“Marloes schreef deze blog in Thailand, waar ze samen met haar man verblijft, hij bereidt zich voor op een kwalificatie voor de wereldkampioenschappen Ironman 70.3 en zij… laat vooral los. Hoe, wat en waarom? Daar moet je Marloes’ blog voor lezen.”
Thirty is the new twenty. Ja. Blablabla. Ik vond het behoorlijk kak toen ik begin dit jaar aan de beurt was. Dertig vond ik altijd super oud. Zo’n leeftijd waarop je shit voor elkaar hebt. Kinderen en zo. En een huis. Oh en vergeet ook niet een dikke carrière. Tja, al die zelfopgelegde ‘moetjes’ zorgden ervoor dat ik een week voor mijn dertigste verjaardag knetter overspannen thuis kwam te zitten. Happy f-ing birthday to me. Er waren legpuzzels, twee weken alleen op Bali, yoga, een drastisch kappersbezoek, kilometers wandelen, eindeloze gesprekken met vrienden, familie, de psycholoog en de coach, oh en natuurlijk twee tatoeages, voor nodig om er weer bovenop te komen.
Er bovenop kwam ik zeker, enigszins verward over what just happened. Want als ik niet blij werd van de baan en het leven waar ik zoveel jaar naartoe had gewerkt, wat moest ik nu dan doen? Nu begon de comeback pas echt. Er kwamen nog meer uren psycholoog en coach. Waar word ik nou blij van? Reizen was iets wat telkens terugkwam, maar met een kersverse echtgenoot thuis die het daar fijn had, was dat voor mij langer dan een maand geen optie. En ik was ‘al’ dertig. Dat kon niet meer. Gekke gekkerd.
Mijn man had op dat moment eigenlijk twee banen. Zijn echte ‘centjes-verdien-baan’ en zijn passie, triathlons. Ironmans om precies te zijn. En in die Ironmans bleek hij ook niet slecht. Het woord ‘wereldkampioenschap’ viel steeds vaker. Ik hield geregeld ‘ted talks’ in de keuken dat hij zijn droom moest volgen. Ik wist het dan even niet meer, maar voor hem was het juist zo duidelijk wat hij wilde. Ga ervoor! En zo komt het dat ik deze blog vanuit Thailand schrijf. Banen opgezegd, huis opgezegd, kat weggegeven. Samen op reis en hij aan de voet van zijn eerste Ironman 70.3 race om zich te kwalificeren voor het WK 2017.
Omdat mijn man’s droom een grote stempel op onze reis drukt, krijg ik vaak de vraag ‘maar wat doe jij dan?’ Nou, helemaal niets. Ik laat voor nu los. Ik zie het allemaal wel. Ik zie veel van de wereld, ik train voor mijn tweede marathon, ik schrijf veel, ik ben weer bezig met het leren van Spaans en ik probeer vooral veel nieuwe dingen uit. Ik merk dat mijn creativiteit weer terugkomt en dat ik hier, op dit moment, heel blij van word. En die dertig? Die boeit dus helemaal niet. Het leven werd voor mij weer een stuk fijner toen ik losliet en een dikke vinger aan alles gaf. In het jaar dat ik dertig werd veranderde mijn wereld van beperkingen in een wereld vol mogelijkheden.
Liefs,
Marloes
De weg van Marloes en haar vriend volgen doe je via hun blog.
Wat heb je het mooi beschreven. You go girl!
Heel inspirerend en zet me aan het denken. Knap dat jullie het aangedurfd hebben!
We leggen onszelf tegenwoordig veel te veel verplichtingen op, dingen die we voor die-en-die leeftijd bereikt moeten hebben en het gevoel van falen als ons leven niks voorstelt vergeleken met dat van leeftijdsgenootjes op Facebook of instagram (die uiteraard hun momenten van falen niet delen met de rest van de wereld)… heel af en toe word ik ook overvallen door zo’n gevoel maar gelukkig kan ik het makkelijk weer loslaten.
Mooi stukje, fijn dat jij het ook hebt kunnen loslaten! En ik ga zeker een kijkje op jullie blog nemen.
Wauw, heel gaaf. Ik ga jullie blog in de gaten houden!
Wat een fijne, inspirerende blog!
Mooi! Ik ga jullie blog volgen.
Super inspirerend!
Wat gaaf dat jouw droom (reizen) zo weet te combineren met zijn sportdroom! Ik herken hier redelijk wat van met een vriend die ook leeft voor zijn sport, terwijl ik andere prioriteiten heb. Ik ga jullie blog in ieder geval volgen en ik wens hem veel succes met het WK en jou met je marathon!
Wat een heerlijke blog! Dankjewel hiervoor Marloes!
Wow!! Wat super mooi!! You go girl. Geniet van het loslaten:-)
Mooi geschreven! Ik ben nog lang geen 30 maar ken wel dat “waar wordt ik nou gelukkig van?”
Ik heb het nog niet gevonden maar wordt als positiever als ik dit zo lees!
Wat leuk om te lezen! You GO girl.
Wat gaaf dat je die stap hebt durven maken! Geniet er volop van :D
Wauw! Heel erg tof. Wat een knap besluit. Ik herken me heel erg in de “moetjes opleggen”.
Stoer dat jullie die uitdaging zijn aangegaan en dat je hebt durven loslaten!
Heel gaaf Marloes en ik geef je groot gelijk! Ik ga hetzelfde doen, heb mijn baan opgezegd, ga weer reizen en we zien wel wat de toekomst brengt. Volg je dromen en het komt altijd op z’n pootjes terecht. Ik ga jullie volgen :)