Twee maanden geleden, half juli, ik lig voor de zoveelste middag op rij samen met mijn zusje op een grote opblaas Flamino op het Gardameer te dobberen. Er is geen wolkje aan de lucht te bekennen, het is warm, maar op het water voelt het aangenaam. De enige inspanning die we hoeven te leveren is om van de kant naar rustiger vaarwater te komen. Ik probeer keihard te genieten en dat doe ik ook wel, maar ik heb het gevoel dat ik niet genoeg geniet.
Ik zeg tegen mezelf, stel je voor over een paar maanden is het thuis koud en regent het, draag je weer een jas en moet je jezelf vasthouden om er voor te zorgen dat je niet wegwaait. Dan zul je nog wel even met weemoed terugdenken aan dit moment.
Natuurlijk kreeg ik gelijk, maar ik had niet verwacht dat dat moment zo vroeg al zou komen. Gisteren kon ik alleen maar denken aan die middagen op het Gardameer. Toen ik met tegenwind op de fiets zat en er een bak water naar beneden kwam, toen ik mijn stuur met beide handen goed vast moest houden om niet van de baan te vliegen toen ik op de snelweg zat tussen Utrecht en Den Haag. Toen ik de 50 meter van mijn auto naar de huidkliniek moest lopen en dat genoeg was om me te veranderen in een verzopen katje.
In mijn herinnering hebben we de afgelopen jaren best een prima herfst gehad. Ik hoorde gisteren op de radio dat het op 14 september 2016 zelfs 31 graden was, mijn auto gaf aan dat het op 14 september 2017 slechts 19 graden kouder was. Doordat het afgelopen jaren in september en oktober zulk prima herfstweer was had ik in mijn hoofd een heel idyllisch idee bij herfst.
In mijn hoofd was de herfst langzaam veranderd in geurkaarsen, Pumpkin Spice Latte’s, kruidnoten en mooie oranje bomen met prachtig helderblauwe luchten. Nu ben ik er achter gekomen dat geurkaarsen zorgen voor vervuilde lucht in mijn appartement (Thanks Dyson om dit voor mij te verpesten), ook weet ik inmiddels dat er in die zak kruidnoten die ik andere jaren met gemak binnen een paar uur wegwerkte 1582 calorieën bevat en OK PSL’s zijn nog steeds even lekker (en zoet en calorierijk) maar er zit nu geen Starbucks meer bij mij om de hoek, wat het plezier ook wel een beetje doet afnemen. En over die bomen, nog een herfststorm en die bomen hebben al hun bladeren al verloren voordat ze goed en wel oranje gekleurd zijn. Toegegeven, op het moment van schrijven (vrijdag 8:38) zie ik vanaf mijn bureau toch wel een stukje prachtig helderblauwe lucht, maar dat is eerder uitzondering dan regel.
Klagen over het weer, wat een heerlijke Nederlander ben ik ook weer. En dat op de dag van de landelijke actie van Sint Maarten. Ik ga me nu even keihard schamen. Of beter nog, mijn schaamte afkopen door iets te doneren.
Liefs,
Annemerel
Dit beschrijft ook wel een beetje hoe ik me voel inderdaad… Vorig jaar was het heerlijk weer, begon ik vol goede moed aan een nieuwe master en gingen mijn vriend en ik naar ons huidige appartement kijken in onze zomerkleding. Nu staat in dat appartement de verwarming al aan en elke stap die ik uit de universiteit zet wordt ik natgeregend.. Maar ach, dit weer hebben we ook nodig om het mooie weer extra te kunnen waarderen zullen we maar zeggen!
Als je geen of weinig verwachting hebt kan er meer ruimte zijn voor genieten… paraplu wil ook wel helpen gekkie!
Haha, ik woon sinds een jaar in Haarlem waar helemaal geen Starbucks is. AAAH. Hiervoor woonde ik in Amsterdam met een Coffee Company 50 meter van mijn huis. Daar ging ik regelmatig een bakkie doen. Nu heb ik geen koffietent dichtbij. Maarrrr, ik waardeer het des te meer als ik het weer tegenkom. En de PSL… Oh oh oh, wat zijn die lekker. Oja, ik hoorde je laatst zeggen dat de PSL wel erg zoet was. Vraag dan om een pompje siroop minder. Ze doen in de kleine normaal 3. Ik vraag er altijd om 2. Nog steeds veel smaak maar een stuk minder zoet.
Auteur
Haha ja ik vraag standaard een pompje minder! Op het station van Haarlem heb je toch wel een Starbucks? Daar kwam ik een paar jaar geleden nog wel eens!
Die herfst is inderdaad pats boem gekomen! Hopelijk kun je het positieve nog een beetje vinden! En goed dat je ook gedoneerd hebt!
Ik vind het ook erg hoor, dit weer. En probeer het inderdaad te relativeren, wij hebben hier gelukkig geen orkanen… Maar echt zomerweer is alweer zo lang geleden, en dan nu zo de herfst in vallen.
Tig keer een nat pak deze week op de fiets van/naar werk, pfff…
Zou komende winter ook niet naar mijn geliefde Florida maar gelukkig toch een ticket geboekt voor maart. Dus zwaar aan het aftellen, ook al duurt het nog vrij lang.
En ga vanmiddag even zonnebanken, hoe slecht ook, maar heb daar even ontzettende behoefte aan.
Same. Ik had al heel weinig zin in de herfst vanwege de opvolgende winter, dacht toen ok maar herfst zelf is wel leuk, maar dat valt nu ook nog een beetje tegen. Ik geloof wel dat volgende week veel mooier wordt en als ik dan ook nog even m’n garderobe aan kan zien te vullen met herfstkleding ben ik al een stuk enthousiaster :)