Iedereen is wel voor iets bang, althans, dat denk ik. Ik ben bang om geliefden te verliezen. Ik ben bang voor alles dat leeft en geen mens is (dus van muizen tot honden tot spinnen), maar ik ben ook bang om te laat te zijn. Te laat op een afspraak, te laat met een deadline, te laat met alles. Als je dan net als ik ook nog eens best wel snel verveeld raakt op het moment dat je ‘weinig’ doet, verkeer je dus regelmatig in staat van paniek. Want je kunt niet alles tegelijk en als je dat wel probeert, dan is de kans groot dat je een keer te laat komt, of dat je een deadline niet haalt.
Laat ik aller eerst beginnen met het halen van een deadline. Iedere week moet ik op zondagavond mijn stukken voor Metro inleveren, iedere week weer ben ik bang dat ik het niet ga halen. Vooral als ik woensdag of donderdag nog geen onderwerp heb slaat de paniek toe. Ik kan niet functioneren voordat ik weet dat het goed komt. Mede hierdoor heb ik nog nooit van mijn leven een deadline gemist. Niet voor Metro, niet voor mijn blog, niet voor mijn studie of school. Ik kan gewoon niet ontspannen op het moment dat ik weet dat ik nog iets moet doen. Aan de ene kant is dat super positief, mensen werken graag met mij omdat ik dus altijd netjes op tijd mijn dingen aanlever. Aan de andere kant is dat niet altijd leuk voor mezelf, want ik kan dus niet gezellig met een vriendin of mijn familie eten, op het moment dat ik weet dat er nog veel gedaan moet worden.
Te laat komen doe ik helaas wel eens, maar dat ligt echt nooit aan mij. Ik ga standaard een half uur te vroeg van huis, ook al heb ik helemaal geen tijd om te vroeg van huis te gaan. Hierdoor ben ik soms echt extreem vroeg op een afspraak, maar soms zit het verkeer zo tegen dat zelfs dat half uurtje speling niet genoeg is. Op dit soort momenten rij ik boetes op de plekken waar ik wel kan doorrijden (twee weken geleden was ik bijna te laat voor het Adidas evenement, ik heb binnen tien minuten twee boetes gereden, super zuur!!!), verkrampen mijn schouders (want IK MAG NIET TE LAAT KOMEN en ik denk dat wanneer ik mijn schouders naar mijn oren trek, ik niet te laat kom.. of zoiets geks) en ik verstuur degene met wie ik heb afgesproken allerlei paniekberichten dat ik te laat ga komen. Diegene is meestal super relaxt, oh joh komt wel goed, ik zit hier prima… terwijl ik alleen maar denk, HELP IK KOM TE LAAT.
Een paar maanden kwam ik te laat voor mijn interview bij Santé. Ik moest bij de Bijenkorf zijn en was met de auto. Super dom, want met je auto door het stadscentrum van Amsterdam rijden is een hel, zeker toen de Munt was afgesloten. Mijn navigatiesysteem bleef me maar over de Munt sturen, wat ik ook invoerde en hoever ik ook van de Munt vandaan reed. Uiteindelijk was Google Maps de enige oplossing. Ik was inmiddels al een half uur te laat en de tranen stonden me nader dan het lachen. Met mijn iPhone in mijn hand op het stuur probeerde ik zo goed als het ging te navigeren door het centrum van Amsterdam. Vond de politie niet zo leuk, dat ik met mijn iPhone in mijn hand zat. Maar ik was dus inmiddels zo van slag dat ik spontaan begon te huilen. Gelukkig kreeg ik in plaats van een boete een duidelijke uitleg van de politie over hoe ik moest rijden. Dankjewel engeltje op mijn schouder.
Gelukkig komt het veel vaker voor dat ik te vroeg ben. Gelukkig heb ik tegenwoordig altijd mijn (mini) MacBook bij me en ben ik extreem goed in werken op locatie. Nee serieus, ik ben beter op het moment dat ik in een wachtkamer of in een restaurant zit dan wanneer ik thuis ben en achter mijn MacBook zit. Daar heb ik veel minder afleiding. Dus nee, te vroeg komen vind ik niet erg. En als mensen te laat komen, daar heb ik eigenlijk ook geen problemen mee, zo lang ik gewoon mezelf nuttig kan maken. Het wordt pas irritant op het moment dat ik een afspraak er vlak na heb gepland en ik daar dreig te laat voor te komen, want kijk… dan hebben we dus weer die ’te laat kom angst’.
Ik weet dat de wereld niet vergaat als ik een keer te laat kom, ik denk ook niet dat het heel erg is als ik een keer een blog om 18.00u plaats in plaats van om 17.00u. Ik denk dat ze het bij Metro niet heel erg leuk vinden als ik iets te laat ben met het aanleveren van mijn stukken, maar ook daar zullen ze niet boos worden als het een keertje op maandagochtend om acht uur komt in plaats van zondagavond om tien uur. Maar g0ed, angsten zijn heel vaak niet echt logisch. Want waarom ben ik in vredesnaam bang voor een klein muisje, die gaat me echt niet opeten.. Toch sla ik iedere avond een kruisje in de hoop dat er niet ineens weer muizen te voorschijn komen.
Hebben jullie net als ik een angst voor te laat komen en het missen van deadlines? Of hebben jullie wellicht een andere rare angst?
Liefs,
Annemerel
Haha gedeeltelijk herkenbaar. Ik heb het bijvoorbeeld met vluchten. Ik ben liever 3 uur te vroeg op het vliegveld dan dat ik het risico loop om misschien te laat te komen. Ik hou sowieso van vliegvelden, dus ik vind het ook helemaal niet erg om er lekker vroeg te zijn. Koffietje, broodje of muffin, en de laptop even aan. Ik amuseer me wel.
Hear hear! Hier ook een constante angst voor te laat komen. Ik hè. Standaard een boek in de auto liggen omdat altijd veel te vroeg ben en dan de tijd kan doden ;)
Haha omg! Deze blog is echt een feest der herkenning want jouw drie angsten zijn exact mijn angsten. Dierbaren verliezen, dieren en te laat komen/de weg kwijt zijn. Ben ook altijd minstens 20 min te vroeg, en vaak denk ik dat ik echt nog 5 uur nodig heb om bijv een essay af te maken om hem vervolgens een uurtje later in te leveren. Dus. Vrije middag jeej, maar alle stress daar aan vooraf…
Haha ja, dit is heel herkenbaar! Ik ben altijd of net iets te vroeg, of precies op tijd, en altijd aan het wachten.. Een andere irrationele angst is dat ik mezelf op sluit in een (openbare) wc. Zodra ik merk dat het slot een beetje klemt, ga ik snel naar een andere. Geen idee waar dat vandaan komt, haha
Zo herkenbaar!
Zo herkenbaar! Ik haat het idee om ergens te laat te komen; dus vertrek ik ook altijd ruim van te voren; Terwijl vriendlief steeds te laat vertrekt, want de andere zal ook te laat zijn. Verschrikkelijk als wij ergens samen heen gaan! :D
Ooh, dit heb ik ook! Zo herkenbaar.
Maar uiteindelijk werk ik altijd vlak voor een deadline, in de meeste stress wel met meest efficiënt!
Dus lekker tegenstrijdig haha.
Voor mij is dit gedeeltelijk herkenbaar.Ik ben er niet echt bang voor maar ik ben wel altijd mer alles ruim op tijd. Ik zal nooit iets precies een uur voor de deadline inleveren en ik zal ook nooit te laat op een afspraak komen. Maar of ik er echt angst voor voel, nee dat niet.
Liefs
Susan
Komt me heel bekend voor! Ik heb een hekel aan te laat komen en daarom doe ik er zelf altijd alles aan om op tijd te komen, soms iets te veel haha. En daarnaast is het bij mij ook wel een beetje omdat ik het niet fijn vind om te moeten haasten, als ik dan op tijd vertrek kan ik gewoon rustig aan doen en hoef ik niet onnodig helemaal buiten adem op mijn afspraak aan te komen!
Haha dat van die deadlines en (bijna) nooit te laat komen is echt heel herkenbaar! Leuk artikel!
Zitten herkenbare dingen tussen zoals dat ik gek word als ik nog teveel te doen heb maar soms ben ik wel eens te laat met dingen inleveren of ergens komen.
Best herkenbaar!!
Soms ga ik ook wel net iets te laat weg van huis, maar op de een of andere manier haal ik dat onderweg wel in zodat ik altijd stipt op tijd ben (of inderdaad ronduit te vroeg).
Ik ben er alleen wel achter dat veel andere mensen er veel relaxter in staan :p vaak ben ik dan al te vroeg en kan ik nog lekker wachten tot anderen aanschuiven. Niet altijd erg, maar soms frustrerend ;-)
Bij mij hangt het een beetje van de situatie af: bij ‘bekende’ dingen (vaak schoolgerelateerd, aangezien ik daar nu al zes jaar rondloop) maak ik me er niet zo druk om, omdat de wereld gewoon niet vergaat als ik nét op het nippertje of iets te laat aankom of een verslag een dagje later inlever. Als ik met iemand heb afgesproken of de metro moet halen ben ik vaak wel heel vroeg al klaar, maar dat is dus vooral omdat ik dat niet elke dag doe en dus niet perfect in kan schatten hoeveel tijd ik nodig heb. Dat is het vooral bij mij: als ik weet dat ik nog genoeg tijd heb om iets te doen, maar het is nog niet gedaan, dan kan ik me alsnog gewoon prima ontspannen. Ik wil wel graag op tijd zijn en deadlines halen maar ik heb geen irrationele angst om te laat te zijn omdat ik eigenlijk heel vaak denk ‘ja maar iets te laat zal ook geen wereld van verschil maken’. Én ik ga de uitdaging wel graag aan om zo efficiënt mogelijk te werken en iets dan precies op tijd af te hebben of te halen, haha.
Angst met te laat komen heb ik totaal niet, kom regelmatig te laat de les binnen. Het niet kunnen ontspannen tot alles af is herken ik wel.. en ook de angst voor spinnen.
Zooo herkenbaar… Ik moet ook overal minsterns een half uur te vroeg zijn!
Ik ben ook bang voor dieren en heel bang om te laat te komen. Gelukkig gebeurt dat laatste nooit, maar als het een keer dreigt te gebeuren. dan stress ik ‘m helemaal.
Nope, ik heb geen last van angst om te laat te komen. Ben ik op zich wel blij mee (ik heb al angsten genoeg…) maar soms voel ik me wel schuldig als ik weet dat iemand echt op mij moet wachten. Als ik op school te laat kom, voel ik me helemaal niet schuldig. Ik vind het stiekem zelfs fijn om te laat te komen; het is dan zo lekker rustig in de gangen… Gelukkig word ik nooit opgeschreven, want anders zou ik me al tig keer om 08:00u moeten melden dit jaar.
Haha, ik ga ook altijd véél te vroeg van huis want ‘je weet maar nooit’. Kom daarom ook nooit te laat op mijn werk of bij de tandarts of zo. En verder ben ik fobisch voor spinnen, dat is natuurlijk wel raar…
Eindelijk iemand die dit ook heeft. Met deadlines heb ik het totaal niet (helaas) maar als ik een afspraak heb dan MOET ik op tijd komen. Meestal ben ik dus ook 20 minuten te vroeg. En ik sta ook altijd minstens 10 minuten op het perron te wachten voor de trein. En voor de bus zelfs wel langer (want misschien komt die wel eerder en rijdt die door).