Mijn wekker stond gisterochtend om tien voor vijf. Dat was redelijk vroeg. Ik had geen afspraak aan de andere kant van het land, ik ging niet op vakantie, mijn to-do-list is nu ook weer niet zo lang dat ik op dit soort tijdstippen mijn bed al moet verlaten. Ik doe geen experiment waarin ik iedere ochtend op onchristelijke tijdstippen opsta, het is ook niet zo dat ik al om acht uur ’s avonds in bed lag. Waarom die wekker dan toch? Coldplay zou de eerste helft van het nieuwe dubbelalbum Everyday Life met zonsopgang live opvoeren vanuit Amman (Jordanië). Het tijdsverschil was maar een uurtje, dus je zou verwachten dat de zon daar een uurtje eerder op komt dan in Nederland (in Nederland komt hij nu pas na acht uur op), maar goed.. waarschijnlijk ligt Amman een beetje meer naar het oosten van de tijdzone en het ligt natuurlijk een stuk zuidelijker, de zon kwam daar dus drie uur eerder op dan in Nederland, wat die wekker om tien voor vijf verklaart.
Ik zei nog tegen Tuur, wat ik allemaal over heb voor mijn favoriete band… maar toen bedacht ik me dat er ook mensen zijn die drie dagen in de kou op straat bivakkeren om maar vooraan te kunnen staan bij hun favoriete artiest en toen viel die wekker om tien voor vijf ineens helemaal in het niet. Lekker warm met een kopje koffie in bed, eigenlijk best lekker wakker worden.
Het live optreden had ik natuurlijk ook gewoon om zeven uur ’s ochtends bij mijn ontbijt kunnen kijken, maar ja… dat is niet ‘echt’. En dit was dus wel echt. We zagen Chris en de band backstage wachten tot zonsopgang, nog even met zijn alle in een kring voor succes en een paar mooie woorden. En toen de eerste klanken van het openingsnummer van het nieuwe album.
En dat nieuwe album is iets heel anders dan we de afgelopen jaren kregen voorgeschoteld door Chris, Guy, Will en John. Van het instrumentale Sunrise dat niet zou misstaan in een emotionele filmscène tot de heftige woorden van Trouble in Town en Guns. Veel Arabische invloeden, een gospel koor, sowieso veel referenties aan religie. Een nummer dat meer op een demo lijkt (WOTW/POTP), Stromae (op Abaresque).
Mijn favorieten van het album bevinden zich beiden op Sunset (de tweede helft van het dubbelalbum dat met zonsondergang werd opgevoerd en wat ik, ironisch genoeg, niet live heb kunnen zien omdat ik me een uur in de tijd vergist had… dan zet je dus een wekker om tien voor vijf ’s ochtends, maar lukt het je niet om om drie uur ’s middags klaar te zitten voor een livestream, terwijl je gewoon thuis werkt). De nummers in kwestie zijn de laatste twee nummers van het album: Champion of the World en Everyday Life. Verder vind ik Church op het Sunrise album erg mooi en Abaresque. De rest van de nummers luister ik ook graag, maar heb ik nog niet op repeat gehad. Maar we zijn nog geen 24 uur aan het luisteren, dus er kan nog veel gebeuren.
Wat ik van het nieuws vind dat Coldplay niet van plan is om op tournee te gaan met dit album totdat het klimaatneutraal kan? Een mooi idee. Maar laten we dan wel hopen dat er snel een klimaatneutraal alternatief kan komen waarbij we live bij aanwezig kunnen zijn. Dus niet via YouTube. Dit was cool, maar Chris in levende lijven voor je zien springen, dansen en zingen, dat is een energie waar je toch echt bij moet zijn.
Heb jij het nieuwe Coldplay album al geluisterd? Was er iemand ook zo gek om de wekker zo vroeg te zetten? Wat vind je van het album?
Liefs,
Annemerel
P.S. het is misschien een klein beetje veel. Afgelopen dinsdag een afspeellijst gedeeld. Gisteren mijn favoriete engelstalige podcasts en dan vandaag dit fantastische album + live optreden. Niet heel goed gepland, maar Coldplay…