HOLIDAY SNAPSHOTS: Maria Alm Part II

Afgelopen zaterdag konden jullie het eerste deel van mijn foto-dagboek lezen en bekijken, vandaag het tweede deel. Met regen en zonneschijn.

Iedere ochtend begonnen we met de zelfgemaakte granola van Kaat. Soms met plantaardige yoghurt van Alpro, soms werd het een açai bowl. Geen verkeerde manier om je dag te beginnen.

Op donderdag maakte ik weinig foto’s en dat had een reden… hier ziet het er allemaal nog heel idyllisch uit. Sneeuw op de bomen, je ziet de bovenkant van de lift… niet veel later begint het te regenen en komt er laaghangende bewolking, waardoor we eigenlijk de hele dag in een (zeer natte) wolk skiën en geen hand voor ogen kunnen zien. Niet echt het moment om je camera uit je zak te pakken en een foto te maken dus.

Je ziet het hier al, geen sneeuw op onze ski’s, maar waterdruppels. Het is boven nul en vochtig, helaas. Maar hé, als je met deze omstandigheden kunt skiën, dan voelt een zonnetje en een net geprepareerde piste als de hemel.

En dat was de dag erna dus het geval. We waren weer als een van de eerste boven en skieden op perfect geprepareerde pistes met een waterig zonnetje. Best wel perfect. Na zo’n dag als donderdag waardeer je zo’n dag altijd extra. Althans, dat heb ik.

Mooi plaatje al zeg ik het zelf, de bewolking hangt nog in het dal, de witte bergtoppen steken er mooi bovenuit. Helaas zijn de boompjes groen, maar dat heeft te maken met de regen van de dag ervoor.

Roos maak even een foto alsjeblieft?

Warme chocolademelk met slagroom smaakt nergens zo lekker als in de bergen. Zie Roos haar gezichtsuitdrukking.

En ook vandaag (vrijdag) delen we een stuk taart bij de koffie (chocolademelk), dit is een kersentaart met slagroom. Het stuk is wederom zo groot dat we aan een stuk ook echt meer dan genoeg hebben.

We zitten (weer) bij de Hendl Fischerei van Mama Thresl, bovenaan de Steinbergbahn. Dit is denk ik het meest ‘hippe’ restaurant/lounge van het skigebied. Mocht je zin hebben in champagne, er is ook een champagnebar. En er worden regelmatig evenementen georganiseerd zoals het ‘Kaiserschmarrn und Kaviar’ evenement op de vrijdagen in maart. Het is maar waar je zin in hebt op de piste ;-). De goulashsoep is ook erg lekker.

Lunchen doen we vrijdag bij Asitz Brau in het zonnetje. Zoals je ziet is Roos hier erg content mee.

’s Avonds barbecuen we met alle gasten van Gastehaus Osterthor, de pavlova die jullie hiervoor zien staan heb ik versierd. Zijn het geen plaatjes ;-).

Zaterdag is alweer onze laatste skidag en hij belooft prachtig te worden. Zie dat zonnetje vanuit het eerste liftje om kwart voor negen? Voorspelt veel goeds toch…?

Eigenlijk weten we dan al dat het niet de hele dag zo mooi zal blijven… er is een föhn voorspeld en dat betekent harde (warme) wind en kans dat de liften gesloten zullen worden.

Maar hier is alles nog redelijk koek en ei en zitten we heerlijk in het zonnetje in de lift.

Maar als we om half twaalf aan de lunch zitten (we hebben dan al 28 kilometer geskied) begint het toch wel venijnig hard te waaien. En zo warm is het eigenlijk ook niet? Ik eet mijn kaiserschmarrn, drink mijn Schiwasser en ga vervolgens snel met de rest weer skiën. Voordat het te laat is zeg maar…

Het bleek eigenlijk meteen al te laat te zijn, we namen nog een piste naar beneden en zagen daar dat de liften gesloten waren. We konden niet meer terug naar het gebied waar we ’s ochtends gestart waren dus moesten met de auto terug naar onze auto die verderop in het dal geparkeerd stond. Jammer, maar helaas, om half een kwam een einde aan onze laatste skidag. Maar hé we gaan niet klagen, want we hebben ’s ochtends toch nog bijna dertig kilometer kunnen skiën en we hebben sowieso een hele mooie week gehad. Zoals Jof ’s ochtends al zo mooi had gezegd ‘We gaan er van genieten zo lang als het kan he?’. Zo is het Jof.

En nu had ik mooi de kans om Roos te leren hoe ze moet tanken. Ze heeft dan misschien geen rijbewijs (ze is nog niet eens begonnen en ze wordt over zes weken 22), ze kan nu wel tanken.

En ik kan nog een rondje hardlopen ’s middags. Ik was even vergeten hoe fijn ik het vind om hier door de bergen hard te lopen. De eerste dagen kwamen ik iedere dag moe thuis en ‘moest’ ik meteen aan het werk; mailbox, blogs, vlog editen… maar naar verloop van tijd begon ik een beetje tot rust te komen en op vrijdag en op zaterdag heb ik een klein rondje van zes kilometer gelopen. Ging beter dan verwacht en was ook een stuk fijner dan ik me aanvankelijk had voorgesteld. Zaten er maar meer uren in een dag, dan zou ik iedere dag hebben hardgelopen.

Dit was alweer mijn laatste wintersportblog van het seizoen. Gisteren ben ik samen met Roos teruggereden naar Nederland. We zaten iets over half acht in de auto en kwamen iets na zes uur thuis. Zo’n tien en half uur gereden dus. Het was drukker dan verwacht en hebben heel wat files moeten omzeilen. Het gros van de nummerborden die we de eerste paar uur tegenkwamen was geel. We waren dus niet de enige Nederlanders die op zondag terugreden van wintersport. Maar hé we hebben het zonder kleerscheuren gehaald, dat lijkt me het allerbelangrijkste.

Nu is het weer tijd voor de orde van de dag, vandaag staat er een dertig kilometer op het programma, moet ik de OPEL Mokka X terugbrengen naar Breda en ga ik me storten op alle moeilijke mails die ik vorige week niet beantwoord heb. Monday, I’m ready for ya!

Liefs,
Annemerel

P.S. dit is echt de laatste wintersportreis van dit seizoen, ik weet dat ik dat eerder gezegd heb en dat ik dan toch weer ineens in de sneeuw zat, maar deze keer kan dat echt niet. Moet me nu echt gaan focussen op Boston en dat boek dat eind dit jaar in de winkel moet liggen. Mag. Niet. Meer. Skiën. Nu. En eigenlijk heb ik ook wel heel veel zin in Boston & Boek, dus nee zeggen tegen alle persreizen die ik op dit moment krijg aangeboden is niet heel moeilijk.