EUROTRIP: D-Day in Salzburg

Vandaag sta ik aan de start van mijn aller eerste hardloopwedstrijd van 2016. Sterker nog, als jullie dit lezen ben ik hopelijk al lang en breed over de finish. De wedstrijd gaat namelijk al om negen uur van start en ook al is een PR zeer waarschijnlijk (zeer zeer zeer waarschijnlijk) niet haalbaar, ik mag toch hopen dat ik binnen drie uur over de finish ben.

Ik schrijf dit op zaterdagavond, om acht uur. Dertien uur voor de start. Ik heb de bekende race-jitters. Een beetje druk, een beetje een onbestendig gevoel in mijn boek, het gevoel dat ik wil springen, dansen en schreeuwen, maar tegelijkertijd denk ik.. doe nou niet, spaar je energie voor morgen. Want morgen zal ik het nodig hebben. Dat weet ik wel zeker.

Kijk, bij een halve marathon heb ik het vaak nog zwaarder dan bij een hele marathon. Het zwaarste moment tijdens een halve marathon vind ik het zeventien kilometer punt, maar eigenlijk begint het eigenlijk al bij elf kilometer, als ik net halverwege ben. Het besef, ik moet nog tien kilometer en ik heb al zoveel gegeven. Waar ga ik de energie voor die laatste tien kilometer vandaan halen? Mijn benen, mijn longen, mijn alles…

Ook al weet mijn verstand dat een PR er niet in zit, ik weet toch dat wanneer het startschot gaat, ik alles ga geven. Ik kan mezelf tijdens een wedstrijd niet ‘sparen’. Dat is ook de reden dat ik relatief weinig wedstrijden loop, als ik een wedstrijd loop, dan wil ik mezelf voor de volle honderd procent geven, als je dat het iedere week doet denk ik niet dat dat gezond voor een lichaam is. Ik geef alles aller eerst voor mezelf, daarnaast ook voor jullie. Maar hé, mijn gezondheid is het aller belangrijkste en vijf weken zonder hardloopschoenen zijn niet in mijn koude kleren gaan zitten. Ik voel nog steeds een druk op mijn longen, ook als ik niet aan het lopen ben.

Maar het komt goed en zo niet dan toch. Onder de 1.50 is brons, onder de 1.45 is zilver, onder de 1.40.25 is goud. Natuurlijk ga ik voor goud, maar een zilveren of bronzen medaille is ook best mooi. Toch? Goud kan ik ook in Leiden halen op 22 mei. Of op een ander tijdstip dit jaar, of volgend jaar. Als het goed is, als ik goed op mezelf let, is dit niet de laatste halve marathon die ik zal lopen.

Morgenochtend om 12.00u vertel ik je hoe het gegaan is. Als je niet kunt wachten, ik verwacht dat er inmiddels ook wel wat op mijn Instagram staat en anders komt dat later vanmiddag wel. 

Liefs,
Annemerel

(Hadden jullie door dat dit vooral een pep-talk voor mezelf was?)