OMG, ik ben straks mede-eigenaar van mijn eigen huis

Het is de dag na Hemelvaartsdag, een uurtje of half acht. Ik word wakker en tijdens mijn standaard rondje Instagram-NOS-Facebook-Twitter-Mail tref ik een mailtje van mijn vader aan. Hij heeft een leuk huis gezien op Funda. Ik ben niet meteen geïnteresseerd. Ik wil op een gegeven moment wel verhuizen, maar weet niet of dit het ‘gegeven moment’ al is. Daarnaast: de meeste woningen die mijn vader me toestuurt zijn fixer-uppers en ik hoef het programma ‘bouwval gezocht’ niet gezien te hebben om te weten dat dat dus helemaal niks voor mij is. Ik open de woning dan ook niet meteen en ga weer verder met Instagram, want daar waren we gebleven.

Maar dan ontvang ik een app’je. Papa: ‘Check je mail even’. Ok, ok, ik ga al kijken. Als ik Funda open snap ik waarom mijn vader zo’n haast had met het delen van deze woning. Dit is gaaf. Wat een mooie plek, wat een gaf terras, wat is het gaaf opgeknapt en het is ook nog eens niet de hoofdprijs. Ik alarmeer Tuur naast me, die ook met zijn telefoon aan het spelen is. Zijn eerste reactie? ‘WAUW WAT GAAF! ZULLEN WE VANDAAG METEEN KIJKEN EN EEN BOD DOEN’ (de hoofdletters waren nodig om Tuurs enthousiasme eer aan te doen).

Kijken gaat vandaag helaas niet lukken, het makelaarskantoor is vandaag gesloten. Waarop Tuur reageert: ‘zullen we anders gewoon blind bieden’. Dat gaat me net iets te ver, kijk ik vind het een heel tof huis, maar bieden voordat we het überhaupt gezien hebben? Ik weet dat het een gekke markt is, maar als het op zo’n manier moet, dan is dit huis gewoon niet voor ons voorbestemd. Ik bedoel, we waren niet eens van plan om zo snel al te verhuizen.

Op dinsdag hebben we een bezichtiging en zijn we allebei redelijk verliefd. Maar ja, hoe nu verder? We hebben geen aankoopmakelaar, geen hypotheekadviseur, ik heb nog niet eens mijn belastingaangifte van 2018 op orde dus het aanvragen van een hypotheek zal op deze manier niet heel makkelijk worden. En als we nu een aankoopmakelaar in de arm nemen, moeten we dan meteen verder zoeken als het met deze woning toch niks gaat worden?* Ik heb eigenlijk niet heel veel haast, maar deze woning is wel echt heel tof.

Uiteindelijk gaan we in zee met een aankoopmakelaar die ik eerder ontmoet heb tijdens een bezichtiging van een ander huis en die Tuur vaag kent vanuit het hardlopen. Op die manier voelt het toch een beetje vertrouwd. En dat is wel fijn, om iemand aan je zij te hebben bij zo’n enorme aankoop waar je vertrouwen in hebt. Met zijn drieën bekijken we het huis een week later nog een keer en horen we van de verkopende makelaar dat er meer geïnteresseerden zijn, maar dat er nog geen bod is uitgebracht.

We brengen een paar dagen later een bod uit, maar weten dan eigenlijk al dat dat bod niet geaccepteerd zal gaan worden. De tegenpartij doet een tegenbod, wij doen nog eens een bod, de tegenpartij komt weer met een bod en uiteindelijk doen wij een laatste bod, dat geaccepteerd wordt. Dat was zo’n twee weken geleden.**

Maar als je dan denkt dat je ein-de-lijk een koopcontract kan gaan tekenen, nope. Mensen die zeggen dat het kopen van een huis ‘zo snel kan gaan’, ik kan er niet over meepraten. Nadat ons bod is geaccepteerd hebben we een week later een afspraak voor een bouwkundige inspectie. Samen met onze aankoopmakelaar, de verkopende makelaar en een bouwkundige lopen we het hele huis door. Even dacht ik toen, nou laat maar… over ieder klein detail werd een opmerking gemaakt. Natuurlijk is dit uiteindelijk alleen maar goed, dan weet je tenminste wat je koopt. Ik bedoel, zo’n huis is niet dezelfde prijsklasse als een jurkje van ZARA, zelfs niet van Sandro. Ik bedoel, die aankoopmakelaar alleen al kost meer geld dan mijn MacBook Pro en iPhone X samen en dan heb je nog niet eens een huis.

Nadat de bouwkundige een rapport heeft opgemaakt wordt gaan onze aankoopmakelaar en de verkopende makelaar weer in debat, want wat gaat de verkoper nog ‘oplossen’ en wat moeten wij zelf doen. Er verstrijkt weer een week, maar dan is het moment ineens daar, bijna zes weken nadat we de woning op Funda vonden, het voorlopig koopcontract mag worden getekend.

To be continued…

Liefs,

Annemerel

*Het antwoord was, nee, als we even een pauze zouden willen nemen was dat geen probleem. Als we na deze woning dachten ‘nahhh, we blijven toch gewoon zitten waar we zitten en we hebben dus helemaal geen aankoopmakelaar meer nodig’, dan zouden we een (veel) lager tarief betalen voor deze woning.

**Toen ik op Instagram een foto vanaf het strand stuurde met een glas wijn en een biertje van Tuur met het bijschrift ‘we hebben wat te vieren’.