Ruim vier maanden woon ik nu in mijn nieuwe appartement in Den Haag. De eerste week nadat ik de sleutel kreeg was ik dag en nacht bezig met er voor zorgen dat mijn appartement zo snel mogelijk een paleisje zou worden. Ik stond vroeg op, ging tot ’s avonds laat door en iedere minuut die ik niet besteedde met werk, was ik bezig met mijn huis. Oh ik heb even een half uurtje? Laat ik dat kastje dan nog even in elkaar zitten. Die muren? Moeten allemaal spierwit en snel een beetje. Eigenlijk moet het houtwerk ook gedaan worden, maar okee pap, als je er echt op staat kan dat ook wel na de vakantie. Net als die lampen. Als ik nu denk ‘oh ik heb een half uurtje’ dan is mijn volgende gedachte … ‘Netflix of YouTube?’
Inmiddels zijn we alweer drie maanden terug van vakantie en ben ik niet van plan om het houtwerk überhaupt nog te gaan doen. Moest ik eerst nog (spreekwoordelijk) kotsen omdat het wit een beetje gelig was, nu zie ik dat niet eens meer. Ook hangt er (sinds dit weekend) pas een van de vier lampen. Mijn toiletbril moet ook nog vervangen worden en er staat nog steeds een mega grote plastic bak in mijn woonkamer die eigenlijk naar de kelder moet.
Wilde ik in juni geen salontafel bestellen omdat het een levertijd was van twee weken (ZO LANG GING IK TOCH NIET WACHTEN?), nu vergeet ik regelmatig dat ik überhaupt nog een salontafel moet bestellen. En lieve mensen, er komt echt geen hometour voordat hier een fatsoenlijke salontafel staat (en mijn lampen allemaal zijn opgehangen).
Ook qua ruimte ga ik er snel op achteruit. Dacht ik toen ik hier vier maanden geleden ging wonen dat ik nooit alle keukenkastjes zou kunnen vullen, dat ik zeeën van ruimte had en dat ruimtegebrek een last was die nu officieel tot het verleden behoorde, inmiddels weet ik beter. Mijn keukenkastjes raken vol, mijn kledingkast IS al overvol en mijn gang wordt bevolkt door een dertigtal dozen waarvan ik al tijden de intentie heb om ze naar het oudpapier te brengen.
En hoe meer spullen je je huis binnen haalt, hoe makkelijker het ook wordt om er een troepje van te maken. Ik zou graag relaxt reageren als iemand onverwacht aankondigt langs te komen, maar de werkelijkheid is anders. Een nano-seconde denk ik ‘oh leuk, gezellig’. Het volgende moment schrik ik wakker en bedenk ik me dat ik HEEL snel mijn huis aan kant moet maken, want wat moet diegene nu wel niet van mij denken?
Ik zou graag als minimalist door het leven gaan, maar voorlopig is daar nog geen sprake van. Ik ben gewoon niet zo goed in weggooien en ik heb (mede dankzij mijn werk) heel veel spullen. Volgens mij zijn er twee oplossingen voor mijn rommelige huis. Of ik moet toch minimalistischer gaan leven, of ik moet mijn aardse luiheid de baas worden en alles gewoon netjes achter mijn kont opruimen. Welke zal ik kiezen? Het is denk ik iets te optimistisch bedacht dat ik allebei binnen afzienbare tijd zal veranderen.
Dus ja, voorlopig geen hometour. Voorlopig deel ik nog steeds de foto’s die ik maakte in de eerste week dat ik hier kwam wonen. Toen er nog niet ‘geleefd’ was in mijn appartement. Toen ik me nog niet kon voorstellen dat ik er ooit een zooitje van zou maken, want kijk nou hoe fijn het is als alles netjes is opgeruimd. Inmiddels ken ik mezelf beter. Helaas.
Liefs,
Annemerel
Dat zijn inderdaad van die klusjes waar je na een tijdje niet meer aan denkt. Al zou ik zelf wel aan de salontafel en de lampen denken. Hopelijk komt de hometour ooit nog wel.
Hi Annemerel,
Leuk stulpje heb je! :-)
Nog een hele andere vraag: welk wasmiddel gebruik jij voor je hardloopkleding?
Want ik gebruik al lange tijd Fleuril en dan de Sport variant.
Was hier super tevreden over, maar die is nu dus weer uit de handel! En daar baal ik enorm van!
optie 3, een schoonmaakster nemen. Dat heb ik gedaan ;-)
Alsnog heb je een heel leuk appartementje! :)
Vind je het niet jammer dat je geen balkon hebt om (die weinige keren dat het kan in Nederland :’)) buiten te kunnen zitten? Ik woon nu nog in een studentenkamer en studeer bijna af, dus hopelijk kan ik snel iets voor mezelf gaan zoeken. Een balkonnetje lijkt me dan toch wel erg fijn, ook al past er maar 1 stoel op of iets dergelijks!
Auteur
Ik heb wel een balkon alleen daar film ik nooit (privacyoverwegingen) ! In mijn vorige woning had ik inderdaad geen buiten en dat was wel echt heel irritant, toen zat ik vaak in het raamkozijn.
Oeh ja tuurlijk, snap ik!! Niet over nagedacht :) Wel heel fijn dat je een balkon hebt!
Heeeeel herkenbaar!
HAHA herkenbaar!
Ik ben nu aan het verhuizen, (vanuit mijn ouderlijk huis) en ga dus pas in mijn ‘nieuwe’ huis wonen als alles af is! Anders ben ik ook bang dat ik zulk soort dingen laat zitten, haha
Auteur
Hahaha goed idee! Dat was bij mij helaas niet mogelijk. Succes met de verhuizing!
Het ziet er wel heel gezellig uit op de foto’s die ik heb gezien! :)
Elke keer dat je naar beneden loopt een doos meenemen voor het oud papier. Of maak er een workout van. Trap lopen naar beneden met volle handen en omhoog en nog een keertje
Hoe herkenbaar en troost je, ook ik kan niet rustig reageren als iemand onverwacht langs komt en wij hebben een kast van een huis (lees: klein dorpje in Friesland). Toen we er gingen wonen dacht ik dit grote huis vullen we nooit… Nou guess what? Het is net als met jouw keukenkastjes. ;) En ook mijn aard is lekker rommelig en ik vind het wel prima. :) Oh en troost je! De vorige bewoner (meneer van in de 80) heeft alle lampen, bruin en foeilelijk, laten hangen en nu na pas dik drie jaar ben ik eens af en toe een lamp aan het vervangen… In de keuken hangt trouwens nog zo’n hele dikke tlbak, echt spuuglelijk, maar geeft wel lekker veel licht. Misschien dat ik die vandaag eens ga vervangen, je brengt me op ideeën! Anyway je bent dus echt niet de enige!
Haha zelfde, ik heb zelfs een HEEL HUIS voor mezelf volgekregen met allerhande rommel. Gelukkig heb ik nog een zolder :’)