Waarom ben ik niet eerder gewoon gaan hardlopen toen ik vorige week in Italie was? Ik kwam er op donderdag pas achter dat het toch wel heel erg lekker was, zo’n rondje rennen om zeven uur ’s ochtends, voordat iedereen (inclusief toeterende Italianen) nog wakker moesten worden..
Wakker worden om half zeven, hup het bed uit, vitamine C bruistablet in een glas water, grote pil vitamine B erbij.. Hardloopkleding aan, Nike horloge om.. iPod Shuffle op vol volume en GAAN! De camping af, de nachtwaker – een oud Italiaans mannetje – gedag zeggen en rennen maar. Als het voetpad ophoudt sla ik een voor mij onbekend weggetje in en loop ik door de “bush bush” verder..
Op een gegeven moment kom ik op een Boulevard.. Het dorpje begint net te ontwaken. Mensen laten hun hond uit, halen vers brood bij de bakker.. Omdat ik niet zo hard loop kan ik moeiteloos lachen en mijn hand opsteken naar ze. Na zo’n vijf kilometer stop ik.. Ik maak wat foto’s (want ik had natuurlijk wel bewijsmateriaal voor jullie nodig) en loop dezelfde weg weer terug..
Bergje op dit keer, ik dacht al, wat gingen die eerste vijf kilometer extreem makkelijk.. Gelukkig geen energie verspeeld, dus thuis kom ik wel. Ik loop het laatste stukje, hoor de eerste toeter van een stel jongens in een Pick-Up truck.. Ik zwaai, want hallo, lekker boeiend ook eigenlijk? Ik loop de camping op, de nachtwaker geeft net zijn stoeltje aan zijn collega van de ochtendshift.. Ik loop naar ons huisje, drink een glas water en dan kan de dag dus ECHT beginnen.
Wat zijn jouw favoriete hardloopmomentjes?
Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin
