Het is vandaag precies drie maanden geleden dat ik mezelf – vermoedelijk – een alcoholvergiftiging dronk. Dat wil niet zeggen dat ik in een coma-zuipen-modus verkeerde. Over de hele avond (ruim zes uur) dronk ik zes glazen wijn. Nou ben ik vast niet de enige die zich na zes glazen wijn de volgende dag niet ‘optimaal’ voelt, maar dit was echt next level. Drie dagen later was ik nog niet de oude. Een week later eigenlijk ook niet. Ik deed wat iedereen met een heftige kater weleens doet, ik riep keihard: ‘ik drink nooit meer’. Dit hield ik precies een maand vol.
Op 30 januari, de dag dat mijn vorige blog over dit onderwerp online kwam, nam ik mijn eerste slokjes alcohol in een maand tijd. Het smaakte eigenlijk wel weer lekker. Ik was op wintersport en ik had al zo’n vermoeden dat mijn ‘geen alcohol streak’ zou stranden in de bergen. Wintersport staat voor mij nu eenmaal gelijk aan Aperol Spritz. Dat kun je zielig vinden ‘het kan toch ook heel leuk zijn zonder alcohol?’. Ja, dat dat kan het inderdaad, maar het drinken van een Aperol Spritz heeft voor mij wel een toegevoegde waarde, ik vind het oprecht heel lekker. En eentje kan geen kwaad, zo redeneerde ik. Ik was alleen bang dat ik na een glas alcohol alle remmen los zou gooien.
Balans is namelijk iets dat ik niet van nature bezit. Ik heb het of ijskoud of klaag steen en been dat ik het warm heb. Ik eet bizar veel of ik eet relatief weinig. Ik loop zes keer in de week of ik moet moeite doen om mezelf drie keer in de week naar buiten te schoppen. Ik ben lui en hang de hele dag op de bank met Netflix of ik ben mega productief. Ik kijk een heel seizoen op Netflix, of ik kijk niets. Met alcohol ging dat ook wel een beetje zo, ik dronk een paar keer week een paar glazen, of ik dronk helemaal niets. En in januari zat ik dus duidelijk in die ‘helemaal niets’ periode en dat prefereerde ik toch wel boven de meerdere keren per week meerdere glazen.
Maar de afgelopen twee maanden heb ik ontdekt dat ik ook heus wel kan drinken met mate. Sinds dat eerste glas prosecco op wintersport zijn de glazen alcohol die ik genuttigd heb op twee handen te tellen. Ik dronk een keer een glas wijn bij de pasta die mijn vader gemaakt had. Ik dronk twee halve glazen toen ik vorige week bij Robin en Laura genoot van een driegangenmenu. Dat glas champagne bij Louis Vuitton toen ik mijn oorbellen kocht. En toen ik laatst een avond in een café zat deed ik ruim een uur met mijn mojito, terwijl ik die voorheen gerust in vijf slokken had opgedronken. Maar toen ik afgelopen week met de New York reünie aan het borrelen was dronk ik gewoon limonade, evenals in New York zelf trouwens. En ik heb geen moment het gevoel gehad dat ik iets miste.
Nu ik bewust minder drink, valt het me ook ineens op hoe normaal veel drinken eigenlijk is. In zoveel TV-series wordt al snel naar de fles wijn (of sterker) gegrepen wanneer er een moment van stress is. Van Grace & Frankie tot The Good Wife en van Modern Family tot Friends, de wijn komt altijd op tafel als het ‘moeilijk’ wordt en dat is zo goed als iedere aflevering). En ik geef toe, ik heb heel lang gedacht dat dit normaal was. Een goed gedeelte van ‘Ik heb geen zin’ is geschreven met een glas wijn naast mijn MacBook, de blogs waar ik de meeste (veelal positieve) reacties op krijg zijn de blogs die niet in compleet nuchtere staat geschreven zijn. Als ik iets spannends moet doen vraag ik altijd om een glas wijn. Alcohol haalt nu eenmaal net dat randje eraf. De spanning voor het beginnen van een nieuwe stuk. De spanning voor een lezing.
Maar, zonder nu als een saaie doos te klinken, het is niet echt heel normaal. En sinds die kater van vlak voor de jaarwisseling, weet ik ook heel zeker dat het niet gezond is. Ik hoop dat ik mijn balans kan behouden. Zeker nu het idee voor een boek 3 steeds meer vorm begint te krijgen (get excited!!!!). Gaat het me lukken om een compleet boek in nuchtere staat te schrijven?
We gaan in ieder geval ons best doen. Maar als ‘ie klaar is mag daar heus wel op geproost worden en dan niet met Jip & Janneke champagne, maar met een lekkere Aperol Spritz.
Liefs,
Annemerel
Ik kan best makkelijk alcohol laten staan, ik ben vaak de bob. Maar een lekker mojito gaat er vrijwel altijd in bij mij.
Oehh ik ben heel benieuwd naar een mogelijk derde boek!
Jaaa een derde boek! Ik ben heel benieuwd, gaat vast helemaal goedkomen!
Super dat je je bewust van je gebruik bent.
Echter zou ik er niet zo’n heel big deal van maken. Je leeft maar 1x, niet erg toch als je een keer een kater hebt? Alles hoeft niet binnen de lijntjes, doe gewoon lekker waar je je goed bij voelt!
“de blogs waar ik de meeste (veelal positieve) reacties op krijg zijn de blogs die niet in compleet nuchtere staat geschreven zijn” -> Geweldig!
Alcohol met mate is niks mee. Dat wetende herken ik je observatie dat er (te) veel om je heen gedronken wordt. Bij Netflix is me dat nog niet opgevallen, wel de mate waarin daar gerookt wordt. Zelfs in Altered Carbon, een science fiction serie spelende in een verre toekomst (waarvan ik nog steeds niet weet wat ik ervan moet vinden), gebruiken ze nog steeds de rokende nicotine stikken en niet zo’n klein beetje ook. Gelukkig kan ik goed tegen alcohol, ik kan me eigenlijk geen enkele kater herinneringen (dat zal een alcoholist ook zeggen realiseer ik me terwijl ik dit schrijf). Zelfs een paar weken geleden, toen ik op een afscheidsreceptie op een lege maag een volledige fles wijn opgedronken heb, resulteerde dat slechts in vroeg naar bed gaan om de volgende ochtend vroeg weer fris op te staan.
Toentertijd vroeg ik me al af of je wel een alcoholvergiftiging opgelopen had, of het niet iets anders was. Maar dat is hetzelfde met de mogelijke voedselvergiftiging waar ik gisteren over schreef, de dag erop heb ik hetzelfde ontbijt gegeten als de bewuste dag, waar twee mogelijke daders tussen hadden kunnen zitten, met geen gevolg. De rest wat ik die dag gegeten had, hadden anderen ook gegeten, dus daar zat de schuldige ook niet tussen, of het zou net alleen mijn consumptie betroffen hebben.
Zulk soort zaken zijn moeilijk te plaatsen, behalve door trial and error. Ik heb een vermoeden dat mijn maag slecht reageert op oesters (ook op de goede), maar ik kan dat alleen maar zeker weten door ze te blijven eten met wisselende andere gerechten. Het zou jammer zijn als ik me iets onterecht onthou; de boosdoener kan ook een ander gerecht of een combinatie daarvan zijn (bij in ieder geval twee keer dat het mis ging at ik ook rood vlees).
Moraal van het verhaal, voordat ik dadelijk meer geschreven heb dan jij, zo lang het goed gaat en je ervan geniet, blijf met mate drinken. Laat ons genieten van nog meer geweldige blogs en boeken! Ik zou alleen niet drinken om de spanning eraf te halen; spanning is een verdedigingsmiddel dat je scherp houdt. Prima dat je schrijft met een glas op, maar doe de eindredactie wel nuchter.
Wat goed dat je hebt kunnen ervaren dat het leven zonder alcohol ook leuk kan zijn en dat het je gelukt is om een balans te vinden! Nu je tot deze realisatie bent gekomen moet het volhouden hiervan toch ook wel lukken? Een drankje op zijn tijd (en proosten op een goede prestatie) moet uiteraard ook gewoon kunnen!
Ik drink vrij weinig en als ik af en toe wel drink lukt dat me aardig met mate. Ik ben tenminste nog nooit dronken geweest of er heel veel last van gehad. Maar ik snap je kwestie wel.
Nee, komt er misschien een derde boek! Super leuk!
Ik ben bezig met een eventuele kampeervakantie naar Italië te plannen. Zou je een keer een blog willen maken met jouw favoriete campings/steden/cafe’s/restaurants etc?
Zou me echt heel fijn lijken :)
Jaaa dit zou ik ook graag willen weten!
Ik verbaas me er soms ook wel over hoe ‘normaal’ alcohol drinken eigenlijk is. Zelf drink ik niet zo veel, alleen bij een verjaardag of een etentje o.i.d. Maar inderdaad wat je zegt, als je een film of serie kijkt, lijkt het daarin wel de normaalste zaak om elke dag alcohol te drinken. Een drankje op zijn tijd kan echt geen kwaad, maar als ik ook om me heen kijk hoe veel er gedronken wordt en hoe normaal dat wordt gevonden… Spannend trouwens dat er misschien een derde boek aankomt!
Goed dat je er zo bewust mee om gaat! Dan moet af en toe een wijntje best kunnen toch? Ik had na een vreselijke kater mezelf ook voorgenomen om een maand niet te drinken. Dat lukte op twee wijntjes na. Eigenlijk niet anders dan ik normaal ook doe, heel af en toe drinken. Dus dat blijf ik ook gewoon lekker doen! Alleen dan natuurlijk niet zo snel meer dan twee glazen meer ;)
Ik deel je mening wel. Zelf ben ik opgegroeid met twee ouders die savonds standaard aan de wijn zaten, elke avond. Het bizarre is dat ik sinds een paar jaar helemaal niet meer drink omdat ik het eigenlijk helemaal niet zo lekker vind. Ik kan er ook niet zo goed tegen; buikpijn, vreselijke kater de volgende dag ongeacht hoeveel ik drink. Vroeger dronk ik voornamelijk shirtjes/mixjes, van bier en wijn krijg ik echt de kriebels zo vies haha. Dronken ben ik nooit geweest, ik denk een gevalletje controlfreak haha. Mijn vriend drinkt af&toe en vrienden idem dito maar het valt mij idd ook op hoe makkelijk er over alcohol wordt gedacht oa in series. Maar wat dacht je van voetbalwedstrijden? De meeste drama is vrijwel altijd omdat supporters onder invloed van alcohol (of drugs) zijn, dat heeft in mijn ogen niks met voetbal te maken. Maar wat goed dat je je zo bewust bent!
Haha zo herkenbaar! Ik probeer in de week geen alcohol te drinken, maar helaas haal ik het weekend wel mijn schade in. Maar ik voel me er wel oké bij :-) Zolang je er zelf geen probleem mee hebt en je goed voelt (ook al heb ik soms een dikke kater), vind ik het eigenlijk allemaal nog oké ;)
Jaaa ik kan me ook zo verbazen over hoe alcohol geframed wordt in series en films! Dat valt me al wat langer op omdat mijn moeder (die zelf niet drinkt en nooit gedronken heeft) het altijd opmerkt, maar tegenwoordig valt het me zelf ook heel erg op met roken. Dat is ondertussen echt al redelijk ‘uit’ en het is bekend hoe slecht het is maar toen ik alle seizoenen van Rita in twee weken keek had ik opeens meer behoefte aan sigaretten dan ooit. Natuurlijk is het fictie en hoef je niet constant bezig te zijn met een goed voorbeeld voorleven als je een serie opneemt maar damn, het is echt heel gevaarlijk om een hoofdpersoon waar kijkers tegenop kijken (ze doet goede dingen en is een goed mens, maar ook een beetje rebels en eigenzinnig) te laten roken. De kans is gewoon groot dat mensen ‘een beetje zoals zij’ willen zijn en zichtbaar, makkelijk te kopiëren gedrag als roken kopiëren. Niet iedereen heeft bewust door waar die beïnvloeding door komt of is sterk genoeg om de verleiding vervolgens te weerstaan, denk ik.
Alcohol wordt wat mij betreft ook veel te veel geromantiseerd, als een soort oplossing voor problemen of hulpsteun bij moeilijke dingen, terwijl het dat niet is en het zelf ook niet geheel risicoloos is. Ik denk dat dat soms ook wel het ‘probleem’ van werken van fictie is: we laten personages graag dingen doen die we zelf niet doen in ons eigen leven maar omdat het vervolgens gescript wordt en altijd wel semi-goed afloopt houden we toch een beetje een geromantiseerd beeld van die dingen in stand. In fictie kunnen we een wereld scheppen naast onze eigen dagelijkse realiteit maar tegelijk wordt die dagelijkse realiteit wel degelijk beïnvoed door die fictiewerkelijkheid.
Auteur
Heel mooi gezegd Hester en ik denk een waarheid als een koe. Daarnaast denk ik dat schrijvers van TV-series zelf ook vaak alcohol drinken, ik weet dat ik niet de enige ben die makkelijker schrijft met een glas wijn en de druk op TV-schrijvers is mega groot omdat ze heel veel en heel snel moeten leveren. Voor hen is alcohol drinken om je ‘probleem’ op te lossen denk ik ook heel normaal, waardoor ze niet doorhebben dat ze alchohol misbruik aan normaliseren zijn.
Ik kijk zelf niet veel series waarin gerookt wordt. Als ik er nu eentje moet opnoemen dan denk ik aan Friends, waarin Chandler af en toe een sigaret neemt, maar dit wordt keihard aangepakt door zijn vrienden. Oh en Marissa in de eerste aflevering van The OC, maar dit wordt ook niet als iets cools gezien. Ik denk dat ik gewoon heel veel PG13 series kijk ;-)
Ja, grote kans dat dat ook zo is inderdaad. Alcohol helpt dingen soms ook wel gewoon op gang, maakt beginnen wat minder moeilijk en zorgt voor meer inspiratie juist bij creatieve processen en dat is op zich onschuldig, maar als meer schrijven meer drinken betekent, als je jezelf er afhankelijk van maakt (al is het alleen maar in je hoofd, ‘als ik geen wijn heb lukt het niet’) of als je simpelweg steeds meer alcohol nodig hebt om hetzelfde effect te krijgen… Dan is dat wel gewoon kwalijk, lijkt me, helaas.
Als je dat roken nog interessant vindt: het is de laatste tijd in de media geweest, Google maar eens op ‘netflix series roken’. Het idee is dat roken vaker voorkomt bij Netflixproducties (bijv. Stranger Things, House of Cards, Orange is the New Black), Truth Initiative schreef er meer over: https://truthinitiative.org/smokescreens.
Leuk stuk om te lezen en ik denk inderdaad dat in dit geval balans toch de beste oplossing is. En volgens mij ben je helemaal op de goede weg daarvoor! Naar mijn mening is er helemaal niks mis met Aperol Spritz tijdens de wintersport of een goed glas wijn bij het eten, terwijl alcohol tegen de spanning of om wat losser te worden juist totaal tegen mijn principes in gaat. Ik drink de laatste tijd steeds minder, ook omdat ik in het alcohol-onderzoek gebied werk en er serieus ZO veel bewijs is dat alchol en ziektes gelinkt zijn, ook voor “gematigde” drinkers.
Trouwens wat jij zegt over de serie-schrijvers “de druk op TV-schrijvers is mega groot omdat ze heel veel en heel snel moeten leveren. Voor hen is alcohol drinken om je ‘probleem’ op te lossen denk ik ook heel normaal, waardoor ze niet doorhebben dat ze alchohol misbruik aan normaliseren zijn.” geldt ook voor bv. huisartsen en andere doktoren… Ook zij zijn gewone mensen en drinken waarschijnlijk graag een glaasje alcohol, waardoor het (bewust of onbewust) tegen hun principes ingaat om mensen te waarschuwen voor de gevolgen van “normaal” alcohol gebruik.
Aan de andere kant, ik zal de laatste zijn die zeggen dat je nooit meer een slok kan/zou moeten drinken en denk oprecht dat er niks mis mee is om op zijn tijd te genieten van een lekker drankje, maar ik denk dat het inderdaad heel goed is dat je er bij stil staat dat alchol geen “normaal” consumptiegoed is, maar een klasse apart.