Nesteldrang

Ik hou van een mooi, opgeruimd en schoon huis. Maar als ik heel eerlijk ben houd ik normaal gesproken meer van chillen op de bank met Netflix dan van opruimen. Toch heb ik nog wel de illusie dat ik goed ben in schoonmaken. Toen ik twee jaar geleden bij Tuur in Monster introk zei ik dan ook ‘oooh nee joh, die schoonmaker hebben wij samen toch niet nodig, dat kan ik prima zelf’. Wie hield ik voor de gek? Tot voor kort had ik slechts een paar uurtjes per maand waarin ik opruim- en schoonmaakwoede voelde, dit was – echt waar – altijd vlak voordat ik ongesteld werd. Op het moment dat ik uit vrije wil keukenkastjes opnieuw wilde gaan inrichten of de was op wilde gaan vouwen kon ik de klok erop gelijk zetten dat ik een (halve) dag later ongesteld zou worden.

Inmiddels ben ik al bijna vijf maanden niet ongesteld geweest en die eerste maanden ontbrak het dan ook aan enige zin om op te ruimen. Eind 2020 was ons huis een grotere bende dan ooit. Maar sinds een week of twee, drie lijd ik aan een nieuwe vorm van opruimwoede. Ze noemen het ook wel: nesteldrang. En dit beperkt zich niet tot het schoonmaken van keukenkastjes en het opvouwen van de was.

Administratie

Eigenlijk begon het al eind vorig jaar, toen ik besloot het roer om te gooien met mijn administratie. Dit jaar bestaat mijn bedrijf tien jaar en in die tien jaar heb ik altijd facturen gemaakt met behulp van Word en mijn administratie bijgehouden met Excel. Ook lukte het me in die tien jaar nooit om ‘bij’ te zijn met mijn administratie. Ik loop standaard een jaar achter (heb uitstel via boekhouder) en het verzamelen van mijn inkomende facturen is ieder jaar weer een gedoe. Eind dit jaar dacht ik, dit moet anders. Als ik straks een kindje heb, heb ik waarschijnlijk nog minder energie en tijd voor dit soort stomme klusjes, ik moet het in 2021 dus vanaf het begin goed gaan bijhouden. Ik investeerde in een boekhoudprogramma (Moneybird) en een doorstuurservice van Shopify (webshop Have a Good Run) naar Moneybird en sindsdien loopt mijn administratie op rolletjes. Inkomende facturen mail ik onmiddellijk door naar Moneybird en die worden automatisch verwerkt. Kind kan de was doen.

Daarnaast heb ik in een paar dagen tijd mijn administratie van zowel 2019 als 2020 op orde gebracht. Normaal zie ik hier enorm tegenop, maar nu had ik er echt zin in. Of nou ja, ik had vooral zin om er klaar mee te zijn. Het liefst betaal ik al het geld dat ik nog moet betalen meteen, zodat ik daar ook maar vanaf ben. Helaas ben ik niet de enige klant van mijn boekhouder en moet ik even op mijn beurt wachten. Maar ook dit is zo’n klusje waar ik enorm naar uitkijk. Het betalen van die blauwe envelop. Alhoewel… ik ontvang die blauwe enveloppen ook gewoon via de berichtenbox van de Belastingdienst en ik heb de factuur vaak al betaald voordat de blauwe envelop in de brievenbus zit.

Dat is dus ook iets nieuws, als ik een factuur binnenkrijg maak ik er sinds een paar weken een sport van om hem zo snel mogelijk te betalen. De opluchting die ik daarna voel… het lucht op. Iets waar ik voorheen absoluut geen problemen mee had. Ik ben ook bekend met aanmaningen omdat een envelop in de vergetelheid was geraakt of dat ik hem niet open durfde te maken. Nu zou ik het liefst mijn BTW van het eerste kwartaal 2021 meteen al betalen. Wat natuurlijk niet gaat omdat de eerste maand van het eerste kwartaal nog niet eens voorbij is. Maar om even aan te geven hoe graag ik dit soort klusjes wil afronden.

Belachelijke uitgave

Toen we hier net kwamen woonden kocht ik een steelstofzuiger van Dirt Devil. Hij was iets meer dan 150 euro en dat vond ik al een hele grote uitgave. De eerste maanden was ik heel blij met de stofzuiger, stofzuigen was ineens leuk. Maar hij ging het steeds minder goed doen, het afgelopen half jaar had hij zo weinig zuigkracht dat hij niets meer opzoog, zelfs geen plukje stof. Ik kon het hele huis doorgaan met de stofzuiger en als ik dan klaar was en de stofzuiger optilde, viel alles dat ik door het huis verzameld had er weer uit. Geloof me voor iemand met nesteldrang (en een huisstofmijt allergie) is dit een grote bron van frustratie.

Ik vond die Dyson stofzuigers altijd maar belachelijk. Wie betaalt er nu zoveel voor een STOFZUIGER? Maar inmiddels hebben we er dus eentje in huis. Gesponsord door de gezamenlijke bankrekening en dus niet door Dyson (vind ik zeer belangrijk om te vermelden voor dit verhaal). Ik wilde eigenlijk voor een goedkopere variant gaan, maar nadat we de Consumentenbond hadden geraadpleegd (ik ben serieus lid geworden van de Consumentenbond om hier informatie over in te winnen) besloten we toch voor de variant die bijna twee keer zo duur was te gaan. Inmiddels is ‘ie een week hier in huis en ik ben mega gelukkig. Hopelijk duurt dit gelukkige samenzijn langer dan met de Dirt Devil. Zou anders een heel duur grapje zijn.

Opruimwoede

Naast administratie en belachelijke dure uitgaves ben ik ook het liefst de hele dag aan het opruimen en dan vooral de ruimtes die iets te maken hebben met de baby. De babykamer dus en de slaapkamer waar we rond de bevalling willen slapen. Dat laatste moet ik misschien nog even uitleggen. Wij slapen dus normaliter boven, waar we meteen toegang hebben tot ons fijne dakterras. Het nadeel van dit ’torenkamertje’ zoals Tuur het noemt, is dat je een lastige trap op en af moet als je naar de WC wil. Dat is nu al niet echt fijn met een ‘zwangere blaas’, maar als ik straks echt rond ben lijkt me dat helemaal niet prettig. Daarnaast lijkt het me net na de bevalling ook niet fijn om steeds die trap op en af te moeten. Ik vraag me af of dat überhaupt kan. Dus hebben we onze logeerkamer (die we eigenlijk meer gebruikte als opslaghok de afgelopen anderhalf jaar) omgetoverd tot onze slaapkamer voor deze zomer.

En ineens kan ik dus dingen weggooien he. Normaal ben ik daar echt niet goed in, ik zou zelfs nog een reden kunnen bedenken om een sok met een gat erin te bewaren (‘ja maar die droeg ik tijdens die en die hardloopwedstrijd’), inmiddels gaat dat dus hartstikke goed. Van medailles van hardloopwedstrijden tot vormloze slaapshirts, ze liggen inmiddels allemaal bij het grofvuil. Heerlijk. We hebben zes rolbakken gekocht die onder het bed kunnen voor de troep die om wat voor reden dan ook toch echt bewaard moet blijven. Inmiddels vind ik slaapkamer 2 mooier dan slaapkamer 1.

Babykamer

Ik keek al maanden uit naar het inrichten van de babykamer, al ver voor mijn nesteldrang zijn intrede had gedaan. Na de 20-weken echo mocht ik van Tuur echt aan de slag. De verf werd besteld en het kleuren van de muren kon beginnen. Oh nee, eerst moest de hele kamer nog leeg worden gemaakt. Ollie’s kamer is niet groot, maar we hadden het wel volledig vol gepropt. Er stond een kledingkast (die gebruikt werd als opslag voor verhuisdozen), een kledingrek van mij en het was de plek waar we de was lieten drogen.

Maar als ik ergens mijn zinnen op gezet heb dan heb ik ineens turbo-speed en lukt het me ineens wel om creatief om te gaan met ruimte. De kleding werd al snel verdeeld over andere plekken, de kast werd naar slaapkamer 2 verhuisd, er werden roede houders besteld zodat de kast voor het eerst als kast kon dienen in plaats van opslag plaats voor verhuisdozen en de was, ja de was die staat nu even op de gang. Maar daardoor ben ik wel een stuk beter in het opruimen van de was geworden, ik word namelijk continu aan dat klusje herinnerd.

De verf zit inmiddels op de muur, de lamellen hangen met dank aan Ollie’s opa (mijn vader dus) voor het raam en Tuur heeft mijn oude slaapkamer opgehangen. Het is nu al een plekje waar ik heel graag wil zijn. De meubels zijn in bestelling en ik kan niet wachten op het moment dat die er allemaal staan, zodat ik de spulletjes die ik nu al heb een plekje kan geven.

Over die spulletjes gesproken. Ik moet dus echt niet te veel kijken wat anderen die ongeveer net zover als ik zijn al gekocht hebben. Daar krijg ik mega stress van. Ik heb op een paar leuke pakjes na eigenlijk helemaal nog niet zo veel. Tuur blijft maar herhalen dat wanneer je iets nodig hebt je het binnen 24 uur in huis kunt hebben als je het besteld. Maar het liefst zou ik nu ook al rompertjes en dingetjes in veelvoud in alle maten hebben. Ook zou ik het liefst nu al een box in de woonkamer zetten, een co-sleeper, kinderwagen, autozitje, kolfmachine, babymonitor en weet ik het allemaal wat willen bestellen. Maar ik houd me in. Het is leuker om iedere week iets te kopen dan om in een keer alles aan te schaffen. Heb je toch steeds weer dat geluksmomentje. Althans, dat is wat ik mezelf nu wijs maak.

Mijn nesteldrang neemt dus al serieuze vormen aan, maar ik kan hier wel aan wennen. Als dit nog 19 weken doorzet dan wonen Tuur, Ollie en ik straks in het schoonste meest opgeruimde huis van Den Haag. En wie wil dat nou niet? 

Vraag aan andere mama’s: wanneer kreeg jij nesteldrang en hield dat de hele zwangerschap aan? En ben ik de enige die vlak voor de menstruatie altijd last krijgt van opruimwoede? Ik weet dat mijn moeder hetzelfde had, maar ik ben dus wel benieuwd of dit iets genetisch is of iets dat meerdere vrouwen hebben?

Liefs,
Annemerel