LET’S TALK ABOUT: Eten, trainen, slapen, werken, Valencia!

Tuur en ik waren nog maar ‘gewoon’ trainer en atleet toen hij zijn wens uitsprak om ooit eens een paar maanden in de winter vrij te nemen en een reis naar Australië te maken. Zelf heb ik daar in de koude wintermaanden ook regelmatig over gefantaseerd. Eind 2018 besloten we dat we begin 2020 er voor wilden gaan. Tuur werkt al jaren als gymdocent op dezelfde school en wil daar ook eigenlijk helemaal niet weg, maar een korte (midwinter)break zag hij wel zitten. Hij informeerde bij zijn directeur en die zei meteen ‘moet je doen, we zoeken een vervanger en na je reis kun je gewoon weer terugkomen’.

Zo gezegd zo gedaan… maar toen gebeurde er een aantal dingen in ons leven die ook redelijk kostbaar waren (en gaan zijn). We waren eigenlijk van plan om een tijdje in Tuur’s huis in Monster te blijven wonen, maar zagen zo’n toffe woning te koop staan dat we dat niet zomaar konden laten gaan. Ook staat er ‘ineens’ een huwelijk gepland voor komende zomer en dat is zeg maar ook niet gratis. Tuur’s huis stond onverwacht lang te koop (en is nu alleen nog maar verkocht onder voorbehoud, dus echt zeker zijn we nog steeds niet) en dat bracht best wel wat extra kosten met zich mee. Zomaar onbetaald verlof nemen kostte ook ineens een stuk meer dan we van tevoren gedacht hadden. Als je geen pensioengat wil creëren moet je namelijk zelf je pensioen doorbetalen. Je pensioen doorbetalen als je geen salaris krijgt en op het moment dat je ook nog eens dubbele lasten hebt… Je begrijpt, Australië werd ineens best wel heel erg duur. We wachtten daarom heel lang met boeken en bleven maar twijfelen. Toen stond Australië ook nog eens ‘in brand’. Het was voor ons een teken om niet naar Australië te gaan. Maar… die sabbatical kon niet meer worden teruggedraaid.

Zo ontstond ergens begin januari het plan om de eerste maand van Tuur’s sabbatical naar een bestemming in Zuid-Europa te gaan. We dachten eerst aan Portugal, veel atleten gaan daar op warmtestage. De weersomstandigheden zijn in de wintermaanden over het algemeen een stuk aangenamer dan in Nederland, er is een mooi bos om hard te lopen en er is een mooie atletiekbaan. Maar we vonden het uiteindelijk toch niet heel erg leuk om een maand lang in een relatief ‘saai’ vakantiegebied te verblijven. Toen kwam ik ineens op het idee van Valencia. Het klimaat is ongeveer vergelijkbaar met Portugal, je hebt er een prachtig park om hard te lopen, er is een atletiekbaan en je hebt tegelijkertijd ook nog de energie van de stad. Daar zou ik best een maand lang kunnen verblijven. MacBook mee, camera mee en mijn werkplek gewoon het grootste gedeelte van de maand februari naar Valencia verplaatsen.

Een paar dagen later kocht ik voor Tuur’s verjaardag een startbewijs voor de Rotterdam Marathon, zodat hij in zijn sabbatical ook nog een mooi doel zou hebben. Hij vond het zelf ook wel een puik plan. Als je dan toch ooit een marathon wil lopen, dan is dit wel een heel mooi moment om er voor te trainen.

Inmiddels zit ik in het vliegtuig richting Valencia. De gezagvoerder zei net dat we de daling richting de luchthaven van Valencia hebben ingezet, ik heb dan ook zo’n vermoeden dat ik ieder moment op mijn vingers getikt ga worden dat ik mijn MacBook op moet ruimen. Tot die tijd tik ik lekker door. Ik heb mega veel zin in onze train, zon (en voor mij werk) vakantie. Blogs blijven gewoon online komen, vlogs hopelijk ook (heb de WiFi in ons appartement dus nog niet getest, dus durf er mijn hand nog niet voor in het vuur te houden, maar ik denk dat ik zeker wel een oplossing ga vinden mocht de WiFi in ons appartement echt uit het jaar nul zijn). Tuur heeft trouwens ook een vlogcamera en is al bijna twee weken aan het filmen, of hij het ooit gaat editen, dat moeten we nog zien, maar het idee is in ieder geval leuk ;-). Het weerbericht voor de komende tien dagen ziet er in ieder geval goed uit, ik heb mijn zonnebrand ingepakt, evenals een paar bikini’s en een badhanddoek. Ze voorspellen voor maandag maar liefst 25 graden (!) (gemiddeld is de voorspelling zo’n 19/20 graden).

Het moment is daar, ik moet mijn tafeltje inklappen en mijn MacBook moet in mijn tas onder de stoel voor me. Ik zeg adios en tot maandag!

Liefs,

Annemerel

P.S. inmiddels in Valencia centrum, leg de laatste hand aan deze blog onder het genot van een cortado en een bocadillos con tortilla de patata, life is good!