Goedemorgen! Vrijdagochtend! Half acht, tijd om te ontbijten. We hadden nog wel drie uur langer in bed kunnen liggen, maar een goede motivatie om ons bed te verlaten zijn de warme chocolade croissants, die er alleen zijn als we vroeg zijn. Dus hup hop, het bed uit als de kerkklokken luiden. Als je eenmaal wakker bent en de ontbijtzaal in bent gelopen, ben je je bed binnen no-time vergeten.
Ontbijt vanmorgen, stukje appeltaart, chocolade croissant, broodje met boter, bakje met fruit (ananas, aardbeien en bloedsinaasappel), vers sapje met mango en sinaasappel en een cappuccino.
De ochtend spendeer ik wederom met mijn MacBook, blog, mail, beginnen met het bewerken van mijn video hier in Bergamo/Bratto. Tussen 12.00u en 13.00u lig ik een uurtje in de zon, maar dan gaan de wolken voor de zon en vind ik het een mooi moment om te gaan lunchen.
Lunchen doen we vandaag wederom met Camilla. Dit keer kiezen Roos en ik allebei voor de zalm met een vinaigrette met basilicum, courgette en frietjes (met mayonaise).
Oh en laten we vooral het glas Chardonnay niet vergeten. Heel belangrijk. Chardonnay. Ook al was het gisteren officieel de dag van de Sauvignon Blanc. Wat ik overigens ook vaak een hele lekkere druif vind, zeker als deze gebruikt wordt in een Nieuw-Zeelandse wijn. Maar een Italiaanse Chardonnay is ook absoluut niet verkeerd.
Net als dat deze aardbeien met vanille ijs absoluut niet verkeerd zijn. Ik heb afgelopen dagen meer aardbeien op dan dat ik normaal in een heel seizoen eet. Ik klaag niet.
De zon heeft ons officieel verlaten dus maken we samen met Camilla een uitstapje naar Lago di Iseo, een meer hier in de buurt. Outfit of the day (heel speciaal vandaag), broek van Levi’s, onzichtbare schoenen van Isabel Marant, shirt van &Other Stories, jasje van ZARA en tas van Céline.
Wat we doen aan het meer van Iseo? Een aperitivo drinken. Ik ga (natuurlijk) voor Spritz, Roos gaat voor een caparinha en Camilla voor een virgin Pina Colada. Ik heb mijn sleutels namelijk aan haar overgedragen, hoef ik zelf lekker een keer niet te rijden (en kan ik met een gerust hart mijn Spritz drinken).
Het dorpje – Lovere – is heel prachtig en typisch Italiaans. Als ik even met mijn ogen knijp is het net alsof ik aan het Gardameer ben.
Eerste gelato van de roadtrip! Natuurlijk een citroenijsje, want dat is mijn favoriete smaak!
Inmiddels zijn we een uur verder en doen we een tweede aperitief, dit keer in de hotelbar van Hotel Milano. Ik probeer deze week zoveel Spritz te drinken dat ik er na deze reis genoeg van heb en het nooit meer hoef te drinken (ik denk niet dat dat gaat gebeuren, maar het is het proberen waard, ooit heb ik zoveel roze koeken op dat ik er nu nog steeds van moet kokhalzen bij alleen maar de gedachte).
Ons laatste diner bij Hotel Milano, we hebben vandaag als voorgerecht mozzarella uit Napels, van de zus van de opa van Camilla. Het lijkt me onnodig om uit te leggen dat dit ontzettend goede mozzarella was. En de tomaten… die smaken hier dus twintig keer beter dan in Nederland.
Mijn hoofdgerecht is een pasta met truffel.
Hoe Italianen ervoor zorgen dat ze niet moddervet worden van al dat lekkere eten, ze bestellen soms gewoon een bord vol met gestoomde broccoli als avondeten. Oh Camilla, ik had toch beter een voorbeeld aan jou kunnen nemen. Ik voel mijn jeans strakker en strakker gaan zitten.
Zeker na deze ontiegelijk lekkere appeltaart van de oma van Camilla. Oh hou op met me. De perfecte combinatie tussen krokant, fluffy, zacht, warm, koud, zoet en appel. Perfect dus. Neem aan dat dit recept ook in het boek staat dat ik gisteren gekregen heb, dus wellicht deel ik dit recept ooit nog wel eens met jullie. Of jullie moeten gewoon naar het hotel van Camilla’s oma gaan natuurlijk, dan kun je ook om deze appeltaart vragen.
Ik sluit de avond af met het editten van mijn vlog, het online proberen te krijgen van mijn vlog (op dit moment nog steeds een onmogelijke missie), het schrijven van deze blog, het kijken naar de zonsondergang (ook al een onmogelijke missie omdat de zon achter de wolken zit), het schrijven van een andere blog… en wat eigenlijk niet? Het is inmiddels tien uur. Ik moet nog een blog schrijven en ik moet mijn koffer inpakken. Morgen om half acht rijden we richting Milaan. Tijd vliegt. Ik moet ook nog de koffers naar de auto brengen anders moet dat morgen super vroeg voor het ontbijt en ik moet…
Krijgen jullie al stress van die laatste alinea? Ik bezorg mezelf stress door al deze dingen continu achter elkaar te zeggen tegen mezelf. Zo van je moet nog dit doen, je moet nog dat doen, je moet nog…. ik zou beter tegen mezelf kunnen zeggen, relax een beetje, het is vrijdagavond negen uur. Adem in adem uit. Maar ja, luister ik daar naar? Tuurlijk niet! Maakt niet uit, het is wie ik ben en ooit komt het heus wel goed met me. En zo niet, dan toch!
Liefs,
Annemerel
Ik hoop dat je nog een avondje hebt kunnen genieten zonder stress. In ieder geval wilde ik even melden dat het kwijl me de afgelopen dagen steeds langs mijn kin loopt met al die foto’s van dat heerlijke Italiaanse eten! Misschien kun je met je uitgever overleggen of ze een vertaalde druk willen maken van dat kookboek van oma? :D In ieder geval ga ik dit hotel zeker onthouden voor als ik naar Noord-Italie wil!
Ik volg je blog echt met veel plezier, maar alsjeblieft, hou óp met het constant benadrukken en uitvergroten van wat je allemaal moet doen, hoe weinig tijd je hebt en hoe beroerd je je voelt. Nobody cares, je leeft volgens mij echt in een soort luchtbel. Ik denk dat het goed voor je zou zijn om een keer écht druk te zijn. En dan bedoel ik niet dat je misschien een paar keer een avond doorwerkt. Je zegt wel steeds ‘ik klaag niet’, maar ondertussen doe je niet anders. Nogmaals, ik vind je blog echt leuk, maar zo onrealistisch.
Wat een onaardige reactie, als je er zo aan stoort lees het dan niet!
Ze heeft wel een beetje gelijk…
Ergens ook wel een beetje mee eens. Als je al stress krijgt van die laatste alinea, sjonge… Je kan drukte ook teveel uitvergroten. Annemerel kiest er ondertussen wel zelf voor om vrij vaak op (pers)reis te gaan, als dat teveel drukte met zich meebrengt, is vaker nee leren zeggen misschien een goed idee :-)
Eens. Het verwende prinsesje heeft er echt geen benul van hoe het is om het écht druk te hebben.
En dat weet jij door een snapshot diary te lezen?
Je kent haar niet eens! Jaloers? ;)
Wat is volgens jou/jullie mierenneukers “het echt druk hebben” dan?
Annemerel heeft het gewoonweg goed voor elkaar. Werk wat zij met plezier doet en nu genieten van een verdiende break. De druk die zij nu ervaart is voor haar groot omdat ze veel kan ontspannen. Zou jij ook eens moeten doen Nina (en andere zijkerds)
Ik vind die laatste alinea niet echt klinken als genieten van een welverdiende break. De reactie van sommige mensen is misschien te heftig maar ik lees haar blogs steeds minder vaak omdat ze eigenlijk altijd wel zegt dat ze het zooo druk heeft alleen wel een etentje hier heeft, persreisje daar, dingetje hier…. maar dan denk ik van je kan ook eens nee zeggen tegen dingen. Maar dat doet ze dan ook weer niet. Dan moet je gewoon ballen tonen en zeggen van oke ik doe alles en dan accepteer ik dat het druk is.
Ik heb contact gehad met het hotel en ga er deze zomer heen met mijn vriend! Yes! Thanks to you! :-) veel plezier in Milaan! Genoeg tips geven he, want ik ga ook naar Milaan deze zomer haha.
Ah hier lig ik dan in België op mijn plastieken strandstoel van de zon te genieten.. Leuk hoor al die snapschot diary’s. Geniet er maar lekker van!
Wat een heerlijke diary weer! Geniet van Milaan!
Ik heb er vertrouwen in dat alles wat je nog moest doen uiteindelijk gelukt is, maar ik snap wel dat je er stress van kreeg ;) En nooo ik denk niet dat Aperol Spritz ooit gaat vervelen… Hoewel, als je het op vakantie zo lekker ‘vers’ hebt gedronken is uit een flesje ineens een stuk minder speciaal.
Wat een lekker eten komt er voorbij zeg. Die appeltaart ziet er heerlijk uit. Veel plezier in Milaan.
Op de laatste alinea na ziet het er allemaal heerlijk zorgeloos uit! :D