De laatste keer dat ik met plezier hardliep was half oktober, nu dus alweer bijna vijf maanden geleden. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo’n lange loopbreak genomen heb, dat moet echt meer dan tien jaar geleden zijn. Maar goed, het is niet anders, we krijgen er iets heel moois voor terug en het is niet voor eeuwig. Als ik nu een pas op de plaats maak is de kans het grootst dat ik volgend jaar weer lekker kan lopen. Neemt niet weg dat ik af en toe een steek van jaloezie voel als ik iemand anders lekker zie hardlopen. Geen afgunst, maar meer een gevoel van ‘zou ik ook wel willen’. Toch zijn er ook wel positieve dingen aan dat niet hardlopen. Dingen die ik helemaal niet mis aan hardlopen zeg maar. Voor mezelf – en voor iedereen die op dit moment ook niet kan maar wel zou willen lopen – zet ik ze op een rijtje.
♥️ Ik hoef nog maar twee keer per week mijn haar te wassen. Jarenlang waste ik mijn haar dagelijks. Niet dat ik iedere dag hardliep, maar ik waste het wel altijd na het hardlopen en daardoor werd mijn haar extra snel vet. Nu was ik het om de vier dagen. Ik heb het zelfs een keer gepresteerd om het maar een keer in de week te wassen, maar moet toegeven dat de laatste dagen mijn haar er niet heel verzorgd uit zag.
♥️ Hier op voortbordurend, ik doe al sinds het begin van mijn zwangerschap (half september, een half jaar dus) met een fles shampoo en conditioner. Dat is best fijn, want het is ook niet de allergoedkoopste shampoo en conditioner. Ik denk dat ik afgelopen half jaar net zoveel uitgegeven heb aan haarverzorgingsproducten als anders, alleen gebruikte ik nu dure kappersproducten (Olaplex) in plaats van de shampoo die in de aanbieding was bij de supermarkt.
♥️ Mijn lievelingstijdstip om hard te lopen is rond het middaguur. Mijn ontbijt is gezakt, ik ben goed wakker, heb al een paar uur op mijn stoel gezeten dus een beetje beweging kan geen kwaad. Het nadeel hiervan was dat ik al-tijd tot het middaguur in mijn pyjama zat omdat ik het zonde vond om twee keer op een dag te douchen. En nee, ik kan me niet aankleden voordat ik gedoucht heb (geen ‘normale’ kleding, ik ga normaliter niet douchen voordat ik ga hardlopen, dat bewaar ik voor erna). Het allergrootste nadeel was wanneer ik ergens mee bezig was en het iets later werd dan gepland, dan had ik ineens alweer zoveel honger dat ik echt wat moest eten en het hardlopen NOG langer uitgesteld moest worden. Daarom zat ik dus vaak tot drie uur ’s middags in mijn badjas. Ik voel me een stuk productiever nu ik ’s ochtends gewoon douche, me aankleed en (soms) make-up op mijn gezicht smeer.
♥️ Ik schrik niet meer van ieder pijntje. Ik heb nu bijvoorbeeld regelmatig last van nachtelijke kuitkrampen waar ik dan de dagen erna spierpijn in mijn kuiten van heb (lijkt nu onder controle met extra magnesium). Afgelopen jaren als ik met zo’n soort pijntje wakker werd, kon dat mijn dag echt verpesten, het betekende namelijk dat ik niet kon hardlopen.
♥️ Het scheelt heel erg veel wasjes draaien. Zeker in de winter had ik echt heel erg veel sportwas. Als we nu een was draaien is ongeveer 80% van Tuur (die nog wel 5-6 keer in de week hardloopt).
♥️ Mijn doelen zijn kleiner. Ik heb straks pre-pregnancy PR’s en post-pregnancy PR’s. Ik begin weer op nul, blanco, voor mijn gevoel hoef ik me straks niet te vergelijken met voor mijn zwangerschap. Natuurlijk hoef je jezelf nooit te vergelijken, maar dit weten en er ook daadwerkelijk naar handelen is soms best lastig.
♥️ Ook niet geheel onprettig… ik hoef niet meer iedere twee maanden nieuwe hardloopschoenen te kopen. Mijn hardloopschoenen waren na twee maanden (600 kilometer) vaak al volledig afgesleten, vooral de Nike Zoom Fly jaagde ik er met grote snelheid doorheen. Ik scoorde de schoenen meestal wel in de sale, maar dan nog… voor die 100 euro kan ik nu andere fijne dingen kopen (kleding voor Ollie).
♥️ Ik update mijn weer-app niet meer 10 keer per dag en leef niet meer met ‘de wind’. Ik deelde mijn week vaak precies zo in dat ik op gunstige-weertijden kon hardlopen.
♥️ Ik spendeer een stuk minder tijd op Strava en in mijn Garmin App (tijd die ik wel weer kwijt ben aan mijn vijf verschillende baby-apps, maar hé).
Als je dit zo leest denk je wellicht, meid, waarom zou je ooit nog beginnen met hardlopen. Maar – als hardloper – neem je dit natuurlijk allemaal voor lief. Er gaat vrij weinig boven het gevoel van een goede training of wedstrijd. Maar hé, zo lang het niet kan, moeten we ons op de positieve kanten focussen toch?
Liefs,
Annemerel
Haha yes!! Goede “silver lining”!