“Ben je zenuwachtig?” – Iedereen die ik afgelopen week gesproken heb
Of ik zenuwachtig was. Ik weet het niet. Ik voelde me wel een beetje anders dan anders. Eerst had ik vooral stress over alles dat nog moest gebeuren (van Metro tot blog tot interviews), daarna werd ik toch wel een klein beetje zenuwachtig over mijn praatje dat ik tijdens mijn boekpresentatie aan familie, vrienden en pers zou geven. Het waren maar 400 woorden (had ze voor het gemak even uitgeschreven op zondagavond onder het genot van een glas wijn), maar toch.
De dag van de presentatie – donderdag – voelde een beetje als een trouwdag. Om elf uur stond ik op de stoep bij mijn ouders, om half twaalf ging ik de make-up in. Ondertussen aten we sushi. Om half een zat de make-up er op en was het tijd om me in mijn jurk, pardon jumpsuit, te hijsen. Ik voelde me niet meteen mezelf, mede dankzij de dikke laag make-up die Roos op mijn gezicht geplamuurd had, maar als ik nu de foto’s terugkijk zie ik dat er geen druppel te veel op zat. Dus dankjewel Roos en sorry dat ik niet meteen super enthousiast was.
In doodse stilte reden we naar Amsterdam, Roos en ik. Ik had mijn ‘no shame in my game’ playlist opstaan, maar Roos en ik hadden een stilzwijgende overeenkomst dat we gewoon niets zeiden. Met een doodse blik naar voren en mijn handen om het stuur geklemd reed ik naar Amsterdam. Ik durfde Roos niet eens aan te kijken. Misschien toch wat spanning? Bij het Harbour Club Café in het Olympisch Stadion gaf ik mijn goodies voor de goodiebag af, daarna reed ik snel door naar Rob Peetoom, voor mijn haar. Daar ontdooide ik gelukkig een beetje, maar ik had nog steeds niet de energie om mijn dankwoord nog eens door te lezen.
Een uurtje later reden we weer terug naar de locatie, daar maar eventjes met een glas wijn mijn dankwoord lezen. Oh nee, toch niet. Marloes loopt al naar binnen en ja, het is veel te gezellig om nu mijn dankwoord door te lezen. Ondertussen worden er allerlei dingen besproken met PR, de fotograaf, mijn foto voor Instagram moet gemaakt (en geplaatst worden) en dan druppelen er steeds meer mensen binnen. Je begrijpt, dat dankwoord lees ik helemaal niet meer door.
De laatste keer dat ik een feestje gaf was voor mijn achttiende verjaardag, nu bijna negen jaar geleden. Het voelt zo raar om al deze mensen te zien, die hier voor mij zijn. De meeste ken ik en met allemaal wil ik uren praten, want heel veel heb ik al tijden niet gezien. En ik hou nu eenmaal heel erg van praten. Maar daar heb ik geen tijd voor, er staan namelijk zestig man en mijn feestje duurt slechts anderhalf uur. Gelukkig ben ik hierdoor wel vergeten dat ik straks moet spreken, maar dat kan ook door het glas wijn komen dat ik gedronken heb.
Om vijf uur wordt ik het ‘podium’ opgetrokken. Anoek mijn redacteur doet haar verhaaltje, ik onderbreek haar een paar keer (want dat doe ik nu eenmaal graag en vaak) en daarna ben ik zelf aan het woord. Ik excuseer me voor mijn spiekbrief, want ik vond socializen belangrijker dan mijn dankwoord. Ik bedank iedereen en roep tenslotte Roos het podium op, om het eerste boek aan uit te reiken. Mijn moeder staat inmiddels al vijf minuten met tranen in haar ogen voor mijn neus, naar mijn vader kijk ik maar niet, die staat naast het podium te filmen met mijn vlog-camera (als het goed is heb ik morgen de vlog voor jullie). Mijn praatje is voorbij voor ik er erg in heb en daarna kan het pas echt beginnen.
Ik signeer een boek en hierna blijf ik eigenlijk twee uur lang (terwijl het feestje al lang voorbij is) in mijn hoekje zitten, om ieders boek te signeren. Het was het idee om alleen mijn handtekening erin te zetten, maar voor iedereen schrijf ik een heel epistel. Note to self, doe dit maar niet bij Run2Day, want dan is er geen tijd meer voor iets anders. Tussendoor worden er redelijk wat selfies gemaakt en spreek ik de meeste mensen die gekomen zijn. Kort, veel te kort. De volgende keer nodig ik tien mensen per keer uit, want eh… ik kan nu niet lang genoeg met iedereen praten. Ik word er een beetje hysterisch van (de mensen die me gesproken hebben kunnen dat vast beamen).
En dan is het ineens afgelopen. Ik weet niet eens hoe laat het is wanneer iedereen naar huis gaat. Mijn ouders, mijn zusje, mijn redacteur Anoek en Marloes blijven nog even om gezellig wat te eten. Ik zit in een soort van roes. Bestel wijn, steak tartaar, frietjes, alles. Daarna de uitdaging om alle cadeaus in mijn auto te krijgen en ook nog genoeg ruimte over te laten zodat we met zijn vieren naar huis kunnen rijden. Ik slaap bij mijn ouders, naast mijn zusje in bed. Althans, slapen was het idee, maar dat doe ik natuurlijk niet. Ik stuiter als een gek en iedere keer als ik mijn iPhone pak om te kijken hoe laat het is, word ik weer helemaal hyper bij het zien van alle berichten en foto’s die via WhatsApp en social binnen komen.
Dit was beter dan welke verjaardag dan ook. Dit was beter dan het finishen van de Berlijn Marathon. Hiervoor alleen al zou ik weer een boek gaan schrijven. En ik heb nu dus nog meer zin om straks langs de filialen van Run2Day te gaan. Wie zie ik in Amsterdam, Utrecht, Groningen, Den Haag of Rotterdam?
Liefs,
Annemerel
Mooi stukje! Ben heel benieuwd naar je vlog!!
Klinkt als een zeer geslaagde avond! Mij zie je in Groningen, ik heb er veel zin in!
Zie je in Utrecht ;)
Tot in Den Haag! :)
Superleuk om te lezen! Je kunt wel zien dat je happy bent, je straalt op de foto’s :) ik ben erbij in Groningen! Moet ik me voorbereiden op het lopen van een marathon met jouw snelheid? ;)
Super gaaf! ik zie je in Rotterdam!
Klinkt als een zeer geslaagde presentatie!
Mij zie je in Groningen
Klinkt als een geslaagde avond! Mij zie je in Utrecht, heb er echt super veel zin in!
Yesss tot woensdag (Amsterdam dus :) Ik heb er heeeel veel zin!
Wat leuk om te lezen! Je boek lijkt me heel tof en inspirerend! Oh, en ik vind je schrijfstijl echt fantastisch. Lekker luchtig, houd ik van. Veel plezier bij de Run2Day’s! Ik kijk uit naar je vlog. Liefs!
Heel leuk om te lezen! Ik heb je verhalen over je boek op de voet gevolgd, je enthousiasme straalt er vanaf – en ook van je foto’s. Fijn. Lekker van genieten, je verdient het!
Wat super leuk! Heel speciaal!
Ik heb je boek al uit en hij was echt geweldig en super motiverend! Je anekdotes zijn heel leuk. Ik ben nu begonnen met trainen voor de halve marathon en heb gelijk nieuwe hardloopschoenen gehaald bij Run2day. Thanks Annemerel!
Oh en tot Groningen!
Tot in Den Haag !!
Gefeliciteerd!!
Waar is je geweldige jump suit van?
Leuk stukje! Ben benieuwd naar je volg! En ik zie je in Utrecht!!
Zo leuk! Ik heb je boek al in de boekhandel zien liggen hoor, ziet er zo mooi uit!
Wat bijzonder om te lezen. Ben benieuwd naar je vlog!
Wat een mooi stuk heb je geschreven, heel ontroerend. Ik zou denk ik huilen daar tijdens het dankwoord.
Wat mooi dat je het eerste boek aan je zusje overhandigt, dat dit mooier is dan de finish in Berlijn en welke verjaardag dan ook.
Tot donderdag!!
Superleuke post om te lezen! Je straalt echt helemaal en zo lief dat je het eerste exemplaar aan Roos gegeven hebt. Mijn boek is intussen bijna uit en ik vind het echt een topboek. Zelfs mijn mama, die normaal absoluut niet graag leest, bleef een uur langer aan de eettafel zitten om in Live Love Run te lezen. Ze werd helemaal enthousiast van jouw schema’s en morgen start ze met het schema voor de 5 km. Dankjewel dus om ons zoveel motivatie en energie te geven <3
Hoi, wanneer kom je in Den Haag signeren?
Oooh lijkt me zo spannend! Maar je zag er prachtig uit, supermooie outfit en goed haar :)!
Wat superleuk!! Gefeliciteerd met je boek! En succes de komende tijd!! xx
Gefeliciteerd!! Ik ben echt benieuwd naar je vlog :)
Leuke avond zeg! Mij zie je in Groningen!
Klinkt als een heerlijke dag. Gefeliciteerd! :D
Wat een geweldige ervaring! En wat zie je er ook zo leuk uit! Echt een prachtige jumpsuit!
Wat heerlijk om te lezen! Ik ben heel erg benieuwd ook naar de vlog!
Oh wat een spannende is dat geweest! Maar zo gaaf! Gefeliciteerd met je boek!
Superleuk om te lezen! Maar waarom kom je nou niet naar Nijmegen?
Auteur
Ik heb gekozen voor de vijf locaties waar de meeste lezers vandaan komen (via Google Analytics) ik wil echt nog wel naar Nijmegen komen, maar deze maand past dat gewoon niet meer. Maar ik kom écht! Wanneer is alleen nog even de vraag ;-)
Gefeliciteerd met de lancering van je boek! Gezien de hardloophype kan het niet anders dan een groot succes worden.
Wat een geweldige ervaring. Je zag er top uit, dus Roos heeft er zeker geen druppel teveel op gedaan! ;-) Gefeliciteerd. Ben ook erg benieuwd naar de vlog!
Zo leuk om te lezen hoe blij je bent (en terecht)! Tot donderdag in Utrecht!
Ik zie nu op run2day dat de boekpresentatie in DH volgende week woensdagavond is. Jammer, dan kan ik er niet bij zijn. Maar die signeersessie komt wel nog een keer :) Ik ben aan het herstellen van een knieblessure, het gaat beter en ik ga vanavond een stuk hardlopen. Ik kijk wel hoever ik kom :) Succes de komende dagen. Ipek.
Wat een prachtige ervaring, nogmaals proficiat! Wat een rollercoaster van fun en trots en spanning!
Super geweldige presentatie van je inspirerende boek..mooi geschreven en geweldige foto’s. ..
Net je vlog,bekeken ziet er ontzettend leuk uit.
Wat me wel opviel is dat je broer, niet erg enthousiast was op de vlog, sorry maar kwam een beetje ongemakkelijk over..
Gelukkig straalde je zelf enorm, Gefeliciteerd. .
Je straalt echt op de foto’s! Ik ben erg benieuwd naar je boek, heb me zojuist aangemeld voor de presentatie in Utrecht.
Hoop dat er nog een plekje is voor me :-)!
Aah zo gaaf Annemerel! Je boek is echt zo leuk om te lezen, heb er echt veel aan!!!! En je maakt me enthousiast om toch weer te gaan hardlopen (al deed je dat natuurlijk al met je blog;)). Nogmaals gefeliciteerd en je mag trots zijn op jezelf!!!! Leuk dat je hele familie er bij was, heel bijzonder lijkt me zo’n boekpresentatie
Super leuk! Hopelijk kom je ook snel een keer naar Brabant hihi.
Super leuk! Hopelijk kom je ook snel een keer naar Brabant hihi.