heel veel over na hoef te denken. Ik film gewoon mijn dag en mijn dag is zoals is mijn dag is. De ene keer mega saai, de andere keer nog saaier ;-).

Liefs,

Annemerel