Drie weken gaat Tuur en ik door het leven als Meneer en Mevrouw van Dijk – de Jongh. Of nou ja, officieel zijn we nog gewoon Meneer van Dijk en Mevrouw de Jongh, maar dat moeten we nog ‘even’ regelen bij de gemeente (ik weet dat dit heel makkelijk gaat, ik zat gisteren al op de juiste pagina in het systeem, maar ik dacht… laat ik toch nog even wachten totdat ik dit samen met ‘mijn man’ kan doen, dat is wellicht leuker). Anyway, mijn ‘man’ dus. De eerste week belandde ik iedere keer weer in een giechelbui als Tuur mij zijn vrouw noemde bij het inchecken bij een hotel, of wanneer ik Tuur ‘mijn man’ noemde. Inmiddels voelen de nieuwe titels al wel iets comfortabeler.
De dag zelf gaat de boeken in als de mooiste dag van mijn leven (tot nu toe) en dat had ik van te voren totaal niet verwacht. Ik dacht juist dat er veel te veel druk op de dag zou liggen, waardoor het uiteindelijk gewoon zou voelen als een leuke dag, maar geen exceptioneel bijzondere dag. En ik denk dat dat achteraf de truc was. Door er niet zoveel van te verwachten, was de druk niet zo groot, waardoor het uiteindelijk echt een super mooie dag was. Zo’n dag waarbij je continu denkt ‘ooh nee, laat de tijd stil staan, ik wil dat dit nooit over is’ en ‘ohhh dit wil ik allemaal nog een keer’. Het minst leuke van de dag vond ik dat ik heel goed besefte dat dit alles ‘een keer en nooit meer’ zou zijn. Je gaat er op je bruiloft immers vanuit dat je maar een keer trouwt, toch? En ook al trouw je om wat voor reden dan ook een tweede keer, de tweede keer is nooit hetzelfde als de eerste keer.
’s Ochtends vroeg liep ik hard naar de trouwlocatie een paar kilometer verderop. Tuur (helaas last van een mini blessure) reed met de auto naar de locatie. We ontbeten met cappuccino’s en açai bowls en werden toevallig herkend door twee jongens van de locatie. Ze vroegen ons of we op het strand of in de strandtent zelf wilden trouwen. Ja, daar hadden we dus nog geen definitief besluit over genomen op de ochtend van de bruiloft. Er was een vrij krachtige wind, maar ze voorspelden wel goede temperaturen en heel veel zon. Mij maakte het op dat moment niet uit, Tuur zei ‘op het strand natuurlijk’ en zo kwam het dat we op de ochtend van de bruiloft besloten op het strand te trouwen.
Na het ontbijt reden we samen terug in de auto naar huis. We douchten, pakten onze tassen in en reden naar mijn ouders. Daar kwamen Laura en haar man ook naartoe om wat spullen op te halen, zij zouden er namelijk voor gaan zorgen dat alles geregeld was op onze trouwlocatie. Omdat ik Laura heel goed ken en weet dat ze alles altijd 100% onder controle heeft vond ik het helemaal niet moeilijk om dit los te laten, ik wist gewoon dat zij dit perfect zou regelen. Dat ik me er niet mee hoefde te bemoeien. Dat gaf super veel rust. Ondertussen deed mijn zusje mijn make-up in de tuin, reed Tuur naar de kapper om zijn haar professioneel te laten doen (omgekeerde wereld dit, want ik deed het dus gewoon zelf!). De fotografen kwamen aan, Tuur kwam weer terug, we aten broodjes van de Franse bakker als lunch en toen was het tijd om ons aan te kleden. Op de eerste verdieping werd ik geholpen door mijn moeder en zusje, op de begane grond werd Tuur in zijn pak gehesen door mijn vader.
Het eerste moment dat we elkaar zagen was bijzonder. Ik was samen met Tuur naar de Bijenkorf geweest om zijn pak uit te zoeken, dus ik wist wel hoe hij er ongeveer uit zou zien, maar ik heb dus bijna tien maanden lang foto’s van mij in mijn trouwjurk verborgen gehouden. Volgens mij kon Tuur mij in mijn trouwjurk wel waarderen.
De tijd ging veel te snel, we hadden twee uur om foto’s te maken ingepland maar uiteindelijk hadden we slechts een half uur. Gelukkig hadden we een toplocatie (de duinen van het Westduinpark) en zat het weer ontzettend mee, dus hadden we niet veel tijd nodig om goede foto’s te maken. Tuur ging vervolgens door naar de trouwlocatie, terwijl mijn zusje mijn make-up bijwerkte (het halve strand zat in mijn foundation, goede scrub!) en we wachtten op mijn ouders, die met ons naar de trouwlocatie zouden rijden.
We waren ruim op tijd, er was parkeerplek (hier had ik enige stress over omdat parkeren bij het strand op een zonnige dag soms best lastig kan zijn), we wandelden het laatste stukje door de duinen naar de locatie. Ik werd van alle kanten gefeliciteerd (ook al was ik officieel nog niet getrouwd) en ik voelde me eigenlijk heel erg relaxt. Ik had verwacht dat ik een glaasje alcohol vlak voor de ceremonie had willen drinken, om mijn zenuwen de baas te worden, maar dat was dus nergens voor nodig, ik voelde me prima. Terwijl we het duin afliep naar de locatie hadden mijn zusje en ik de grootste moeite om mijn jurk in het gareel te houden, ik was continu bang dat mijn sluier weg zou waaien, maar dat gebeurde gelukkig niet. Het moment dat mijn vader mijn hand aan Tuur gaf, daar kan ik me weinig meer van herinneren, maar gelukkig zijn er foto’s van.
De ceremonie was super relaxt. Onze buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand had een mooi verhaal, Tuur en ik deden onze geloften waar ik best wel zenuwachtig voor was in de weken voor de bruiloft, maar waar ik op de dag zelf dus totaal geen zenuwen voor had. We zeiden ja, we gaven elkaar een kus en het lukte ons allebei om de ring in een keer goed om de vinger te krijgen. We proostten met champagne op het strand, spraken iedereen van een afstand (wat volgens mij redelijk goed gelukt is) en vanaf daar ging het allemaal bijzonder snel. Er was een (zittende) borrel, een (zittend) diner, we maakten prachtige foto’s met zonsondergang, sneden de bruidsstaart aan, genoten van de bruidstaart en werden uitgezwaaid met sterretjes op het strand.
En toen zaten we ineens thuis op de bank… met een enorme lach op ons gezicht. Compleet vermoeid, maar tegelijkertijd klaarwakker. Alsof we net een mega PR in een hardloopwedstrijd gelopen hadden. Hyperactief dus en tegelijkertijd doodop van alle indrukken van de dag.
Het was een fantastische dag en als ik het over mocht doen zou ik niets anders doen… Ik denk dat je dan van een geslaagde bruiloft kunt spreken, toch?
Liefs,
Annemerel
P.S. de komende weken wil ik iedere vrijdag een blog over de bruiloft delen. Over mijn make-up en haar bijvoorbeeld, over de jurk, over ons budget… mocht jij nog onderwerpen hebben waar je graag meer over wil lezen, laat het dan vooral weten in de comments.
Prachtig verslag en wat een beeldschone foto’s!! ❤️
Heerlijk om zo mee te mogen genieten!
Hahaha zo herkenbaar dat “mijn man” wennen is. Voel me dan ook meteen extreem volwassen als ik Stephan mijn man noem! En dat na bijna 4 jaar ;)
Prachtig allemaal! Fijn dat de dag zo perfect uitpakte voor jullie. Zoiets willen wij ook graag, simpel maar prachtig en bijzonder! :)
Wat een prachtige foto’s! Benieuwd naar de rest
Wat leuk om te lezen! En die foto’s zijn zó gaaf! Ik word er ook spontaan blij van!
Ooooh, heerlijk om te zien! <3
Een blog'verzoekje' dat ik misschien wel heb is hoe jullie erin geslaagd zijn om zo'n kleine gastenlijst samen te stellen, waar hebben jullie 'geschrapt' en waar niet? Mij lijkt het hemels om ooit in kleine bezetting te trouwen maar ik zou niet weten hoe ik aan een kleine gastenlijst zou moeten beginnen met al die familie/vriendengroepen etc.
Wauw zo leuk om te lezen en zo mooie foto’s! ik kan alleen maar hopen dat onze dag er ook zo uit gaat zien in April 2021. Ik wil eigenlijk over alles lezen want we hebben nog best veel niet geregeld haha, dus ik ben vooral benieuwd welke details je allemaal in de laatste week nog hebt gedaan (daar las ik al iets over op je blog), maar ik kan me ook voorstellen dat niet iedereen hier mega geinteresseerd in is….
Yess, zoveel zin in je blogjes over de bruiloft!
Super leuk! Ik trouw volgende maand, zo spannend!
Wat ik me wel afvroeg, hoe heb je ervoor gezorgd dat er gepaste afstand was tussen de gasten?
Ik maak me daar wel een beetje zorgen om op onze bruiloft..
Yes, ik kijk zo hard uit naar meer trouwcontent! Het ziet er op de foto’s echt uit als een prachtige dag!
Wat een prachtige foto’s! Leuk dat je ons zo meeneemt en fijn dat je weer terug bent on the blog 😊
Geweldig. Ik volg je al enorm lang. Merkte het laatste jaar wat minder een klik, maar I’m backkk in ieder geval op de vrijdag! Super leuk.
Ik kan soms nog in huilen uitbarsten als ik denk aan ons trouwweekend en hoe dat nooit meer nog een keer kan. Haha was ook het mooiste weekend van mijn leven!
Blog onderwerp: emoties. En de huwelijksnacht haha. Waar kozen jullie bijvoorbeeld niet voor een hotel?
Liefs.
Ohhh, wat mooi om te lezen! En prachtige foto’s 😍. Heb enorm veel zin in de blogs over jullie bruiloft. Mijn vriend en ik willen over twee jaar trouwen, dus ik heb graag genoeg inspiratie, haha. Ik ben, naast je jurk, haar en make-up ook wel benieuwd hoe jullie de locatie en jullie ringen hebben gekozen.
Heerlijk om te lezen allemaal!!
Leuk Annemerel! Zo leuk om dit te lezen! Wij trouwen volgend jaar in de champagnestreek dus ik geniet enorm van dit soort verhalen! Waar ik benieuwd naar ben:
• had je ceremonie meesters? En zoja hoe verdeelde je het voorwerk tussen hen en jullie?
• waar vond jij goede schoenen? Voor mij echt een heel gedoe!
• hoe was je jurk uitzoek ervaring? En waarom werd je verliefd op deze jurk?
• hoe ging het ringen uitzoeken?
Liefs, Charlotte
Ik ben echt blij voor jullie dat het zo’n relaxte dag is geweest! Ik was nog even bang dat je door de spanning in de middag al een migraine-aanval zou krijgen… het ziet er allemaal mega gezellig uit, ik kan niet wachten op de blogposts! Ik ben benieuwd naar de jurk ervaring (het kopen, wist je al wat je wilde of werd het iets totaal anders?) en het eten die dag (hoe ging de menu samenstelling, hadden jullie nog een specifiek idee etc)
Oh en yay: je huid zag er perfect uit! Haha als mede acne-lotgenoot is mijn grootste angst om een joekel van een kloppende puist te hebben op m’n bruiloft ooit, waarschijnlijk opengekrabd door de paniek en spanning. Já er zijn dingen belangrijker enzo, maar ik zou toch balen als je met je puist op de foto’s staat, haha!
Suuuuper leuk om te lezen en te weten dat er nog meer blogs over komen!
Ik mag mij sinds deze zomer ook verloofd noemen, dus vind het super leuk om inspiratie te halen uit trouwervaringen van anderen.
Ik kijk uit naar de komende blogs!
Leuke Blog! Ondanks dat het vier jaar geleden dat ik trouwde, vind ik het leuk om dit te lezen! Het is een leuk proces om door heen te gaan met van alles regelen en voor brides to be leuk om inspiratie op te doen. Zo had ik ooit een tip onthouden om geen sokken aan te doen als je bijvoorbeeld foto’s vn je schoenen of deel van je benen te zien zijn (want: afdruk van strakke sokken is niet mooi op de foto).
Voor mij blijft het ook altijd een beetje gek om het over mijn man te hebben. Voelt fijn, maar heel volwassen!
Dit is zó leuk om te lezen, jullie zagen er allemaal prachtig uit!
Ik kan niet wachten op de komende blogs :-)