DIARY: Week #24

<p style=”text-align: justify;”>Week 3 als atleet is dunzo, tijd voor een (foto) recap.

De foto links maakte ik precies een week geleden, ’s ochtends vroeg op mijn balkon met een bak koffie. Heerlijk. Helaas zijn de weersomstandigheden nu net iets anders, geen haar op mijn hoofd die er nu aan denkt om mijn koffie buiten te drinken.

Maar ik mag straks wel naar buiten, net als vorige week maandag voor een twaalf kilometer run. Dat ging afgelopen maandag echt super lekker. Heel benieuwd hoe het straks zal gaan, want vandaag wordt dag tien dat ik mijn hardloopschoenen aantrek. Voel me wonder boven wonder nog steeds fit, maar heb zo’n vermoeden dat het niet zo MEGA makkelijk zal gaan als afgelopen maandag (toen liep ik om half acht ’s ochtends nog even 5 kilometer PR nadat ik eerst 7 kilometer ‘rustig’ had gelopen).

Dinsdag begon ik de dag met een ritje op mijn ElliptiGo, dat ging top. De helm rechts had ik toen nog niet, dat kwam een paar uur later. Ik beloof plechtig dat ik hem de rest van de zomer zal gebruiken.

’s Avonds deed ik een training op de baan samen met trainingsmaatje Lisan. Ze komt net terug van een blessure, dus we lopen redelijk hetzelfde tempo (normaal is ze VEEEEEEL sneller). Ik loop eigenlijk altijd ergens helemaal achter de groep aan te hijgen (ik ben de sloomste/minst snelle en dat zal voorlopig niet veranderen), dus dit was een leuke verandering. Na de training waren we er wel redelijk klaar mee.

Woensdagochtend ging ik mijn opgedane kennis tijdens de trainingen in praktijk brengen en gaf ik Roos een korte training in het park om de hoek bij mijn ouders. Het was meteen een mooi moment voor een fotoshoot met een Naked Juice. Ik heb de komende periode een gesponsorde samenwerking met Naked (*deze blog is hier geen onderdeel van) en er moesten nog foto’s gemaakt worden. Deze foto heeft Instagram nooit gehaald, ik denk dat ‘ie werd afgekeurd omdat er iets te groot Nike op mijn trui staat (hoe dom ook van mij, dat had ik natuurlijk kunnen weten!).

Zien jullie trouwens die blauwe plek bij mijn knie, op mijn andere knie zit precies zo’n zelfde plek. Ik ben er eindelijk achter waar ik dit aan te danken heb… ik stoot dus met mijn knieën tegen elkaar tijdens het lopen. Hoe suf.

’s Avonds deed ik zelf een training met de boys. Eerst warmlopen, toen wat oefeningen op een trap en daarna krachttraining.

Vervolgens racete ik door naar Amsterdam, waar ik een evenement had van Naked. Dit is wellicht mijn minst charmante foto ooit op Annemerel.com, maar hé no shame in my game.

Het evenement was een talkshow waarin verschillende stellingen over social media de revue passeerden. Ik vond dit wel een mooie. Ik ben het hier 100% mee eens. Ik heb nog nooit geprobeerd iemand anders te zijn dan mezelf op social media dus ik kan het eigenlijk niet met zekerheid zeggen, maar ik ben ervan overtuigd dat ik zonder authenticiteit op social een stuk minder bereikt zou hebben.

Misschien is dit wel de minst charmante foto. Het is niet dat ik havermout niet lekker vind, het is gewoon dat er andere dingen zijn die ik veel lekkerder vind en dat ik zo’n grote hoeveelheid moet eten om voldoende koolhydraten binnen te krijgen, dat het me op een gegeven moment een beetje tegen gaat staan.

Ik vond mijn galajurk van 6 VWO bij mijn ouders in de kast (was op zoek naar een trui) en besloot hem na 11 jaar weer eens aan te trekken. Heb nog nooit zoveel privé reacties gekregen op Instagram toen ik dit heugelijke nieuws via mijn story deelde. Het laatste gedeelte van dit verhaal heeft mijn story nooit gehaald maar zal ik wel met jullie delen… toen ik hem (ietwat hardhandig) uittrok, trok ik en naadje los en nu ben ik er dus een soort van uitgescheurd :’). Hopelijk kan iemand die beter is met naald en draad dit oplossen (geloof me, ik heb het geprobeerd, maar dit was geen succes, op het rode draad na deed ik alles verkeerd).

Mijn ouders zijn op vakantie dus mijn zusje en ik bivakkeren een groot gedeelte van de tijd in het huis van mijn ouders. Vinden we gezellig en ik lijk beter te slapen in het bed van mijn ouders. Ook fijn: de koelkast ligt vol ijsblokjes (ik vergeet ze thuis steeds te maken). Ik drink hier iedere dag een iced latte die echt binnen 2 minuten gemaakt is. Je schuimt kokosmelk (koud) op in een aerocino, doet 6 ijsblokjes in een glas, gooit de melk er overheen en daarna nog een koffie, et voilà, klaar!!!

Ook fijn aan ‘samenwonen’ met Roos, ze maakt de lekkerste pannenkoeken met banaan, spelt, havermout en ei. Perfect voor een training. Love Roos.

Vrijdag had ik een interview in de stad, daarna besloot ik nog even langs Intersport te fietsen. Ik kwam helaas niet met lege handen naar buiten. Dit broekje en shirtje hingen in het uitverkooprek en ik kon het niet laten hangen.

Hier dacht ik WAAR HEB IK ME IN VREDESNAAM TOE LATEN VERLEIDEN?

Een 3000 meter wedstrijd op de baan.

Man, ik was zenuwachtig. Zenuwachtiger dan voor een marathon. En het ging allemaal zo snel, de wedstrijd en de voorbereiding. Ik hoopte op een tijd onder de 12 minuten, maar zou tevreden zijn met 12.30 (had ik tegen iedereen gezegd, maar ik wist ook wel dat dat eigenlijk niet zo zou zijn). Het lukte me om de wedstrijd in 11.48 te lopen. Redelijk trots, dit had ik tien weken geleden echt niet kunnen doen. Toen had ik misschien met moeite 13.48 kunnen lopen.

Dit weekend was ik 24 uur in Emmeloord voor het NK junioren, mijn teamgenoten Isa (links) en Matt (rechts) liepen daar de 1500 meter. Beiden haalden ze op zaterdag de finale (trots!), dus we bleven slapen en op zondag liepen ze de finale.

Ik was chef pizzeria zoeken en dat was lastiger dan ik dacht, om negen uur ’s avonds was er in de buurt van Blokzijl weinig open dat op een gezellige pizzeria leek. Uiteindelijk vond ik iets in Giethoorn. Hier waren we allemaal nog nooit geweest, dus het werd een hele excursie, wat natuurlijk ook even op beeld moest worden vastgelegd. Op de foto links legt coach Arthur uit hoe we moeten gaan staan, rechts proberen we uit te voeren.

Zondagochtend stond er een 20 kilometer duurloop op mijn schema en ik kreeg mijn trainer zo gek om met me mee te lopen. Het waren 20 heerlijke en gezellige kilometers. Maar op de vraag of ‘ie volgende week ook met mijn 22 kilometer duurloop meegaat kreeg ik toch een negatief antwoord.

De rest van de dag spendeerden we weer in Emmeloord waar Isa en Matt de finale liepen, ze konden allebei een PR lopen, zo knap. Het was een mega geslaagd weekend :)

Inmiddels is het dus maandagochtend. Een grijze maandagochtend. Ik heb net ontbeten, Roos staat wederom pannenkoeken te bakken in de keuken en ik bereid me voor op een drukke schrijfdag en twee trainingen. Ik heb er zin in :)

Liefs,
Annemerel