EUROTRIP: D-Day in Milaan / Wings For Life World Run

Over vijftien uur sta ik aan de start van de Wings For Life World Run. Als deze blog online komt is het een uur voor de start. Een rekensom van het niveau basisschool leert je dat ik deze blog om 22.00u op zaterdagavond schrijf.

22.00u dus. Ik zit op bed in mijn prachtige kamer midden in het centrum van Milaan. Het hotel waar we verblijven heet ‘My Bed’ en zit op Piazza San Babila, voor de kenners, dat is op 200 meter lopen van de Duomo en zit dus hartje centrum. We zijn hier vanmorgen om half tien aangekomen na een autoreis van een kleine anderhalf uur. We namen om kwart over zeven bij het ontbijt afscheid van lieve Camilla (wist je dat zaterdag in Italië gewoon een doodnormale schooldag is?!?! Camilla moest dus naar school) en reden een half uurtje later zaten we in de auto richting Milaan.

Wat we vandaag gedaan hebben? Nou 23,54 kilometer gewandeld door het centrum van Milaan (aldus mijn Apple Watch). Bijna dezelfde afstand die ik morgen hoop te lopen tijdens Wings For Life. De status van mijn voeten? Afschuwelijk. Deze hardleerse sukkel dacht dat het een goed idee was om de hele dag op haar Stan Smith’s te lopen, zonder sokken, stiekem eigenlijk een halve maat te klein. Gevolg? Vijf blaren op iedere voet en pijnlijke teennagels. Oh ja die 23,54 kilometer is ook niet in de koude kleren gaan zitten, ik voel mijn voeten (en kuiten) branden.

De weersverwachtingen voor de wedstrijd zijn fantastisch. 24 graden, zonnig! Ideaal om de hele dag aan het zwembad te zitten en niets anders te doen dan ijsjes eten en af en toe verkoeling zoeken in het water. Oh wacht, maar dat ga ik dus helemaal niet doen.. ik moet hardlopen. Haha, nee ik vind deze temperatuur alles behalve ideaal, maar daar hebben jullie in Nederland ook ‘last’ van, dus ik zal het niet als een excuus gebruiken om mijn doel niet te behalen. Maar dat het redelijk zwaar zal worden om 25 kilometer door het (bloedhete) centrum van Milaan te lopen daar hou ik zeker rekening mee. Zeker als je daar die brandende kuiten en voetzolen, pijnlijke teennagels en kapot gelopen blaren bij optelt. Maar hé, eigen schuld. Het is niet dat ik al deze dingen van te voren niet wist. Was ik niet dat meisje dat een boek over hardlopen geschreven heeft?! Heb ik niet al tien jaar loopervaring?! Juist. Eigen schuld. En ik loop voor het goede doel, dus ik zal morgen op de blaren moet zitten (of moeten lopen).

Ik moet toegeven dat ik voor deze uitdaging minder zenuwachtig ben dan voor de halve marathon vorige week. Een halve marathon heb ik vaker gelopen en onbewust had ik toch een flink doel voor mezelf gesteld. Morgen is alles nieuw en ik weet dan ook absoluut niet wat ik me er bij voor moet stellen. Ik ga voor die 25 kilometer, echt, maar als het onmogelijk is, dan is het toch anders dan met een halve marathon, vind ik. Jammer van het goede doel wel… WACHT ik heb een idee, mocht ik de 25 kilometer niet halen, dan betaal ik zelf het verschil met wanneer ik wel 25 kilometer gelopen zou hebben. Lijkt me een goede stok achter de deur om morgen gewoon stinkend mijn best te doen.

Ach… als dat startschot gaat, ben ik toch weer zo competitief als de pest. Ken mezelf. Jullie kennen mij, sommigen in ieder geval.

Loop jij vandaag ook Wings For Life? Wat is jouw doel? Of heb je ooit Wings For Life gelopen, wat was je resultaat?! Morgen om 12.00u (maandag dus) mijn verslag en als het goed is zie je over een paar uur het resultaat ook wel op Instagram verschijnen.

Mijn PUMA outfit ligt al klaar, mijn pyjama broek heb ik al aan, tijd om mijn lichaam optimaal klaar te stomen voor de race morgen.

Liefs,
Annemerel

Oh ja sponsoren kan ook nog steeds! Per kilometer of voor een vast bedrag!