Ik deed laatst een bijzondere ontdekking. Ik ben verslaafd aan stress. Althans, daar lijkt het op. Hoewel ik vaak denk ‘mijn God wat zou het fijn zijn om een weekje echt helemaal niets te hoeven’ doe ik er toch alles om er voor te zorgen dat dat niet gebeurt.
Afgelopen zomer nog, dacht ik van te voren ‘echt rust’ nodig te hebben, dus schakelde ik jullie hulp in en schreef ik in een paar weken tijd 21 blogs en kreeg ik 21 blogs van jullie aangeleverd. Ik werkte me drie slagen in de rondte om tegelijkertijd ook dubbele Metropagina’s te maken. Maar toen ik uiteindelijk in Italië was, waar ik die drie weken ‘rust’ zou nemen, werd ik meteen al onrustig. Niet alleen maakte ik vijf vlogs terwijl ik in Italië was, ik bedacht ook dat het wel leuk was om drie weken lang iedere hard te lopen. Toegegeven, ik had het een stuk minder ‘druk’ dan normaal in Nederland, maar ik kon gewoon niet helemaal zonder ‘verplichtingen’ genieten.
En iedere keer is het weer raak. In oktober en november gilde ik nog, ‘nee afspreken doen we in december, want dan heb ik het rustig’. Inmiddels is het december en heb ik het alles behalve rustig. Ik heb besloten dat het wel leuk is om iedere dag een vlog te maken en te publiceren, gewoon als extraatje. Ik ga spontaan mee op persreis naar Ischgl en het zou zomaar kunnen dat ik eind deze maand aan een spannend project begin. Ondertussen heb ik er voor gezorgd dat ik het nog drukker heb dan in oktober en november, terwijl dit juist mijn ‘uitrustmaand’ zou worden.
Maar ik heb die druk nodig. Op het moment dat ik die druk niet ervaar komt mijn ware aard naar voren, dan blijkt dat ik eigenlijk heel erg lui ben. Zonder marathon op de planning loop ik niet, zonder deadlines publiceer ik niets.
Ik denk dus dat ik maar gewoon moet accepteren dat stress en ik levenslang tot elkaar veroordeeld zijn. Misschien moet ik me focussen op hoe ik omga met stress, in plaats van dat ik stress probeer te vermijden, want dat vermijden van die stress werkt eigenlijk contra-productief, ik word daar alleen maar gestrest van. En als ik dan eindelijk alles op orde heb, dan kom ik tot de conclusie dat ik die druk toch eigenlijk wel heel erg fijn vond.
Tot zover mijn openbaring, wie herkent zich in dit verhaal?
Liefs,
Annemerel
Dit herken ik heel goed. Ik werk ook het beste onder druk heb ik gemerkt. En als ik een week lang niks te doen heb, word ik helemaal gek. Toch vreemd hoe dat werkt haha.
Amai ik herken mezelf 100% in dit verhaal. De dagen dat ik het meeste werk heb, ga ik als een sneltrein. Ik leef in de adrenaline en doe het ene na het andere.
Op de rustigere dagen op mijn werk (vooral tijdens de zomer) blink ik uit in inefficiëntie. Ik heb druk en stress nodig om goed te presteren.
Ik probeer dan ook zoveel mogelijk werk op de planning te hebben, zodat ik altijd de beste werk-versie van mezelf ben.
Maar ook in mijn privé-leven kan ik het best aarden als ik ‘altijd plannen heb’. Van alleen thuis zitten en niks doen, word ik gek. Dan voel ik me zielig en denk ik: ‘waar zijn mijn vrienden?’.
Ik herken me dus volledig :D
Druk? In godsnaam, wat zou jij voor stress moeten hebben? Het enige wat je doet is reisjes maken, een paar stukjes tikken en een beetje vlogjes maken over je dagen waarin je continu zeikt over hoeveel uur je ‘al’ wakker bent en je to do lijstjes laat zien die in een paar uur af moeten kunnen zijn, omdat je zelfs boodschappen doen en hardlopen een taak noemt. Het is je allemaal van harte gegund, maar doe alsjeblieft niet alsof jij vaak met stress te maken hebt. Je zou eens een 70-urige, of laten we voor het gemak een normale 40-urige werkweek zeggen, moeten hebben. Ik weet dat je deze reactie niet goed gaat keuren op je blog, maar whatever, ik kon het gewoon even niet meer aanzien.
Auteur
Ik zeg niet dat ik ontzettend veel stress heb, maar stress is een natuurlijke reactie van je lichaam. Je kunt die reactie ook krijgen als je alleen maar leuke dingen hoeft te doen. Dit is geen blog om te klagen, ik heb namelijk helemaal niets te klagen. Ik leg alleen iets uit. Ik vind hè vervelend dat je het op deze manier interpreteert.
Nee, ik kan niet zeggen dat ik kick op stress of dat ik stress nodig heb… Totaal niet.
Oooh dit is echt zo herkenbaar!
Ik produceer ook echt niets zonder stress. In rustige tijden voel ik me / wordt ik alleen maar heel erg vervelend.
Als je het antwoord hebt gevonden hoe hier goed mee om te gaan hoor ik het graag! :)
Ik ben precies hetzelfde. Ik heb het liever druk dan rustig en ik presteer gewoon goed onder stress. Maar lieve Annemerel, let wel op jezelf. Want ook voor jou kan het té druk worden (dat overkwam mij afgelopen zomer) en dan ben je zoveel verder van huis. Ook jij zal hier waarschijnlijk een grens in hebben.
Ja, heel herkenbaar ! Ook hier van nature lui (sterrebeeld Stier), maar super productief met lange to-do lists en dito stress erbij. Zonder druk maak ik ook erg veel fouten, en vergeet ik spontaan dingen.
PS doe ze de groetjes bij de Kuhstall van me, nog 10 weken en dan mag ik weer :-)
Herkenbaar!!!!
Kan me goed herkennen in je verhaal.
Het gevoel van, graag druk zijn, heb ik ook. Ondertussen geeft dat ook veel stress. Ben ik een dagje vrij en plan ik dat helemaal niet zo vol dan ben ik uiteindelijk toch heel druk geweest en aan het einde van de dag moe.
Wanneer ik flink sport, veel gezelligheid om me heen heb merk ik dat het minder is en dat het weining invloed op me heeft die dag.
Een manier zoeken om er mee om te gaan lijkt me een goed idee, is voor iedereen anders dus succes alvast.
Wat grappig om te lezen, ik dacht dat ik de enige was met dit kwaaltje, haha! :’)
Wat grappig om te lezen, ik dacht dat ik de enige was met dit kwaaltje, haha! :’)
Heeeeeel herkenbaar!! Ik werk 4/5e, ben 1/5e copywriter in bijberoep waar ik eigenlijk al 2 dagen mee zou kunnen vullen, startte samen met een vriendin een beautyschool en in september nam ik daar nog een opleiding digitale marketing in avondschool bij.
Ik vraag mezelf soms af waarom ik het mezelf altijd zo moeilijk moet maken. Ik loop in oktober-november continu met hoofdpijn rond van de constante drukte. Ik zit te roepen dat ik eens een week niets wil doen en bij het vooruitzicht daaraan denk ik al aan alle management- en personal branding- boeken die ik kan lezen om ze dan ook meteen weer toe te passen.
Maar laatst had ik dan eens een hele namiddag vrij en na 3 uur lui in de zetel te hangen was ik het alweer beu, heb ik m’n laptop erbij genomen en ben ik beginnen werken.. Zo gaan die dingen dan :)
Ik heb ondertussen wel een manier gevonden om mezelf wat rust te gunnen, iedere woensdag ga ik met vriendinnen ’s avonds naar de yogales. Wat ook helpt is een lijstje naast m’n bed leggen waar ik alles kan opschrijven dat ’s avonds nog door mijn hoofd spookt, zo krijg ik mijn hoofd letterlijk en figuurlijk leeg. Op tijd gaan slapen, goede voeding en een goede zithouding op het werk hebben er ook voor gezorgd dat m’n spanningshoofdpijn weg is.
Als er kinderen zijn zal ik wel rustig aan doen, nu is het tijd om te knallen! :D
Tot zover mijn veel te lange bijdrage.. Om maar te zeggen, ik herken het!
Heel herkenbaar dit! Het zorgt bij mij alleen wel tot uitstelgedrag omdat die stress soms wat laat komt (lees: een 3000 woorden paper voor de uni de nacht van tevoren schrijven). Maar zolang we alle deadlines halen :)
Haha heel herkenbaar. Jij wil gewoon net als ik alles uit het leven halen (en het liefst nog allemaal tegelijkertijd)
Herkenbaar in zekere zin maar soms vind ik een paar dagen niks doen ook wel fijn.
Klinkt echt weer ontzettend herkenbaar dit. Als ik het niet druk heb en niet gestrest ben, dan owrd ik onrustig/gestrest van het feit dat ik niets te doen heb. Heel raar eigenlijk.
Heel herkenbaar. Herverdeel tussen rust en stress zit m bij mij meer in dingen die MOETEN en dan vooral uit de categorie ‘daar heb ik geen zin in’. En ik leer steeds beter te doseren, als ik het heel druk heb gehad met werk, wil ik daarna ook wat rust, maar dat kan prima betekenen dat ik dan mijn sportritme weer beter oppak. Hier gaat hard werken namelijk ook vaak samen met enige mate van slonzen.
Alsof je mijn verhaal schrijft. Geen doelen? Dan zo lui als het maar kon. Totdat ik een burn-out kreeg. Ooit geweten dat je van allerlei superleuke dingen doen, fantastisch leven, veel sociale contacten etc ook een burn-out kon krijgen? Ikke niet. Ik vond juist dat ik een hartstikke leuk en gezellig leven had. Maar ja, blijkt dat die rustige momenten er echt wel moeten zijn. Zodat je je accu toch weer eens op kan laden. Was voor mij wel een goeie wake-up call. Nu plan ik gewoon met regelmaat een rust-avond/dag in, juist om extra te genieten van de drukte en gezelligheid op andere dagen. En zo’n rustmoment hoeft helemaal niet saai te zijn. Lekker de bank op met thee en een boek, of avondje muziek luisteren is prima.
Ik herken het zeer zeker. Ik heb een dan wel een heel ander leven, maar ik kan gewoon niet een paar dagen ‘niets’ doen.
Ik herken het zeer zeker. Ik heb een dan wel een heel ander leven, maar ik kan gewoon niet een paar dagen ‘niets’ doen.
Toen ik nog studeerde dacht ik ook dat dit (ofwel, wat jij beschrijft) stress was. Maar echt waar, stress komt niet van heel veel leuke dingen en wat minder leuke dingen waarbij je uitstelgedrag gaat vertonen. Als je geen invloed hebt op zaken, zoals drukte, werk, geldzaken, ziekte en overlijden, etc, waardoor je tijd tekort komt voor ALLES, dus ook leuke dingen.. dan pas denk ik dat je van stress kunt spreken. Dus zolang je je eigen planning met 80% super leuke dingen kunt maken….. In die zin kan ik me dan ook vinden in de reactie van Merel hierboven.
Niet al je lezers zijn 16 jarigen die het ‘verschrikkelijk druk’ hebben als ze 3 proefwerken en 2 shopmiddagen met vriendinnen op de planning hebben staan..
Overigens denk ik dat het ‘onrustige gevoel’ dat jij beschrijft, ook best een soort afkickverschijnsel kan zijn!
Auteur
Ik denk dat er verschillende vormen van stress zijn. Geldzorgen, ziekten en overlijden zijn natuurlijk iets compleets anders en veel heftiger dan een to-do-lijst met alleen maar werk en leuke dingen. Maar een to-do-lijst geeft je, net als een iPhone, wel een prikkel en die wordt in je lichaam ervaren als stress. Dit is een stukje uit een interview dat ik afgelopen jaar had met iemand over stress/burn-outs
“Het feit dat we altijd bereikbaar zijn is hier zeker een grote oorzaak van. Deze generatie heeft een ontzettend grote verandering meegemaakt door de komst van het internet en de mobiele telefoon. Ons zenuwstelsel kan dat niet aan. Zenuwstelsels passen zich pas na 10.000 jaar aan, onze reactie op stress is nu ongeveer hetzelfde als vijf a tienduizend jaar geleden. Toen was de stressreactie “Help, hier staat een wild dier en ik moet rennen voor mijn leven”, nu komt die reactie van een “ping” van je e-mail. Waar de mensen na een stressreactie vroeger wekenlang hadden om uit te rusten, hebben wij die prikkels de hele dag door, dag in dag uit. Ook al zijn de prikkels kleiner dan de levensbedreigende situatie van tienduizend jaar geleden, er komt wel steeds adrenaline en als dat aanhoudt wordt dat te veel.”
Door alle stress, was ik deze vorm van stress vergeten ;-)
Auteur
Haha ahhh sterkte! X
Grappig dat je er zo over schrijft. Iedereen is ook anders toch, als je maar weet hoe je het beste met jouw manier van werken om moet gaan :)