“Omdat ik de komende weken in Italië ben heb ik de hulp van jullie ingeschakeld! De komende weken lezen jullie iedere middag om 17.00u een gastblog van een van jullie. Vandaag is het de beurt aan Judith. Ze is 25 en is Sales Executive bij een Japans bedrijf. Maar het leven van een twenty-something meisje gaat niet altijd over rozen…”
Voor de duidelijkheid, het is niet alleen maar moeilijk om in je twenties te zijn. Het is best leuk en spannend, maar ook eng. Ik zeur gewoon graag. Neem me dus vooral niet te serieus.
Dus, je twenties. Wauw hallo, je hebt plotseling zó veel verantwoordelijkheden! Ik vind het vrij frustrerend omdat ik nog steeds niet heb uitgevonden wat ik nu wil met mijn leven, en op de een of andere manier voel ik een bepaalde druk om dat zo snel mogelijk uit te moeten vinden. Je bent nu eenmaal volwassen en de samenleving verwacht een hele hoop van je.
Toen ik naar Berlijn verhuisde, voelde ik me voor het eerst heel volwassen. Ik was 21 en had altijd in een klein dorp gewoond, samen met mijn ouders en broertje. Plotseling woonde ik op een klein kamertje in een wereldstad. Ik vond het helemaal niet erg om elke dag te koken en zelfs de was doen vond ik best oke.
Dat is waar mijn zelfstandige leven begon. Ik leerde dat je nooit je roze sokken samen met een wit shirtje in de was moet doen, tenzij je wilt dat je witte shirts een vage roze kleur krijgen. Ook leerde ik dat je het beste kunt ontbijten met pannekoeken, maar dat het beter is om ook af en toe een gezonde smoothie te nemen. Ik leerde wat een eersteklas katerontbijt is (Pasta bolognese, écht waar dames en heren! Probeer het maar eens uit), en dat je je Erasmus-beurs ook gewoon kunt gebruiken om te gaan shoppen op de Ku’damm.
Het zit zo, als je verhuist naar een grote stad moet je leren incasseren. Je bent alleen en het maakt niemand eigenlijk iets uit wat je denkt, hoe je je kleedt of wat je doet (wat ik echt superfijn vond). Ik denk echt dat Berlijn de leukste stad is om jezelf te zijn of te worden. Iedereen is er zo relaxed. Ik studeerde er een half jaar en dat was echt de beste tijd van mijn leven. Jullie snappen natuurlijk allemaal dat er weinig werd gestudeerd maar dat er vooral werd gefeest in de lokale Bierkeller.
Het is eigenlijk nog allemaal leuk om een twintiger te zijn totdat je afstudeert. Op dat moment behandelt de samenleving je pas echt als een volwassene (ook had ik geen studenten-OV meer, wat echt een tragedie was). Welkom in het leven van de serieuze, werkende mensen. Plotseling moet je alles weten, erger nog, mensen gaan ervan uit dat je alles weet. Alsof ik weet hoe het belastingsysteem werkt, of hoe je je pensioen moet regelen, of dat je die blauwe enveloppen toch écht open moet maken. De enige enveloppen waarvan ik weet dat ik ze open moet maken zijn de maandfacturen van de H&M.
Als werkend meisje ben ik de weekenden ook véél meer gaan waarderen. Uitslapen is, naast shoppen en uiteten gaan, een van mijn favoriete bezigheden. En over uitgaan gesproken, dit is heel iets anders als je in je twenties bent. Ik heb de kracht gelukkig nog wél om twee nachten achter elkaar door te halen en de hele nacht te dansen totdat mijn voeten pijn doen, het duurt helaas wat langer om hiervan bij te komen.
Ik vind het echter ook heel leuk om onder het genot van een goede fles wijn (geen goedkope hoofdpijnwijn) discussies te hebben met mijn vriendinnen waarom het zo vreselijk is om twenty-something te zijn.
Ook worden vriendschappen waardevoller. Waar ik mijn vriendinnen op de middelbare school nog iedere dag zag, zie ik hen nu misschien maar een keer per week. Maar dat is helemaal niet erg, want we hebben allemaal onze eigen dingen en moeten afspraken nu inplannen. Dat ik hen niet iedere dag zie betekent niet dat onze vriendschap verwatert, ik denk juist dat deze met de jaren sterker wordt. Ik vind het heerlijk om te zien hoe mijn vriendinnen allemaal veranderen in de unieke, superknappe en slimme persoon die ze nu zijn, en ik ben ontzttend trots op ze. In deze chaotische wereld van een twenty-someting meisje zijn, weten we ons allemaal staande te houden en ik denk dat het volwassen worden ons best goed afgaat, mede dankzij die fles wijn.
Liefs,
Judith
Herkenbaar!!
Nog zo iets.. Dat je gaat realiseren dat je niet meer “bij de jeugd” hoort en trends moet gaan opzoeken op Google (Dab-ben/ing what the…)
Maar nog niet altijd als volwassene wordt gezien door 40 plussers..
P.s. trots op je Judith! Xx
Dankjewel lieve Fonnie! Je kan anders wel dabben als geen ander hehe
XX
haha leuk geschreven en natuurlijk heel herkenbaar!
Haha dankjewel! Dat was de bedoeling!
Wat een heerlijke blog.
Heel herkenbaar, maar daarnaast ook gewoon fantastisch geschreven.
Dankjewel!
Superleuke reactie! Als je meer wil lezen, check alwaystwentysomething.tumblr.com
Ik beloof dat ik dan wat vaker schrijf haha
Heel herkenbaar. Ik ben net 26 geworden en mag in België dus ook niet meer genieten van het verlaagd tarief op de trein én de kappers rekenen veel duurder aan (bye bye studentenkorting).
Ik ben afgestudeerd op mijn 23ste en ben als zelfstandige aan het werk gegaan, waardoor ik nog veel meer paperassen heb dan een werknemer (waarbij de werkgever onder andere sociale bijdragen enz regelt). Ik heb in het begin meerdere paniekaanvallen gehad omwille van alle facturen en administratie die op mij afkwam.
Gelukkig maken tapas- en wijnavondjes met vriendinnen het inderdaad meer dan goed! ;-) Oh, en het alleen wonen is ook G E W E L D I G !! :D
Oh ja studentenkorting, dát was fijn!
Wat onzettend knap dat je zo jong al die keuze hebt gemaakt om als zelfstandige aan het werk te gaan. Doe je goed!
En inderdaad, het is niet alleen maar erg ;)
Haha zo cool dit! Dankjewel voor de kans Annemerel!
Ik post trouwens heeeeel soms iets op alwaystwentysomething.tumblr.com ;)
Leuk geschreven!:-)
Super leuk geschreven!
Liefs, Eva
Zó herkenbaar dit..pffff
Heel erg herkenbaar en leuk geschreven!
In september vertrek ik op Erasmus naar Berlijn voor een semester, wel leuk om te lezen dat het daar zo’n goede stad is voor een buitenlandervaring :)
Er staan 2 blogs over uitwisselingen en Berlijn op mijn tumblr: alwaystwentysomething.tumblr.com! ;) en als je vragen hebt, let me know! (Bv via instagram: judithkuppers)
Oh wow ik had je reactie helemaal niet meer gezien! Ik ga direct je tumblr eens checken en bedankt voor het aanbod :)
Superleuk geschreven en erg herkenbaar! Ik schrijf zelf graag ook over twentysomething-troubles. Het leven als twintiger is zo makkelijk nog niet. Het is een beetje leven in extremen, aan de ene kant ben je jong, kun je gaan en staan waar je wilt, maar aan de andere kant is het soms ook zo onzeker en vraag je jezelf zoveel dingen af. Denk je net van je puberteit af te zijn, kom je opeens in déze crisis terecht!
Hahaha, geweldig stuk :) Heeel herkenbaar. Vooral die van ‘geen goedkope hoofdpijnwijn’ hahaha.
Oh en de verwachtingen als je dan echt afgestudeerd bent.. Pfoeh :)
Of het uitslapen in het weekend..
Oke, herkenbaar dus :)
Wat leuk geschreven Judith! <3
AMEN!!!
Wat een fantastisch artikel. Ik herken mezelf hier echt enorm in! Alleen ging ik niet naar Berlijn, maar naar Schotland. De wereld ligt aan je voeten en daarna kom je terug in die harde realiteit en zware keuzes (gaan we voor pizza of sushi?). Ik vind het heerlijk hoe je al die twenty-something problemen omschrijft.
Leuk geschreven! Ik heb net het eerste jaar studeren/op mezelf wonen achter de rug dus kan me in dat deel wel heel goed vinden ;)
Ohh geweldig, dit Berlijn Erasmus verhaal klinkt zó herkenbaar! Zat je ook in zo’n Wohnheim in Friedrichsfelde-Ost? In die Bierkeller heb ik mooie avondjes beleefd ;)
Wat een heerlijk stuk!
En over die H&M enveloppen…. Te herkenbaar haha ;)!
Oh wat een SUPER leuk stuk! Het begon met een lach en het eindigde met een lach, en in tussentijd dacht ik alleen maar *KLOPT!!!* *DIT IS ZO WAAR!!*
Ik ben zelf dan nog maar 23, maar ben op mijn 19e op mezelf gaan wonen en begonnen als zelfstandige.
Zoveel ‘fouten’ dat ik heb gemaakt om over de paniekaanvallen nog maar te zwijgen..
Vooral het stukje van ‘mensen gaan ervan uit dat je alles weet’. Echt, de nagel op de kop. Gaan ze doodleuk zeggen ‘Wist je dat dan niet?’ Nee, HOE zou ik het moeten weten. Het lijkt precies dat wanneer je de stempel volwassenen krijgt, je vanuit het niets alwetend ben. :p