HOME: Een work in progress

Het is twee jaar geleden dat ik op hemelvaartsdag van mijn vader een appartement kreeg doorgestuurd. Mijn vader is Funda-fanaat, dus dat hij huizen doorstuurde was niets nieuws. Wat wel nieuw was… dit was de eerste keer dat ik direct mega enthousiast was. En Tuur ook. We woonden op dat moment in Monster in zijn huis. Ik moet toegeven dat ik me er niet heel erg thuis voelde, maar het was ook weer niet zo erg dat we op stel en sprong wilden verhuizen. Maar toen ik dit appartement eenmaal op Funda gezien had wilde ik a la minute verhuizen. En wel naar dit huis.

Het was net opgeknapt (ik ben geen fan van klussen dus dat vond ik erg fijn), stond op een fantastische plek (nog geen kilometer van de duinen) en het had een enorm dakterras van zestig vierkante meter. Dat was me tot nu toe bij de meeste appartementen in Den Haag enorm tegengevallen, de buitenruimte. Je zit of op de beganengrond met een postzegeltuintje waar de hele buurt in kan kijken, of je hebt zo’n klein balkonnetje waar je maar een paar uur per dag zon hebt.  Bij dit appartement zat ook wel zo’n balkonnetje, maar daarnaast dus ook dat enorme dakterras.

Vier lange dagen volgde, het makelaarskantoor was niet alleen op hemelvaartsdag gesloten, maar ook de dag erna én het hele weekend. Op maandag konden we gelukkig wel meteen een afspraak maken voor een bezichtiging en een week later was het zover. We waren beiden zo enthousiast dat we het liefst meteen 10.000 euro overboden hadden en de deal meteen gemaakt hadden, maar we besloten toch nog even een aankoopmakelaar in te schakelen. Dat het twee jaar geleden een hele andere situatie op de huizenmarkt was moge duidelijk zijn, we kregen het huis namelijk uiteindelijk voor minder dan dat het te koop staat, terwijl je nu met slechts 10.000 euro overbieden keihard wordt uitgelachen. Achteraf gezien dus maar goed dat we toen ons droomappartement vonden en niet langer gewacht hebben. Die situatie nu is echt dramatisch en ik leef mee met iedereen die op zoek is naar een geschikte starterswoning.

De middag dat we de sleutel kregen verhuisden we meteen onze belangrijkste spullen zodat we er meteen konden slapen. We hebben sindsdien nog een keer in het oude huis geslapen, omdat we de vloer gelakt hadden en het huis niet in konden. Dat lakken van de vloer was tegelijkertijd ook het enige dat we nog aan het huis gedaan hebben anders dan onze spullen er in zetten. We wilden eigenlijk wel een nieuwe keuken, maar wilden de verkoop van Tuur’s huis eerst even afwachten. Daarnaast waren gordijnen ook wel handig, maar om de een of andere reden was het een klusje dat we maar bleven uitstellen.

Raamdecoratie

Totdat we halverwege de zomer van 2020 keihard met onze neus op de feiten gedrukt werden. We woonden in een topappartement met heel veel ramen, als het buiten ook maar een beetje warm en zonnig werd, werd het bij ons binnen een sauna. En we konden er helemaal niks aan veranderen, want we hadden niets voor de ramen hangen. Op een gegeven moment was het binnen 33 graden. Ik weet nog dat ik op dat moment verlangde naar de winter, haha. Ik kan het me nu al bijna niet meer voorstellen. Op het moment van schrijven is het half mei en is het voor de zoveelste dag op rij twaalf graden en de regen slaat op dit moment tegen de ramen. Wordt het ooit nog zomer?

Maar goed, op een van die mega hete dagen kwam er een adviseur van Veneta* bij ons langs om ein-de-lijk die gordijnen in te meten. Dat hadden we zelf ook al een aantal keer geprobeerd, maar iedere keer hadden we de afmetingen van de ramen net iets anders opgemeten waardoor we niet meer wisten wat nu de echte afmetingen waren. De adviseur had het in een half uurtje gefixt met een mega handig apparaatje en ook de gordijnen waren snel uitgezocht. Die hadden we online al uitgezocht, maar het was toch fijn om het ook nog even in het echt te kunnen bewonderen alvorens we de knoop doorhakte.

In de woonkamer zijn we gegaan voor brede jaloezieën van 63mm, in alle andere kamers (drie slaapkamers en de badkamer) normale jaloezieën van 50mm. We hebben gekozen voor zwarte houten jaloezieën, de ‘Harmony‘. Volgens Veneta is dit de meest populaire jaloezie die ze verkopen en ik begrijp waarom, het ziet er echt heel mooi en chic uit. Naast de jaloezieën hebben we achter bij mijn ‘kantoor’ van die mooie doorschijnende witte gordijnen (voile, dubbele plooi, ‘Athena‘ in de kleur Ivoor). Je kunt hierdoor nog goed naar buiten kijken en er komt veel licht binnen, maar van buiten zie je niet wat er zich achter de gordijnen afspeelt, wat ik wel zo prettig vind.

Een paar weken later werden de gordijnen geleverd, in een middagje was alles opgehangen. Echt, kind kan de was doen… waarom hadden we hier zo lang mee gewacht? Het huis is met de jaloezieën ook meteen een huis. Het voelt af, terwijl ons appartement altijd een work in progress zal blijven. We hebben tot nu toe nog geen hele zomerse dagen gehad, dus ik kan je niet vertellen of het helpt om de warmte buiten te houden, maar ik kan me niet voorstellen waarom het niet helpt bij het buiten houden van de ergste warmte.

Een nieuwe keuken

Ook de keuken is inmiddels vervangen. Vrijwel direct na het eureka momentje van de gordijnen maakten we een afspraak bij een keukenwinkel in de buurt (Kvik). Ik weet dat je normaal gesproken meerdere keukenwinkels afgaat om dingen te vergelijken, maar Tuur en ik hebben daar allebei het geduld niet voor, dus wij gingen meteen voor de eerste de beste keuken (echt, het was de eerste keuken die we bij binnenkomst in de showroom tegenaan liepen) in de eerste de beste winkel.

Over de indeling hebben we nog wel even goed moeten nadenken. Het is super fijn om een huis ‘kant-en-klaar’ te kopen, dat wil zeggen kant-en-klaar met een oude keuken erin geplaatst. Wat minder handig is, is dat je geen flauw idee hebt hoe het eigenlijk zit met de leidingen in je huis en de elektra. We bleken aan de achterwand maar één groep te hebben, als we daar meerdere groepen hadden willen maken hadden we het hele plafond (65m2) opnieuw moeten stucen. Best een kostbaar klusje. Maar uiteindelijk hadden we de keuken zo ontworpen dat we niets extra’s hoefden aan te leggen.

Inmiddels zit de keuken er zo’n drie maanden in en kan ik me al bijna niet meer voorstellen dat we ooit een andere keuken gehad hebben. De Quooker was een dure uitgave, maar kan ik iedereen aanraden. Nooit meer wachten op kokend water. De grote koelkast en vriezer (met vijf laden) zijn ook echt een uitkomst. Ik heb eindelijk mijn ijs-la. Dat wil zeggen, een la gevuld met alleen maar ijsjes. Laatst waren de magnum in de bonus, 1+1 gratis… daar hebben we goed gebruik van gemaakt, begrijp jij.

Wat moet er nog gebeuren?

Het balkon hebben we afgelopen maand eindelijk aangepakt. Of nou ja, we, ik kan beter zeggen… Tuur. Zelf kon ik met mijn dikke buik niet echt goed helpen. Maar we hebben alles wel samen uitgezocht. We hebben de randjes van het beton wit geverfd (de oude verf was helemaal losgelaten), we hebben er een vloertje opgelegd (gewoon zo’n klik vlondertje van IKEA), we hebben een bankje en een tafeltje gekocht en wat bamboe tegen de reling geplaatst. Het is echt een wereld van verschil en een super fijn plekje om ’s ochtends even te genieten van een ontbijtje of kopje koffie.

Het dakterras… daar moeten we nog mee aan de slag. Ik vind het er nu een ongezellige bende met een oude verrotte houten bank en wat palmbomen die hun beste tijd ook wel gehad hebben. Op de grond liggen van die standaard vierkante tegels, niet echt gezellig. Die 60m2 waar ik eerst zo enthousiast over was, blijken nu een beetje een probleem. Want… waar begin je zonder fortuin uit te geven? Ik denk dat we project dakterras nog maar een jaartje uitstellen, een bruiloft, keuken en baby in een jaar tijd waren best al grote kostenposten. Wellicht is het wel tijd voor een nieuwe tuinset, want dat liggen op die houten bank, daar ben ik wel een beetje klaar mee en ik heb zo’n vermoeden dat we de eerst komende maanden niet veel verder dan ons dakterras zullen komen.

Mijn nesteldrang is erg blij met ons huis. OK. Het kan altijd beter opgeruimd (hoe doen mensen dat toch? altijd een perfect opgeruimd huis… ik heb nog geen rondkruipende baby en ik vind het nu al lastig om bij te houden), maar ik voel me 100% thuis en ik zou op geen andere plek willen wonen dan hier.

Liefs,

Annemerel

*Wij hebben de raamdecoratie deels van Veneta gekregen. De keuken hebben we tot de laatste stuiver zelf betaald ;-).