LIFE: And it all started with a broken iPhone…

Na mijn vrolijke lijstje van gisteren heb ik het waarschijnlijk over mezelf heen geroepen, maar vanaf 16.00u gistermiddag ging alles fout en het begon allemaal met mijn trouwe handlanger, mijn iPhone. Sinds gistermiddag is mijn iPhone me namelijk niet meer trouw. Sterker nog, hij is op dit moment één van de meest onzekere factoren in mijn leven.

Gistermiddag en avond had ik twee afspraken in Amsterdam. Eerst zou ik langs Run2Day gaan en daarna naar Nike. Ik stapte om half vier mijn auto in en ik zou dan ruim op tijd (17.15u) bij Run2Day zijn. Dacht ik. Maar toen begon mijn iPhone raar te doen. En als ik zeg raar, dan bedoel ik ook echt raar. Hoe hard ik ook op het touchscreen drukte, er gebeurde niets. Af en toe opende hij spontaan een pagina wel, maar 9 van de 10 keer gebeurde er helemaal niets. Niet geheel ongevaarlijk als je je iPhone als navigatiesysteem gebruikt in de auto. Ik wilde naar Amsterdam Sloterdijk, dan kon ik daar op de tram richting Overtoom stappen. Maar denk maar niet dat ik Sloterdijk vind zonder navigatiesysteem.

Een half uur later dan gepland kom ik aan op Sloterdijk, P+R vol. Al-tijd. Goed, ik heb parkline dus ik zet m’n auto op een plek waar je met parkline kunt betalen. Nou, dacht het even niet he.. Na een kwartier proberen geef ik het op en probeer ik het nog een keer bij de P+R. Gelukkig gaan er mensen weg, de kantoren sluiten langzaam, en kan ik parkeren. Ik heb geen tijd om een gratis OV kaartje te halen dus sprint ik naar de tram. Ik heb geen tijd meer voor mijn afspraak bij Run2Day, maar mijn afspraak bij Nike kan ik nog wel redden. Maar wat blijkt nu? Er gaat helemaal geen tram naar het centrum. Ok, sprinten naar de trein…

Natuurlijk blijkt bij de trein dat ik in het proces mijn OV Chipkaart verloren ben (lag nog in mijn auto blijkt later), maar ik moet nu dus kiezen tussen voor het eerst in mijn leven zwart rijden of sowieso te laat komen. Ik ga voor het eerste. Ok, ok… jullie denken nu natuurlijk, ze wordt gecontroleerd en ze krijgt een boete, maar nee, zo erg is het verhaal gelukkig ook weer niet. Ik heb dus voor het eerst in mijn leven succesvol 5 minuten zwart gereisd. Cool. Niet voor herhaling vatbaar overigens, de angst dat ik gecontroleerd zou worden heeft me drie jaar van mijn leven gekost.

Ik ren naar Nike, waar ik bezweet maar net op tijd aan kom. Tot zover gaat het eventjes goed, maar het feit dat ik niet kan instagrammen (in ieder geval niet op een normale manier) is zenuwslopend voor me. Het klinkt zielig en dat is het ook. Na het evenement ren ik even langs de Apple winkel en maak ik een afspraak voor reparatie, helaas is de eerste mogelijkheid maandag om 13.20u, hoe ga ik het in godsnaam vijf dagen zonder iPhone uitzingen?

Goed, terug naar de P+R (dit keer met gekocht kaartje), denk ik eindelijk alles achter me te kunnen laten, is de pinautomaat kapot en kan ik niet betalen. Nee. Dit gebeurt nu niet. Ik heb een deadline om 0.00u en ik moet NU naar huis. NU NU NU NU NU meneer. Ik moet 5.60 betalen en heb 5.00 in contant. Ik zet m’n liefste lach op, maar het mag niet baten, ik moet gewoon 5.60 betalen. Uiteindelijk besluit de man me een eenmalig incasso te geven, maar dan moet ik wel een kopie van mijn rijbewijs laten maken en een formulier tekenen. Heb ik het formulier ingevuld, vinden ze mijn handschrift niet duidelijk genoeg en moet ik een nieuw formulier invullen. ARE YOU KIDDING ME?! In mijn haast vergeet ik mijn rijbewijs mee te nemen. Jup, this totally happened.

Gelukkig kom ik hier achter VOORDAT ik op de snelweg ben en kan ik nog makkelijk terug, maar ik bedoel maar…

Natuurlijk is er om 22.30u nog file op de A4 en kom ik uiteindelijk pas om 23.00u thuis. Ik heb nog precies een uur voor mijn stuk zodat ik mijn tweede deadline WEL kan halen. Ik heb het gehaald maar of ik er trots op ben? Duidelijk niet.

Ik schrijf nog een blog voor morgen (vandaag dus) en besluit mijn tweede blog ’s ochtends te schrijven. Iets dat ik beter niet had kunnen doen, want vanmorgen werd ik wakker met hoofdpijn. En dan niet een beetje hoofdpijn, maar echt van die ‘ik kan niets meer doen’ hoofdpijn. Ik moet een blog schrijven en ik moet om 10.30u in de auto zitten naar de Librije waar ik 2 maanden geleden al voor gereserveerd heb en ik kan het echt niet maken om dit af te zeggen. What TO DO?

Slapen, met een migraine pil en een lading ibuprofen. Om 10.00u word ik wakker en voel ik me iets beter, maar ik heb nu dus nog een half uur voor mijn ochtendritueel+blog. Ik spring onder de douche, trek het eerste het beste aan dat ik zie liggen en besluit niet met de auto maar met de trein te gaan. En daar zit ik nu, deze excuus blog te schrijven.

Want dat is het eigenlijk, een excuusblog. Ik heb geen tijd gehad om iets normaals te produceren en breng jullie daarom mijn drama van gisteravond en vanmorgen. I’m terribly sorry. Maar gedeelde smart is halve smart, toch?

Liefs,
Annemerel

Delen:

33 Reacties

  1. september 12, 2013 / 12:10

    Aawh wat een pech zeg! Snel vergeten en lekker eten bij de Librije en maar hopen dat je migraine je geen parte gaat spelen daar…. Sterkte!

  2. september 12, 2013 / 12:22

    Wow, wat een avond. Heb je nu eigenlijk alweer een iPhone? Of kun je ECHT pas op maandag terecht bij Apple? Wat een gedoe zeg…

  3. september 12, 2013 / 12:30

    Dat met je IPhone had ik afgelopen maandag! Ik had een site geopend & vervolgens heeft mijn telefoon de hele nacht op die site vast gestaan met het lampje van het scherm contant aan!
    Batterij laten leeg lopen (hele nacht dus) en daarna opgeladen, nu is ie weer (zo goed als) de oude!
    Succes & eetse :)

  4. september 12, 2013 / 12:35

    Man man man wat balen!!

  5. september 12, 2013 / 12:42

    Maar je HOEFT toch ook niet altijd 2 blogs online te zetten ;) Succes met je phonie!

    • september 12, 2013 / 15:43

      Jawel! Ik heb elke dag om 12.00 & 17.00 een dagelijkse dosis Annemerel nodig.

      • Renate
        september 12, 2013 / 16:59

        Hahahaha

  6. september 12, 2013 / 12:46

    Wooowww heftig allemaal zeg! Ik heb gisteren 1 uur zwart gereden en ik kreeg telkens de schrik van mijn leven. Echt geen pretje is dat.

    Liefs, Mariette

  7. september 12, 2013 / 12:56

    Jeetje wat een rampspoed. Dat had mij ook wel een aantal jaar van mijn leven gekost zeg! Hopelijk kom je de rest van de dag vandaag wat meer ongeschonden door :)

  8. september 12, 2013 / 12:58

    Wat een pech! Hopelijk was het leuk bij de Librije en is je migraine weg :)

  9. september 12, 2013 / 13:09

    Niet normaal zo’n avond! Geniet nu in elk geval van de Librije en hopelijk voel je je snel beter!

  10. september 12, 2013 / 13:18

    Ondanks dat het een excusesblog is, vond ik het best vermakelijk om te lezen. Maar wat een pech joh, als je denkt dat je alles hebt gehad, stond het volgende je alweer op te wachten! Hopelijk had je bij de Librije meer geluk. En het is nu nog maar 4 dagen tot maandag! ;-)

  11. september 12, 2013 / 13:54

    Wow dat klinkt echt als de kutste dag van het jaar.. en ik snap helemaal hoe je je voelde! Hoop dat je nog genoten hebt bij de Librije en dat je hoofdpijn is gezakt.

  12. september 12, 2013 / 14:39

    Gelukkig heb je zulke pech maar èèn, of twee, dag(en) ;)

  13. Irene
    september 12, 2013 / 15:05

    Wow wat sneu zoveel pech..

    Het is de wet van Murphy?

    Zoiets vergelijkbaars had ik op mijn verjaardag toen ik de sleutel van mijn auto ingesloten had in de auto en 200 km naar huis moest rijden om de reservesleutel te halen. Die 200 km had ik met mijn vaders auto terug gereden. Vervolgens op de snelweg ging het stortregenen, ging onze ruitenwisser stuk en moesten we in de regen op de hulpdienst wachten. Vervolgens had mijn zusje een enorme baaldag en begon ze te mopperen.
    Eindelijk de reserve sleutel gehaald en weer terug gereden naar mijn auto. (in totaal dus 400 km)
    Bah wat een rotdag was dat toen.

  14. Desiré
    september 12, 2013 / 15:06

    Wat een pech opeens! Maar ik moet zeggen dat ik deze blogpost wel erg leuk vond om te lezen :) Dus dat dan weer wel!

  15. september 12, 2013 / 15:15

    Zal je altijd zien, net wanneer je denkt dat het niet erger kan, kan het dus wel erger.

    Veel succes met het overleven zonder telefoon, ik leef met je mee ;)

  16. september 12, 2013 / 15:32

    Jeetje, wat een pech had je zeg. :( Gecondoleerd met je telefoon, dat is zo’n ramp om te overleven..

  17. september 12, 2013 / 16:29

    Wauw! Nee dat klinkt echt niet als je geluksdag. OMG! Wat balen man. Soms heb je er echt van die kutdagen tussen zitten. En dan was het nog niet eens vrijdag de 13e, dat is morgen pas. Good luck! xx

  18. Renate
    september 12, 2013 / 17:01

    Excuusblog? Deze blogs vind ik juist altijd het leukst om te lezen! Niet uit leedvermaak ofzo, maar omdat het een spontane blog is. :)

  19. september 12, 2013 / 17:12

    Ohh wat een rottige dag zo! Hopelijk is vandaag beter gegaan :)

  20. september 12, 2013 / 17:44

    Wow, en dat dus eigenlijk allemaal door een kapotte Iphone! Ik kan begrijpen dat je er helemaal klaar mee was gisteren.

  21. september 12, 2013 / 18:32

    Zo wow dat klinkt niet heel prettig allemaal, haha! Wat een pech! Ik hoop dat je vandaag een fijnere dag hebt gehad!

  22. september 12, 2013 / 18:59

    Aaah wat een ellende, maar na regen komt zonneschijn dus kop op :)

    liefs Mireille

  23. september 12, 2013 / 20:24

    Als er dan ook iets fout gaat, gaat het altijd van kwaad tot erger! Hopelijk ben je de pech nu weer eventjes kwijt ;)

  24. september 12, 2013 / 21:08

    Damn, dat is wel heul veel pech. Overigens lees ik wel heel vaak dat je last hebt van hoofdpijn e.d., that sucks.

  25. september 12, 2013 / 22:27

    OMG wat een hel! Ik zou ook echt he-le-maal gek worden. :( Enne, ik vind zo’n blog (hoe naar de situatie ook was…) echt wel ‘iets normaals’ hoor. Leuk om te lezen juist. Maar ik ben dan ook fan van persoonlijke verhalen/blogs…

  26. Lola
    september 13, 2013 / 03:19

    de angst dat ik gecontroleerd zou worden heeft me drie jaar van mijn leven gekost.
    Hahaha lig in een deuk hier :D Schrijf maar vaker zulke excuus blogjes, maakt heel mijn dag weer goed!

  27. Patricia
    september 13, 2013 / 11:52

    ‘Dat klinkt zielig en dat is het ook’ … Haha! Heerlijk. Ik vind het helemaal niet erg om af en toe zo’n ‘excuusblog’ te krijgen. Leedvermaak dit (sorry) ..

  28. september 13, 2013 / 20:28

    Dat is inderdaad wel een heleboel pech…

  29. september 13, 2013 / 21:43

    Wat een &^%&%327^%$#^& dag zeg!

  30. september 13, 2013 / 22:34

    Blogs als deze vind ik juist heerlijk om te lezen! Prachtig verhaal en ongelofelijk dat het allemaal in één dag past!