Tuurs laatste schoolweek voor de zomervakantie, een time trial op de baan en mijn vrijgezellenfeest (maar dan anders).
We begonnen de week goed met een avondje bij een strandtent. Sinds begin maart hadden we ’s avonds niet meer bij een restaurant gegeten en het gekke is, als je daar dan eenmaal weer zit heb je het idee alsof je nooit iets anders hebt gedaan. Althans, zo voelde het voor mij. We sloten de avond af met een heerlijk grand dessert. Vooral de cheesecake en brownie waren erg goed te doen.
Van dinsdag is zowel geen fotografisch als video bewijsmateriaal, ik was de hele dag aan het schrijven en zat zo in mijn bubble dat ik voor niets of niemand ‘pauze’ heb genomen. Woensdag voelde ik me daardoor een stuk relaxter. Ik was woensdag al vroeg (kwart over zeven) begonnen aan mijn administratie en verkeerde daarom ’s middags in de luxe positie om lekker op het dakterras te gaan zitten met een paar tijdschriften. Blijft leuk om jezelf in een tijdschrift (Runner’s World) tegen te komen.
Ook van donderdag is weinig bewijsmateriaal. Ik probeer me te herinneren wat ik die dag gedaan heb maar volgens mij was het niet veel bijzonders. Oh ja, schrijven. En mijn boek inspreken. Het was de laatste werkdag van Tuur en ik probeerde zelf ook zoveel mogelijk af te ronden.
De foto links is van vrijdag, toen ik zelf probeerde een enigszins uitgebreide make-uplook aan te brengen. Ik ging mijn trouwjurk voor de laatste keer passen en wilde graag weten hoe hij stond met een laagje plamuur op mijn gezicht. Zoals je kunt zien schrik ik nogal van mijn spiegelbeeld. Ik draag niet vaak make-up en ik vind het met sportkleding ook echt niet nodig, maar met een trouwjurk is dat toch echt heel anders… ik heb het gevoel dat hoe netter de kleding is, hoe meer make-up je moet dragen om er zelf niet heel flets uit te zien.
Zaterdagochtend deed ik een 5 kilometer time trail op de baan. Tuur was mijn haas en samen liepen we 12,5 rondje op de baan.
Van te voren moest er natuurlijk goed gestretcht worden, want 12,5 rondje op tempo 4:05 is natuurlijk niet niks. Het werd uiteindelijk 12,5 rondje op gemiddeld tempo 4:07, na twee kilometer moest ik het tempo namelijk iets laten zakken omdat ik niet harder kon.
Na afloop zag ik dat ik 72 uur moest herstellen en deed Tuur nog 3x 1000 meter, waarvan de laatste in 2:59. Verschil moet er zijn.
Na afloop sprong ik snel onder de douche en maakte ik me klaar voor het volgende agendapunt van de dag… mijn vrijgezellenfeest. Ja, ik wist dat dat zaterdag plaats zou vinden. Ik wist niet precies wie er zouden zijn en wat we zouden gaan doen, maar door omstandigheden was ik er wel achter gekomen wanneer het zou gaan gebeuren en zowel Laura als mijn moeder hadden me er van verzekerd dat het volledig Corona-proof zou zijn. Ik was er dus al wel enigszins op voorbereid en kon daar dus ook mijn outfit op aanpassen. Anders had ik hoogstwaarschijnlijk in joggingbroek en make-uploos op mijn eigen vrijgezellenfeest gestaan.
Het was een superfijne middag met mijn liefste vriendinnen, (schoon)zusje en moeder en we deden wat ik het liefste deed. Heel lang aan tafel zitten, heel veel lekker eten en gezellig met elkaar praten over van alles en nog wat. Ik had me geen beter feestje kunnen wensen.
’s Avonds vond er een complete fotoshoot plaats omdat we toevallig ook die dag twee jaar samen waren. Geen enkele foto heeft Instagram gehaald omdat… ja ik weet niet, het was het gewoon niet. We moeten nog even oefenen voor de bruiloft. Dit was de foto waar Tuur het leukst op stond (en ik niet, maar ik ben dus nu iemand geworden die eerst kijkt hoe haar partner op de foto staat voordat ze naar zichzelf kijkt. Ik vind het zelf ook ongelooflijk).
De zondag was bijzonder rustig. Ik heb een groot gedeelte van de dag in bed gespendeerd met allerlei ongemakken waarvan vermoeidheid eigenlijk de grootste was. We begonnen de dag wel heel goed, met een livestream van een 5 kilometer wegwedstrijd. Niet normaal hoe ik dit soort wedstrijden gemist heb. Besef het nu pas, nu ze weer ’terug komen’. Was super tof om te zien. Heb zelf ook weer zin om (voor mijn doen) echt snel te lopen, maar daar trainen we voor.
Wat we deze week gaan doen? Geen flauw idee. Het zou zomaar kunnen dat we later deze week in de camper stappen en naar het buitenland rijden. Het zou zomaar kunnen dat ik volgende week maandag gewoon vanaf exact dezelfde plek aan de keukentafel mijn dagboek van deze week schrijf. Only time will tell. Ik twijfel vooral of ik het het waard vind, omdat vakanties nu toch iets anders gevierd worden dan anders en omdat ik het liefst toch wat dichter bij huis blijf. Maar… de enige plekken waar ze echt mooi weer voorspellen is minstens 1000 kilometer hier vandaan. Wat een luxeprobleem he. Ja. Dat is het. Een luxeprobleem. Ik zal jullie verder niet met mijn dilemma’s opzadelen want ik schaam me nu alweer dat ik dit luxeprobleem heb aangekaart.
Fijne week en tot volgende week, vanuit Italië, Duitsland, Zwitserland, Frankrijk of gewoon vanuit Den Haag!
Liefs,
Annemerel
Wat een fijne week weer! En wat een heerlijke foto’s! Genieten hoor.