Ik moest een lastige beslissing maken, zag het asfalt van heel dichtbij en had een verrassing in de tandartsstoel.
Ik moest een lastige beslissing maken, zag het asfalt van heel dichtbij en had een verrassing in de tandartsstoel.
Wauw, het is alweer oktober. In september ben ik voor mijn gevoel de hele maand ziek geweest en helaas is oktober ook nog niet erg goed begonnen. Het komt allemaal een klein beetje tegelijk, maar hé, je kunt het maar gehad hebben.
16 dagen. 16 dagen tot het startschot van de Amsterdam Marathon klinkt. In mijn vorige marathon-blog – die ik schreef aan de vooravond van mijn langste duurloop – was ik redelijk positief gestemd. Ik had niet de beste voorbereiding gehad, maar de laatste weken ging het lekker. Ik keek enorm uit naar de CPC en had ook het idee dat ik bijna klaar was voor de marathon. Inmiddels zijn we 16 dagen verder en liggen de zaken net iets anders.
Toen ik vorige week zondag mijn diary schreef had ik niet verwacht dat ik acht dagen later nog steeds niet fit zou zijn. Helaas is de ‘cough of death’ zoals ik hem in het voorjaar van 2016 noemde alweer anderhalve week spelbreker. Ik zal niet ontkennen dat ik afgelopen week regelmatig heb gezwolgen in zelfmedelijden. Gelukkig waren er ook mooie momenten.
Pip en ik zitten in de lappenmand, ik krijg een microneedling behandeling en ik loop mijn langste duurloop in voorbereiding op de Amsterdam Marathon.