Hoe hard heb ik geschreeuwd dat ik echt geen PR kon lopen in Salzburg? Volgens mij verschrikkelijk hard. En ik was er eigenlijk ook van overtuigd, maar opgegeven had ik het nog niet. Iedereen die mij een beetje kent wist dat natuurlijk al lang. Ik kan niet in de spaarstand. Drie weken geleden zette ik – na bijna vijf weken afwezigheid – mijn eerste hardloopstapjes, twintig dagen later – gisteren dus – stond de halve van Salzburg op het programma.
20 dagen om te trainen voor de halve marathon
Trainen voor de halve van Salzburg was bijzonder. Mijn eerste training was ongeveer vier kilometer (ik liep zonder tijd en afstand, alleen met hartslag) en ik had het gevoel het compleet verleerd te zijn. Ik liep wel lekker, maar ik had ook het idee dat ik zweefde en werd licht in mijn hoofd. Ik dacht echt… hoe ga ik dit ooit in een krappe drie weken redden? Maar ik heb de moed niet opgegeven (kon niet, mocht niet) en liep zo’n vier/vijf keer in de week en bouwde de afstand twee weken lang uit. Toen ik op de achttien kilometer zat (ongeveer hoor, want ik liep nog steeds niet met een klokje) ben ik mijn afstand weer af gaan bouwen en heb ik nog twee – voor mijn gevoel – snelle trainingen gedaan. Ik voelde me fit, maar hoe ik er precies voorstond wist ik niet, want ik hield geen tijden bij. Daarnaast bleef ik een raar ‘zwaar gevoel’ houden in mijn keel. Zo’n gevoel dat je hebt tijdens een flinke verkoudheid. Maar ja, het hoesten was voorbij en ik voelde me goed, dus ik tilde er maar niet te zwaar aan.
En toen was het gisterochtend eindelijk zover, de halve van Salzburg, mijn eerste wedstrijd dit jaar, mijn eerste wedstrijd na mijn ‘OMG WAUW HARDLOPEN IS HET MOOISTE OP DE WERELD’ marathon in Berlijn. Dat ik mezelf nogal wat druk opgelegd had spreekt voor zich. De avond van te voren kon ik niet stoppen met druk doen en praten en lopen en dansen en grapjes maken, terwijl ik steeds een stemmetje hoorde in mijn hoofd dat zei ‘doe nou rustig, spaar je krachten’. Ik heb uiteindelijk zo’n vijfenhalf uur geslapen, van kwart over elf tot kwart voor vijf. Want ja, de wedstrijd was al om negen uur en het was ruim een uur rijden en ik wil een uur voor de start er zijn (zenuwpees) EN ik wilde mijn darmen graag de tijd geven om op gang te laten komen. Dus half vijf stond ik op.
De vierenhalf uur voor het startschot
Het ging allemaal prima volgens plan, om kwart voor zeven zaten we in de auto, om acht uur waren we in Salzburg, om half negen stond ik in mijn startvak. Mijn zusje filmde me, ik deed even een dynamische warming-up (hakkenbillen, knieheffen, als je RTL Boulevard vrijdag gezien hebt dan heb je ongeveer een beeld van wat ik gedaan heb) en om kwart voor negen zonderde ik me af. Dat moet ik voor een wedstrijd altijd even doen. Even tot mezelf komen, game-face opzetten, even naar niemand kijken, met niemand praten, iPhone weg (ja echt), blik naar de grond en diep ademhalen. Toen het Oostenrijkse volkslied vlak voor het startschot klonk deed ik iets dat ik nog nooit gedaan heb voor, tijdens, of na een marathon. Ik huilde. Lee Towers doet me niets, maar een volkslied… als ik de wedstrijd vibes nog niet had, had ik ze nu wel. En toen ging het startschot.
Eerste helft
Ik begin rustig, druk mijn horloge aan (denk ik) en denk… geen energie verspelen aan mensen inhalen nu. Na een tijdje (ik denk zo’n twee minuten) kom ik er achter dat ik mijn horloge helemaal niet heb aangezet. Oeps. Ik maak een rookie mistake hier, ik gebruik namelijk een nieuw horloge van Garmin, de Forerunner 235. Prachtig horloge, maar ik heb het nog nooit gebruikt, dus ik weet ook niet zo goed hoe het horloge werkt. Je zou soms niet zeggen dat ik een hardloopboek geschreven heb vol met tips die dit soort problemen tijdens een wedstrijd zou moeten voorkomen.
Maar goed, mijn horloge is aller eerst ook een beetje van slag. Ik heb het gevoel dat ik ontzettend hard ga, maar hij zegt dat ik met een pace van 5’00 loop. Dat is niet langzaam, maar ook niet zo snel zoals het voelt. Nu heb ik ook al twee maanden mijn rondjes niet gemeten, dus wellicht ben ik wel gewoon echt een beetje langzamer geworden en weet ik gewoon niet meer wat hard gaan is. Ik zet een tandje bij, ook al voelt het eigenlijk iets te snel. Later zal blijken dat ik die eerste acht kilometer met een pace van 4’20 heb gelopen. OH. Dat is sneller dan de pace die ik liep tijdens de 10 kilometer wedstrijd waar ik mijn PR liep. Op acht kilometer krijg ik een melding dat mijn horloge ‘de juiste GPS gevonden heeft’ en vanaf nu geeft hij wel correcte kilometertijden weer. Maar ik weet nog steeds niet wanneer ik het horloge heb aangezet en er staan geen klokken met de tussentijd op het parcours. Ik weet dus ook absoluut niet of ik hard genoeg loop voor een PR. Ik weet wel dat ik een tandje terug moet doen als ik de finish wil halen.
Tweede helft
Nog maar iets meer dan tien kilometer. Dit is toch echt wel een stuk korter dan een marathon (de helft om precies te zijn). Doordat ik niet getraind heb voor een halve marathon, maar wel voor een hele marathon, is de afstand niet zo’n big deal voor mij. Die snelheid daarentegen wel. Ik voel mijn benen amper, maar conditioneel heb ik het redelijk zwaar. Ik probeer een tempo te vinden dat comfortabel genoeg voelt om de finish mee te halen. Ik loop de tweede helft uiteindelijk met een gemiddelde pace van 4’50, terwijl ik de eerste helft net iets sneller dan 4’30 gelopen heb.
Op zeventien kilometer denk ik ‘dit is het punt waar ik het echt zwaar ga krijgen, als ik deze kilometer doorsta komt het goed’. Ik tel de meters naar het achttien kilometerpunt af. Het gaat nu alles behalve soepel. Iedereen die zegt dat Salzburg super vlak is, ik weet niet wat jullie onder vlak verstaan, maar ik versta daar toch echt iets compleets anders over. Zeker het laatste stuk, dat door het centrum loopt, is niet te vergelijken met het vlakke Nederlandse landschap. Mijn benen kunnen het allemaal prima aan, maar mijn conditie lijkt ver te zoeken. Op het twintig kilometerpunt staat Roos met haar camera, ik zie haar niet. Ze zei na de finish tegen me ‘OK, toen je op het twintig kilometerpunt was liep je er zo verrot bij, je was echt de meest versleten persoon die ik gezien heb’. Je denkt misschien, wat onaardig van haar, maar wat ze daarmee wilde zeggen was ‘je kon zien dat je echt alles gegeven hebt’.
Ik heb er nog wel iets van een eindsprint uit kunnen gooien, want toen ik zo’n tweehonderd meter van de finish was zag ik voor het eerst de klok en wat ik zag was prachtig… ik ging een PR lopen! WOW! Ik wist de hele tijd dat het er net op of eronder zou zijn. Het was er dus net op (of eronder, hoe zeg je dat eigenlijk).
Finish!
Anyways 1.37.51, ruim tweeënhalve minuut sneller dan vorig jaar in Den Haag. Wat een heerlijk gevoel! Ik weet ook dat ik alles dat ik in mijn 60 kilo wegende 1 meter zevenenzeventig lange lichaam zat, gegeven heb. Zo voel ik me nu, ruim zeven uur na de finish, in ieder geval wel.
Na de finish natuurlijk even gewacht op Kaat en Daniël van Gastehaus Ostertor, waar ik nu verblijf. Kaat liep haar eerste halve marathon in een tijd van 1.53, zo goed! En dat met een paar maanden training en na een ontzettend druk winterseizoen. Super trots! Ook op Daniël, die stiekem waarschijnlijk harder had willen lopen, maar toch netjes bij zijn vrouw is gebleven, wat ze een paar maanden geleden hadden afgesproken.
Daarna scheiden onze wegen weer. Kaat en Daniël gaan kijken naar Jof, die een belangrijk voetbaltoernooi speelt (en uiteindelijk met zijn team de nummer één van heel Salzburgerland geworden is!), wij gaan naar de McDonalds. Het is pas kwart over elf, maar ik ben al zo lang wakker, ik kan een McChicken Menu wel gebruiken. Daarna nog een autoreis van ruim anderhalf uur naar Saalfelden. Daar heb ik ruim een kwartier onder een snoeihete douche gestaan om op te warmen en uit te rusten. Compleet verkleumd, want na de finish begon het toch ineens hard te regenen en daar was ik natuurlijk absoluut niet op gekleed.
We vierden het met champagne (een fles Moët die ik heb meegenomen uit Nederland) en een heerlijk etentje met spareribs. 1 mei was een hele mooie dag. Eentje voor de geschiedenisboeken.
Jullie allemaal ontzettend bedankt voor de aanmoedigingen en felicitaties. Jullie zijn fantastisch! Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik nooit zo hard gelopen had als ik geen blog met lieve lezers gehad had.
Liefs,
Annemerel
You freakin’ did it! Ontzettend knap en zo zie maar weer dat je met wilskracht heel ver komt. Je hebt er voor Annemerel begrippen zo lang uit gelegen met die hoestbuien en alles en dan nog een vette PR neerzetten. Knap werk!
Thumbs up.
Jaaaa, wat goed! Gefeliciteerd met je PR! Haha en alle mensen die niet uit Nederland komen snappen inderdaad niet wat plat is ;)
Heel tof dat het zo goed gegaan is! Ik vind het echt knap dat je tijdens die 5 weken je geduld bewaard hebt om niet te vroeg te gaan forceren en nu betaalt het zich uit! Blessures en ziekte zijn vooral een mentale uitdaging vind ik, iedereen om je heen zien sporten terwijl jij niet kan/mag. Dit geeft mij ook vertrouwen, ik mag nu 2 weken niet lopen vanwege een blessure en met elke dag stilzitten ben ik banger dat ik compleet on-fit en vadsig en langzaam word.. terwijl het natuurlijk helemaal niet zo hoeft te zijn en je lichaam juist soms dat gedwongen uitrusten nodig heeft.
Heerlijk om te lezen weer! Ik vind je wedstrijdverslagen altijd zo leuk!! =) Gefeliciteerd met je PR! Ga je je deze week ook inschrijven voor de loting voor de London marathon volgend jaar? =D Ik heb me net ingeschreven, nu fingers crossed tot oktober! Maar eerst de marathon van Amsterdam in oktober!!! =D Welke marathon staat er bij jou op de planning dit najaar?
Onwijs knap dat je toch weer een PR gelopen hebt! Je mentaliteit is er gewoon enorm naar denk ik haha. Lopen zonder precieze tijd/pace lijkt me aan de ene kant enorm frustrerend (vooral omdat het energie kost om erover na te denken) maar je kon misschien ook juist wel iets meer op gevoel lopen. Gefeliciteerd in elk geval, geniet nog even van het gevoel!
Gefeliciteerd!!
Super gaaf! Nogmaals gefeliciteerd en wat leuk ook van Kaat, Daniël en Jof :) Samen sporten is eigenlijk het leukst
Wauw echt super dat je het toch hebt gedaan! Huppa voor de bakker. Net of dat het niets is. Ik snap dat dit een prestatie is om trots op te zijn!
Dit is echt weer iets wat alleen jij kunt, haha! Super knap. Geniet ervan!
Wat mooi!! Gefeliciteerd met je toptijd, geniet nog maar lang na. Je inspireert me :)
Wauw. Niet perse dat je een PR hebt gelopen, maar dat je het überhaupt aandurfde. Je wist dat het wellicht niet je beste prestatie zou worden en je ging toch. én zo vol te houden tijdens de run. Inspiring!
Wat onwijs goed zeg! Gefeliciteerd met je PR!
Waaaauw! Wat een prestatie! Echt onwijs knap van je!!!!
Leuk verslag!
Heb wel een klein beetje het gevoel van vroeger. Dat je klasgenootje heel hard riep dat ze niet geleerd had en vervolgens wel een 9 haalde…… :-S
Ontzettend knap van je! Gefeliciteerd!!
Wow, wat ontzettend HARD zeg! Super knap!!
Jeetje wat een prestatie! Bizar waar je lichaam tot toe in staat is toch! Gefeliciteerd! :)
Wauw wat goed zeg! Gefeliciteerd! Ik volg je sinds vandaag en je bent echt een inspiratiebron om meer te gaan hardlopen!
Yesss, je kunt zo trots op jezelf zijn! Het lijkt me zo’n fijn gevoel om ALLES te geven en dan alsnog een onverwacht PR lopen. Echt zo onwijs knap hoe je keer op keer weer aantoont dat je dit soort dingen gewoon kunt. Maar ja, je bent Annemerel of je bent het niet ;)
Echt een dikke vette proficiat! Ik snap je zo goed… Zeggen dat je de lat niet te hoog wilt leggen, maar jezelf diep van binnen toch pushen voor een PR. Je lijkt me iemand die het uiterste van jezelf eist… En die eigenschap brengt je heel ver!
Top gedaan!
Trots op jou kanjer!!!!!!!!!!!!!!!!
Wat onwijs goed Annemerel!
Wat moet dit een goed gevoel hebben gegeven!
Super goed van je! Je mag zeker trots zijn op je prestatie! Geniet nog van je vakantie.
Gefeliciteerd met je PR! Geweldig gedaan :) geniet van je tijd en van de reis (nog even Salzburg, of al weer aan het doorreizen?)
Enjoyyyy!
Toen ik afgelopen weekend je tijd zag dacht ik “Jahoor, heb je Annemerel weer!” haha. Echt super goed gedaan, ondanks de verkoudheid toch nog een fantastisch PR neergezet. Revenge na de gemiste kans in Rotterdam. :)
Wow echt super goed!! Gefeliciteerd :-D. Ben verder ook erg benieuwd wat je van het Garmin horloge vindt. Ik wil je trouwens nog bedanken, door jouw enthousiasme en boek heb ik afgelopen weekend 30 min. achter elkaar gelopen (n.a.v. jouw schema)! Echt nooit gedacht dat ik dit kon :-) al is een halve marathon/marathon met zo’n snelle pace weer een ander verhaal ;-)
Gaaf! Je hebt het weer gedaan, geniet ervan!
Lekker Annemerellll!! Heel knap van je! Wat een heerlijke dag moet jij gehad hebben zondag, ik hoop dat je er nog lang van kan nagenieten!
Jaaaaa gefeliciteerd met je nieuwe PR! Uiteindelijk misschien maar beter ook dat je Rotterdam overgeslagen hebt. :)
Geweldig gedaan…. Dikke proficiat!
Wat een goede prestatie en leuk wedstrijd verslag
Super knap! Gefeliciteerd! Ik heb besloten volgend jaar mijn eerste halve te lopen, haha!