Maandag had ik weer eens een van mijn favoriete dates. De date met de tandarts. En hoewel mijn tandarts zei, meisje niks aan de hand.. klein luchtbelletje in een vulling, maar daar hoeven we nu eigenlijk niks aan te doen. Dacht mijn moeder (de preventieassistente) daar toch weer anders over. Er moest tandsteen verwijderd worden. Ge-wel-dig.. Maar goed, met mijn nagels in de stoel en mijn benen spastisch om de stoel geklemd heb ik ook dat overleefd.

’s Middags met mijn zusje naar het strand voor outfitfoto’s. We zijn afgelopen week druk bezig geweest met outfits schieten voor haar nieuwe (en mijn eigen) blog. Super leuk. Verschil tussen ons? Zij gaat staan en is binnen een paar minuten klaar. Ik ga staan en ben na een kwartier nog niet tevreden. Verschil moet er zijn zeg maar.

Dinsdag had ik een dagje in Amsterdam gepland. Op naar Simply PR om een camera (de Nikon D5100) te lenen en alle andere nieuwe producten te bekijken (maar daarvan zul je binnenkort wel meer zien). Daarna een afspraak bij Rob Peetoom, voor het eerst meegemaakt hoe het is als een kapster niet weet wat vijf centimeter betekent (maar ik kan in ieder geval weer even vooruit) en daarna richting Leidsestraat en PC Hooftstraat voor wat window shopping.

Even een vraagje tussendoor… Zouden jullie een armband van 200 euro die na twee maanden spontaan van je pols af valt (en kapot is) willen vergelijken met een nieuwe auto die een servicebeurt nodig heeft? Een bepaalde juwelier in de PC Hooftstraat durfde die vergelijking te maken.

Na Amsterdam door naar Haarlem voor een taartjes en tapasdate met Laura, om vervolgens verder thuis verder te gaan met eten met heel veel pasta bolognese en daarna nog een hele pint Ben & Jerry’s. Ja, ik had honger.

Woensdag bij Girlscene had ik ook heel de dag honger. Heel de dag kon ik alleen maar aan mijn maag denken. Chocola chocola chocola. Oh en taart natuurlijk. Maar die taart kreeg ik pas de volgende dag bij mijn moeder, die 51 werd. Overdag werkte ik thuis voor Girlscene en ’s avonds at ik bij mijn ouders, waar mijn vriend gekookt had (sushi voor, kabeljauw als hoofd en tiramisu na) en vervolgens TAART.

De volgende dag was het alweer de beurt aan de verjaardag van mijn zusje. Vroeg op zodat ik nog even de nieuwe Vampire Diaries aflevering kon kijken (zo fijn altijd weer na een maand pauze) en daarna druk aan het werk. Ik ben vanaf deze week aangesloten bij een ander reclamebureau en morgen komt mijn laatste advertorial in samenwerking met Blogmij online. EEN FILMPJE. OMG, dat was echt de meest verschrikkelijke ervaring ooit. Vlogs zijn niet mijn ding. Laat mij maar gewoon schrijven.

Toen ik uiteindelijk naar mijn zusjes verjaardag kon WAS IK HAAR CADEAU VERGETEN. Hup, weer in de auto terug naar huis, mijn cadeau (een springtouw van Nike) opgehaald en daarna lekker aan de cointreaupolitans. Sinds dit weekend één van mijn specialiteiten!

Zaterdag had ik een date met Kim in de stad. Eerst geshopt (heel netjes alleen Nespresso cups gekocht en één T-shirt bij Mango) en daarna nog even lekker geluncht. Toen ik om 15.00u thuis kwam dacht ik, laat ik weer eens gaan hardlopen (ik had mijn hardloopschoenen al een week niet aangeraakt). Ik liep lekker, keek niet op mijn telefoon om te kijken hoe hard ik ging en opeens, na zo’n acht kilometer, lag ik languit op het asfalt. Au. Ik liep door, want ik zag op mijn telefoon dat ik juist heel hard ging en toen mijn rondje van 10 kilometer klaar was zag ik dat ik een dik record had gelopen (inclusief mijn val).

Maar toen ging het pijn doen. Mijn linkerhand geschaafd, mijn telefoon geschaafd (die had ik in mijn rechterhand). Mijn linkerbeen in puin, de zijkant van mijn rechterbeen ook bebloed en dik. Au. Maar hoe dan?

Na een douche naar mijn ouders waar ik met mijn zusje had afgesproken voor een avond met Gossip Girl en Cocktails. Werd gelukkig heel lief verzorgd op de bank met ice packs en cocktails en glaasjes water en lekker eten. Maar op een gegeven moment kreeg ik migraine en toen was het uit met de pret. Mijn avond eindigde op het toilet en daarna mijn bed. Ik kon met geen mogelijkheid meer (veilig) naar huis rijden.

De volgende ochtend gewekt met een lekker zondagsontbijtje en daarna weer aan het bloggen geslagen. Ik moest dat filmpje voor die advertorial voor morgen nog opnemen (nogmaals, wat een hel, dat is dus echt niet mijn ding). En ’s middags toch ook weer een rondje gaan hardlopen. Mijn been was gelukkig niet stijf geworden. Ik denk dat dat ook wel te maken heeft gehad met het feit dat ik na mijn val gelijk ben doorgerend en ’s avonds met de icepacks en continu blijven rekken en strekken. Het ziet er alleen wel heel erg heftig uit en het trok dan ook veel bekijks!

Deze week nog even lekker hard door werken en dan ben ik volgende week weer helemaal bij. Dat is wel een mooi vooruitzicht, toch?

Fijne week meiden!

Liefs,
Annemerel
Follow my blog on bloglovin