EUROTRIP: Snapshot Diary 5/5

Goedemorgen, ontbijten in Hotel Milano is absoluut geen straf. Warme chocolade croissants, stukjes appeltaart, brood met boter, een grapefruit sapje en een bakje fruit. Ik kan er mee leven denk ik.

Mijn ochtend spendeer ik in de bar – waar het internet het beste is – blogs schrijven, mails beantwoorden, dat soort dingen.  De eerste anderhalf uur vraag ik me af waarom er geen nieuwe mails binnenkomen. Normaal als ik drie mailtjes heb weggewerkt op donderdagochtend, heb ik minstens vijf nieuwe mails, nu komt er niets binnen, behalve iets van mijn boekhouder.. En dan weet ik het ineens weer, het is Hemelvaart. Wist je dat ze dat in het (Katholieke) Italië niet eens vieren met een vrije dag, alle kantoren en scholen gaan gewoon door alsof er niets aan de hand is. Had ik niet verwacht.

Een echte Italiaanse cappuccino om me bij te staan tijdens mijn uurtjes met mijn MacBook.

Toch nog heel even de zon in voor de lunch, ik ben nog steeds bezig in het Betches boek, hoewel het inmiddels wel bijna uit is. Shit. Dit is zo’n boek wat ik iedere dag zou kunnen lezen. Gelukkig is er het Betches Instagramaccount. Op de achtergrond zie je trouwens mijn nieuwe zonnebrand van Lancaster, speciaal voor sporten. Ik was mijn zonnebrand vergeten mee te nemen (DOM!) dus heb deze woensdag in Bergamo gekocht (NODIG!). Ben tot nu toe heel blij met de zonnebrand, het is een mist zonder kleur en makkelijk uit te smeren.

Ooooh lunch! Deze taart is ons dessert maar ik kan het niet laten om hem even te fotograferen voordat we aan ons eten beginnen.

Ik begin de lunch dit keer met ham, courgette, mozzarella en tomaat. Not bad.

Deze pasta met groenten was ook heel erg lekker. Daarna kwam de taart natuurlijk. En de tiramisu. En de aardbeien. Het is zo goed dat ik hier niet woon, ik zou mezelf nooit in kunnen houden. En vijf dagen op deze manier eten is niet heel erg, maar als ik dit iedere dag zou doen, dan eh… zou ik heel veel moeten hardlopen.

De middag spenderen we binnen in de spa, aangezien de wolken de zon helaas een beetje verstopt hebben. Maar een boekje lezen in een compleet lege spa is ook geen straf.

De After-spa, we hebben zo’n cool bad in de badkamer staan, daar moest ik natuurlijk ook even gebruik van maken. Ik lees nog een hoofdstuk in mijn boek, dat nu echt bijna uit is. NEEEEE! Het mag niet uit zijn.

En de zon is terug, Roos maakte deze foto vlak voordat we naar de bar gingen voor het aperitief. De zon is langzaam achter de berg aan het zakken, maar dat zie je niet, want ik vond het belangrijker om mezelf op het plaatje te laten zien.

Roos maakt meer selfies dan ik. Ik wist niet dat het mogelijk was ;-). Grapje. Ik maak eigenlijk helemaal niet zo heel veel selfies, ok, meer dan gemiddeld. Oh shit dit is ook een selfie natuurlijk. Nou weetje, ik zeg gewoon wel helemaal niks meer want ik ben geen haar beter. En met selfies doe je andere mensen natuurlijk ook geen kwaad, dus het is ook niet het aller ergste in de wereld om een selfie te maken. Denk ik. Tot zover mijn compleet nuchtere betoog over selfies.

Aperitivo, met olijven, chips en pinda’s. Oh en Aperol Spritz natuurlijk. Waarom geven ze in Nederland niet al die lekkere snacks als je een drankje besteld? Of ga ik gewoon niet naar de juiste plekken?

Voorgerecht vanavond in het restaurant is deze polenta met porcini (paddenstoelen). Heel erg lekker.

Als hoofdgerecht heb ik gekozen voor de zeebaars met aardappel en courgette, tomaat en olijven. Ik had ook nog een pasta kunnen kiezen tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht, maar ik dacht… wellicht moet ik het nu gewoon even met een gerechtje doen in plaats van drie.

Of vier, want na het hoofdgerecht kwam deze cake, gemaakt door Camilla’s 87-jarige oma. Degene die dit hotel in 1965 begonnen is.

Over die oma van Camilla gesproken, die woont hier dus ook in het hotel, ik heb haar ontmoet en geloof me.. ik teken er voor als ik er op mijn 87ste zo bij loop. Ze heeft haar eigen kookboek vol met eigen recepten. Helaas in het Italiaans, maar waar een wil is, is een weg.. als ik in Nederland ben ga ik zeker een recept proberen (en met jullie delen natuurlijk). Oh het boek is ook gesigneerd door oma.

Half twaalf, terug in de hotelkamer, ik denk dat het tijd is om te gaan slapen, Roos denkt daar anders over want die heeft dus sinds kort iemand waar ze veel mee belt (als je haar op Snapchat volgt, Roosdejongh, had je vast al zo’n vermoeden).

Inmiddels is het vrijdagochtend, onze laatste dag hier in Hotel Milano, morgenochtend rijden we naar het ‘echte’ Milano voor de Wings For Life World Run met PUMA en Red Bull. Oh en om mijn verjaardagscadeautje te kopen denk ik. Wat ik wil gaan kopen, nog geen flauw idee. Maar ik heb wat geld van mijn ouders en van mijn oma. 

Liefs,
Annemerel